Το παιδάκι μου είναι τόσο τρυφερό!
Το γράφω γιατί θέλω να το θυμάμαι. Να θυμάμαι τι είπε στην πρώτη του δασκάλα.Αλλά και πόσο αξιόλογη είναι η ίδια, για να νιώσει το παιδάκι μου έτσι!
Σε ένα project που θα έκαναν στο σχολείο, όλα τα παιδάκια είχαν πάει μικρά πλαστικά παιχνιδάκια. Η δασκάλα του είχε πάει και κείνη κάποια, σε περίπτωση που δεν έφταναν.
Όταν ζήτησε από τον Στέφανο να της δώσει κι εκείνος τα δικά του, ο μικρός αρνήθηκε και της είπε να βάλει εκείνη τα δικά της.
“Γιατί δε μου δίνεις τα δικά σου;” ρώτησε.
“Γιατί τα δικά σας μυρίζουν…Βάσια!” της είπε.
Έκλαιγε εκείνη, κλαίω τώρα που το έμαθα κι εγώ ♥
Μωρέ, τι καρδούλες έχουν τα παιδιά, τι ευαισθησίες κρύβουν στην ψυχούλα τους!
via heartfireathome.blogspot.com
Χθες το πρωί ξανά μου ζήτησε να της κόψουμε λουλουδάκι από τις γλάστρες μας και είχε αγωνία πώς θα το διατηρούσε μέχρι να έφτανε με το σχολικό σε κείνη.
Το μεσημέρι που γύρισε το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι ότι του έδωσε φιλάκι 🙂
Μόνο σε εκείνον μου τόνισε και μια συμμαθήτριά του που της πήγε επίσης λουλουδάκι.
Mου έκανε δηλαδή διευκρίνιση το παιδί, ότι τα φιλιά της είναι για εκλεκτούς 😀 😀
Η αγάπη των παιδιών μερικές φορές δεν είναι πολύ ορατή. Κρύβεται σε σπηλιές που όταν ανακαλύπτεις, “κλειδώνουν” για πάντα στην καρδιά των μεγάλων με την ιδιαίτερη, ξεχωριστή ομορφιά τους!♥
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
