Αυτή η φετινή γιορτή της μητέρας ήταν περίεργη για μένα. Σίγουρα όχι έτσι όπως τη φανταζόμουν.
Το παιδάκι μου όπως κάθε άνθρωπος, έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες.
Για παράδειγμα όταν του λένε χρόνια πολλά δεν απαντάει ποτέ. Κατεβάζει το κεφάλι, κάνει ότι δεν ακούει, αλλά ευχαριστώ ή κάτι άλλο δε λέει. Ούτε θα πει εύκολα ο ίδιος χρόνια πολλά. Δεν ξέρω πώς του έχει έρθει, αφού κανένας μας δεν είναι έτσι, αλλά ξέρω ότι δεν του αρέσει να το πει, επειδή πρέπει. Γενικά το έχει αυτό. Μπορώ να πω ότι σχεδόν μου αρέσει που δεν μπαίνει σε καλούπια με τη λέξη “πρέπει”, είμαι κι εγώ…αντιδραστικό στοιχείο, αλλά είναι μερικά σημεία που με προβληματίζουν. Άσε που απορώ…πώς γίνεται τόσο τρυφερό, χαρούμενο και ευαίσθητο παιδί να έχει τέτοια αντίφαση;;
Χθες λοιπόν περίμενα ότι ο μικρός που είναι τόσο εκδηλωτικός με μένα και τον πατέρα του, με την παρότρυνση του δεύτερου θα έλεγε ή/και θα έκανε κάτι που θα με συγκινήσει. Έφτασε πια 4 χρονών.
Μπαααα…χαχα. Όνειρο θερινής νυκτός!
Ο μπαμπάς του έκανε φιλότιμες προσπάθειες.
Έφερνε πρωινό με λουλούδια στο κρεβάτι, αλλά άκουγα τον μικρό να λέει “δε θέλω!”.
Ο μπαμπάς του μου έφερε δώρο μια κίτρινη όμορφη τριανταφυλλιά, που ήξερε ότι ήθελα πολύ να πάρω. Λατρεύω τα κίτρινα τριαντάφυλλα.
Ο μπαμπάς του, ανέλαβε να μαγειρέψει κατσικάκι με πατάτες στο φούρνο, χωρίς να ασχοληθώ ούτε 1” χιχιχι
Ο μπαμπάς του, του έλεγε να μου κάνει μια ζωγραφιά, αλλά το πεισματάρικο τίποτα 😛
Ο μπαμπάς του έκανε διάφορα μικρά για να χαρώ και τελικά σκεφτόμουν ότι κάποιο λάθος θα έχει γίνει στους μήνες και τελικά γιορτάζω τη γιορτή της γυναίκας, γιατί το παιδί μου τίποταααααα!!! 😀
Με τα πολλά, ο μικρός σε κάποια ανύποπτη στιγμή, ήρθε και μου είπε σχεδόν από μέσα του, “χρόνια πολλά μαμά” Πρόοδος!! 🙂
Ευτυχώς δηλαδή που στο σχολείο έφτιαξε με τη βοήθεια της δασκάλας αυτή τη γλυκιά καρδούλα και έχω κι εγώ κάτι να θυμάμαι από τη φετινή γιορτή. Να δεις που δε θα την ξεχάσω ποτέ! 😀
Την Παρασκευή που την έλαβα, η μανούλα μου με συγκίνησε πολύ.
Διότι έφτιαξε στα γρήγορα ένα χωνί, για να μπει μέσα το δωράκι αυτό και απέκτησε διπλό νόημα το δώρο μου.
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου άλλη φορά να μην έχω προσδοκίες και να προετοιμαστώ για το ενδεχόμενο, το αγοράκι μου που το αγαπώ, το λατρεύω, είναι η ζωή μου, να εξελιχθεί σε αυτά τα αγόρια που δε σκαμπάζουν από τέτοια (μπουχαχαχαχα).
