Για τον γιο μου λέω, που το μεσημεράκι του Σαββάτου ήρθε με πονηριά στο μάτι και ένα ανοιχτό βαζάκι δαχτυλομπογιάς και περίμενε αντίδραση.
Αφού κατάλαβα ότι είχε μεγαλεπήβολα σχέδια, σκέφτηκα έξυπνα και του πρόσφερα ένα τελάρο ζωγραφικής για να έχει χώρο να ζωγραφίσει.
Με τέτοιο υπονοούμενο στο μάτι για ζαβολιά, ήμουν πεπεισμένη ότι ένα κομμάτι χαρτί θα ήταν αστείο στην περίπτωσή του.
Τον άφησα να εκφραστεί, του άνοιξα κι άλλα δύο χρώματα δαχτυλομπογιάς και του ζήτησα μόνο μια χάρη. Να μην λερώσει με χρώμα τοίχους και έπιπλα.
Μάλιστα με…ψιλομάλωσε γιατί του το είπα 2 φορές, τύπου “ρε μάνα, παιδιά είμαστε? είπαμε δε θα αγγίξω τίποτα”.
Τον άφησα ψύχραιμη(τς τς τς…έχω γίνει πολύ cool λέμε!) και πήγα στο σαλόνι. Ο πατέρας του μετά από λίγο είχε πάθει έναν πανικό.
Υπαίτιο αυτό το θέαμα χιχι.
“Είμαι ο Supermaaaaan!” έλεγε ο καλλιτέχνης
Του υπενθύμισα του μπαμπά του με τρόπο ότι βγαίνουν αυτές οι μπογιές και άρχισα να τραβάω φωτογραφίες ψιλοχαμογελώντας αν και ήθελα να σκάσω στα γέλια!!
Θεώρησε μάλλον το πιτσιρικάκι μου ότι δεν είχε αρκετό χρώμα στα χέρια και είπε να τα ξαναβουτήξει 😛
Βουρ ξανά στο έργο!
Για τα μάτια του κόσμου, έπιασε και πινέλο στα χέρια 😀
Ε, λερώθηκε το παιδί,λογικό, δεν τρέχει τίποτα.
Ε, τα μπράτσα ήταν καταπράσινα, δεν τρέχει τίποτα.
Ε, το πάτωμα λερώθηκε λιγουλάκι, λογικό, δεν τρέχει τίποτα.
Ιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!! (α λα Ζουμπουλία) Αυτό πόσο αθόρυβα το έκανε ο πονηρούλης!!!!!!! 😀 😀
Ήμουν ανυποψίαστη και μου ήρθε λίιιιγο απότομο. Διατήρησα όμως την ψυχραιμία μου, άρχισα να γελάω και βλέπεις…μέχρι φωτογραφίες άρχισα να τραβάω!
Όταν του είπα ήσυχα και ωραία ότι αθέτησε την υπόσχεσή του, φυσικά πήρε ύφος κουταβιού αναζητώντας χαδάκια…το μουτράκι!
Η φατσούλα του έδειχνε τόση ευτυχία, που πραγματικά δεν με ένοιαζε καθόλου που έγινε το μισό σπίτι χάλια. Μπάνιο, παιδικό, σεντόνια, ρούχα, τοίχος στο χωλ, χαλί και άλλα έγιναν πράσινα κι εκείνος κατακόκκινος από τη χαρά του!
Μαζί σου μικρέ μου καλλιτέχνη! ♥
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
