via weheartit.com/entry/21346554
Δεν περνάω και την καλύτερη φάση της ζωής μου. Υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα που με δυσκολεύουν, μου χαλάνε την ηρεμία, με κάνουν να νιώθω καμιά φορά ότι χάνω τον έλεγχο και η ψυχολογία κάνει bungee jumping.
Αλλά ως γνωστόν σε αυτό το extreme sport την κάνεις τη βουτιά, ουρλιάζεις και ανεβαίνεις και πάλι. Ε, εκεί βασίζομαι.Πού θα πάει, θα ανέβω και θα πατήσω και πάλι στα σίγουρα. Στο έδαφος. Κι όταν γίνει αυτό, θα σκύψω να του δώσω κι ενα φιλί τύπου “προσκυνώ τα δεδομένα της ζωής”.
Χθες αποστασιοποιήθηκα από την καθημερινότητα. Το ίδιο και σήμερα. Είναι κυρίως ανάγκη, όχι επιλογή.
Το βραδάκι που ένιωθα ότι “αναπνέω” και πάλι, δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Έβαλα πινελιές στο σπίτι. Μικρές, απλές που δεν ήθελαν ιδιαίτερη σκέψη. Μου χάριζαν όμως ηρεμία, ευχαρίστηση. Μου υπενθύμιζαν αυτή την ατάκα που κουβαλάω στο κεφάλι μου “παίρνεις το τίποτα και το κάνεις κάτι”!!!
Έτσι πήρα δύο φελλούς από κρασί και δυο λουλουδάκια ψεύτικα αλλά πανέμορφα. Δεν είναι πολύ γλυκά τα ανθοδοχεία μου;
Έβαλα τις αγαπημένες μου αυτοκόλλητες χάρτινες ταινίες σε ρεσώ, ιδέα που είχα δει στη Λίτσα
Τα είχα ξαναφτιάξει και χαρίσει. Τώρα αυτά είναι για μένα
Τότε θυμήθηκα που πάλι στη Λίτσα είχα δει το ζαχαρένιο κηροπήγιο, το είχα φτιάξει τα Χριστούγεννα για τη μαμά μου και σήμερα το έφτιαξα για μένα. Αλλά αυτή τη φορά έδωσα σχήμα καρδιάς στη ζαχαρένια δημιουργία και στόλισα και εδώ με ταινία. I need love
Η βραδιά χθες είχε άλλη μια δημιουργία, αλλά θα ακολουθήσει σε ξεχωριστή ανάρτηση.
Είναι απίστευτο πόσο αναζωογονητικά λειτούργησε η ενασχόληση με όλα αυτά. Αλλά πρώτα χρειάστηκε να πάρω “ανάσα”. Είδα μια αγαπημένη φίλη, που ξέρω ότι είναι πάντα εκεί και όταν χαίρομαι και όταν λυπάμαι! Εκείνη χθες μου χαλάρωσε τη… θηλιά που ένιωθα ότι είχα στο λαιμό. Σε αγαπάω κοριτσάκι μου ♥♥
Αυτό το μπουκέτο είναι για σένα. Για δυο λόγους. Για να σε ευχαριστήσω και για αυτό που συζητούσαμε χθες…ξέρεις εσύ! 😉
via bowsandarrowsdeluxe.blogspot.com
Λέω να κλείσω με ένα βίντεο. Bungee Jumping time…βαθιά αναπνοή, πτώση, ουρλιαχτό, αναζωογόνηση και τελικά…ανύψωση. Πίσω στη στεριά 😉
Επέλεξα από όλα αυτό το συγκεκριμένο βίντεο γιατί ο τολμών πέφτει χωρίς καμιά αγωνία, χωρίς κανένα ουρλιαχτό. Δε φοβάται και ελπίζω να το καταφέρω κι εγώ μια μέρα να μην ξαναφοβηθώ στην…πτώση. Είναι και το ποτάμι με την ορμή του που με κάνει να σκέφτομαι ότι έτσι θα φύγουν όσα με βαραίνουν.
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