Να πω την αλήθεια, ανατριχίλα με πιάνει, αλλά ας προετοιμαστώ εγώ και βλέπουμε αν θα έχω (μακάρι Παναγία μου) καμιά έκπληξη! Ευχάριστη! 😀
Για να μην πέσω στις καταχρήσεις λοιπόν (χαχα), αφοσιώθηκα σε αυτό που είχα σκοπό να κάνω. Να φτιάξω δωράκια για τη δική μου μανούλα!
Τα οποία πολύ ευχαριστήθηκα σα διαδικασία ομολογώ!
Για αρχή της έφτιαξα μια κάρτα. Διαφορετική από τις άλλες.
Πήρα ένα πολύ σκληρό γυαλιστερό χαρτόνι και το έκοψα σε τετράγωνο.
Επίσης, πήρα ένα λευκό χαρτί λίγο πιο χοντρό από το κλασικό χαρτί εκτυπωτή που χρησιμοποιούμε.
Το οποίο κάλυψα με κομματάκια από υφάσματα (δεν είχα ιδιαίτερες επιλογές) τα οποία έραψα κανονικά, με βελόνα και κλωστή.
Σκόπιμα, τα τελειώματα δεν ήταν σε τέλεια ευθεία. Είχε περισσότερο ενδιαφέρον έτσι.
Στο κέντρο κόλλησα αφού έκοψα, ένα όμορφο κομμάτι χαρτί που βρήκα σε ένα κατάλογο και πάνω του κόλλησα ένα άλλο λευκό χαρτάκι που λέει “Μανούλα σ’αγαπώ!”.
Όλο αυτό το κόλλησα πάνω στο χαρτόνι το οποίο είχε ροζ κουφετί πλάτη.
Συνέχισα με ένα DIY σημειωματάριο.
Πήρα απλές κόλλες χαρτί Α4 και τις δίπλωσα στη μέση.
Επέλεξα κάποια όμορφη σελίδα με εικόνες από περιοδικό. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες μου άρεσαν πάρα πολύ! “Μύριζαν” γη, απλότητα, φύση, καλοκαίρι!
Δίπλωσα και αυτή τη σελίδα, αφού την έκοψα στο μέγεθος που χρειαζόμουν για να την κάνω εξώφυλλο.
Χώρισα τα χαρτιά μου στα 2, γιατί θα ήταν πολύ χοντρά και με ένα διακορευτή άνοιξα τρυπούλες, από όπου πέρασα κόκκινη κορδελίτσα για τη…βιβλιοδεσία.
Στόλισα τη ράχη του σημειωματαρίου με μια πολύ αγαπημένη αυτοκόλλητη ταινία και το αποτέλεσμα ήταν αυτό!
Κουκλάκι δεν είναι;
Ε, χωρίς λουλούδια δε θα την άφηνα. Βγήκα στη βεράντα, έκοψα λίγα λουλουδάκια όλο χρώμα και τα έβαλα σε ένα βάζο το οποίο έντυσα με αυτοκόλλητες ταινίες.
Είχα δώσει στη μαμά μου πριν λίγο καιρό ρεσό με αυτές και σκέφτηκα ότι θα κάνουν με το βάζο ωραίο σετάκι 🙂
Η εκπληξούλα είχε τηλεφώνημα στη μαμά του τύπου “Ντύσου, ερχόμαστε να σε πάρουμε. Πάμε για καφέ”.
Μανούλα μου γλυκιά, μπορεί να διαφωνώ μαζί σου χίλιες φορές, αλλά σε αγαπώ μέχρι την τελευταία γωνίτσα του σύμπαντος! Χρόνια σου πολλά, πιο χαμογελαστά, πιο αγαπησιάρικα! ♥
via napcp.com
Χρόνια πολλά και στις υπόλοιπες μανούλες του κόσμου, οι οποίες ελπίζω να περάσατε τη μέρα τόσο όμορφα όσο την ονειρευόσασταν!
Κι αν αυτό δεν έγινε, δεν πειράζει. Τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου, μάλλον έχω και έχετε πολλά περισσότερα να χαιρόμαστε, αμέτρητες μικρές ή μεγαλύτερες εκφράσεις αγάπης να λαμβάνουμε από τα παιδιά μας 🙂 🙂 ♥
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
