ΔιακοποΆλμπουμ. Ποιος Είπε Ότι (Δεν) Είναι Όλα Τέλεια;

4 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ / ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΥΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΠΡΟΤΑΣΕΙΣΤΑΞΙΔΙΑ6 Σχόλια

19 Αυγούστου, το κλειδί έμπαινε στην πόρτα.

Μα, μόλις άνοιξε ήταν σαν να είχα λείψει μήνες. Ήταν μεσημέρι και το φως του ήλιου στο σπίτι με “θάμπωσε”!

Ξαφνικά κατάλαβα πόσο πολύ το είχα νοσταλγήσει. Κι ας βρισκόμουν στη τσιμεντούπολη ξανά.

Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο αλλά οι “αποσκευές” από αυτές τις διακοπές ήρθαν γεμάτες, με εντελώς αντιφατικά συναισθήματα.

Πέρασα υπέροχα και ζόρικα…

ναι ζόρικα.

Ο βασικότερος λόγος οι…γοργονο-ορμόνες.

Αυτές που κοιμάσαι και ξυπνάς με νεύρα…ετοιμοπόλεμη…3 βδομάδες διακοπές, 2 βδομάδες και 2 μέρες…νεύρα!

Τα νεύρα, μου έφερναν στενοχώρια και μετά κλάματα και μετά σκέψεις και μετά χαζογελούσα κι όλα ωραία.

Φυσικά, είχα και τα δίκια μου…αλλά σε άλλη φάση της ζωής μου δε θα έδινα τόση σημασία. Ενώ, τώρα; Το “γλυκό” έδεσε!

Εδώ και πολλά χρόνια πια, διακοπές και τις 4 εποχές του χρόνου κάνω ουσιαστικά μόνο στο Ναύπλιο. Το αγαπώ κ το λατρεύω, αλλά θέλω και κάτι άλλο να ξεφύγω βρε παιδί μου.

Ένα παραπάνω που το να είσαι σε δικό σου σπίτι,σημαίνει ότι δεν πληρώνεις διαμονή (μέγα πλεονέκτημα), αλλά…πλένεις, σιδερώνεις, καθαρίζεις, μαγειρεύεις, πας σούπερ μάρκετ…ό,τι κάνεις και σπίτι σου δηλαδή στην πόλη.

Ένα παραπάνω που η θάλασσα δεν είναι μπροστά στα πόδια σου, αλλά θες κανά 20λεπτο με το αυτοκίνητο.

Ένα παραπάνω που άλλη ώρα ξυπνούσα εγώ, άλλη τα αγόρια μου…κυρίως το μεγάλο.

Ένα παραπάνω που ο Στεφανάκος μου είναι παιδάκι που σημαίνει ότι δεν τον ταλαιπωρώ μεσημεριάτικα στη θάλασσα-αραλίκι-με-ένα-τοστ- όλη-μέρα, όπως κάναμε κάποτε που είμασταν δυο. Άρα πρόγραμμα…

Ένα παραπάνω που τα λεφτά ήταν λιγότερα από κάθε άλλη χρονιά.

Ένα παραπάνω που είχα ξεκινήσει τις διακοπές μου πολύ στενοχωρημένη από ένα πολύ κοντινό μου άτομο.

Ε, είχα και γω τους λόγους μου να “πέφτω”, ε;

Ευτυχώς, φέτος πήγαμε και για πολύ λίγο σε ένα πολύ ωραίο ξενοδοχείο και ξεφύγαμε. Αλλά νομίζω ότι η επιστροφή στο Ναύπλιο μετά από τόση ξεκούραση και ξεγνοιασιά, μου έπεσε πιο βαριά από το συνηθισμένο 😛

Σου είπα όμως και την προηγούμενη φορά…δεν είμαι αχάριστη, ούτε ζω στον κόσμο μου.

Ξέρω ότι πολλοί δεν είχαν καν το δικό τους “Ναύπλιο” και μόνο για αυτό το… βουλώνω.

Οι στιγμές που βαφτίστηκαν στην καρδιά μου μικρά θαύματα, ήταν αμέτρητες.

Γι’αυτό και στέκομαι κυρίως εκεί.

Όχι επειδή “πρέπει” να έχω καλές αναμνήσεις, αλλά γιατί τελικά αυτές θυμάμαι περισσότερο, με αυτές ταυτίζομαι εντονότερα.

Αυτές χαράχτηκαν στην καρδιά και τραβάνε περισσότερες γραμμές από τις άλλες, τελικά.

Αυτές θα μοιραστώ μαζί σου και τις άλλες, ήδη μερικές από αυτές, τις θυμάμαι και γελάω 😉

Είδαμε υπέροχα ηλιοβασιλέματα! Κάθε φορά λίγο πριν το προγραμματισμένο ταξίδι του ήλιου στα υπόλοιπα μήκη και πλάτη της γης, το μάτι αποθανάτιζε χρώματα και σκιές…όλα δικά του δημιουργήματα.

Ικανά να διαπεράσουν το κορμί και την καρδιά για να φωλιάσουν εκεί…εκεί που το καρδιοχτύπι υπάρχει 365 μέρες το χρόνο για να μας δίνει ζωή.

Περπατήσαμε στα χιλιοπερπατημένα από εμάς σοκάκια του Ναυπλίου.

Τι κι αν δεν τα βλέπαμε για πρώτη φορά…η αγάπη για αυτό τον τόπο δεν αλλάζει. Δε μπορεί να αλλάξει, δεν το επιτρέπει η μαγευτική αύρα του!

Αυτή τη φωτογραφία πρέπει να την ονομάσω “η όμορφη γωνιά της επανάληψης” 🙂

Ένα από τα πολλά κομπολογάδικα, ένα από τα πολλά παγωτατζίδικα, ένα από τα πολλά καμπαναριά.Α! Και ένα από τα πολλά (πλέον) ποδήλατα. Όλα απεικονίζονται σε αυτό το νυχτερινό κάδρο.

Ο Μεγάλος Δρόμος που οδηγεί στην Πλατεία Συντάγματος έχει ακόμη χριστουγεννιάτικο στολισμό. Το πρώτο όμως στοιχείο που παγιδεύει τη ματιά είναι οι βουκαμβίλιες…βρίσκονται παντού! ♥

Σε διπλανό δρόμο, τα μαγαζάκια με όλα τα καλά, περιμένουν να τα προσέξεις και να αποκτήσεις το δικό σου σουβενίρ. Παραδοσιακά προϊόντα, καπέλα, κοσμήματα, χειροποίητα είδη, μαγνήτες,φιγούρες του Καραγκιόζη και ό,τι μπορείς να φανταστείς!

Οι χρωματισμοί στις βιτρίνες δημιουργούν ατμόσφαιρα όποια ώρα κι αν περάσεις.

Σκαλιά σε δρόμους ήσυχους, υπόσχονται γαλήνη, ομορφιά, απλότητα και μεγαλείο.

Και το Παλαμήδι….αχ, αυτό το Παλαμήδι!

Σαν πέτρινος Θεός, στέκεται από πάνω μας, επιβάλλεται, αγαπιέται.

Το λατρεύει και ο Στέφανος. Ο οποίος έκλαιγε επειδή νύχτωνε (ω,ναι!), αλλά αποζημιωνόταν όταν άναβαν τα φώτα στο κάστρο!

Λέω στον Δημήτρη ότι τις νύχτες το Παλαμήδι μοιάζει σαν να είναι φωτεινό στοιχείο του ουρανού. Μοναδικό, με σκαλίσματα και μια θέρμη μαγική. Παραμυθένια!

Νομίζεις ότι δεν ακουμπάει στη γη!

Χαλάρωσα ένα μεσημεράκι κάτω από το πιο όμορφο πλατάνι.

Ο ήλιος “έπαιζε” με τα φύλλα κι εγώ με τον φακό 🙂

Φορώντας το πιο νόστιμο καρπουζάκι!

Φτιαγμένο από τα χεράκια της εξυπηρετικότατης Spykou Handmade Creations. Την οποία ήξερα από το facebook, το instagram, τη βιτρίνα της, αλλά όχι την ίδια. Τη γνώρισα τελικά 🙂

Ο Στέφανος “τσάκισε” κάτι καραμελίτσες όσο βρισκόμασταν στο μαγαζί της και βρήκε τι παπούτσια θέλει να αγοράσει στην αδερφούλα του χιχιχι…ο γλυκούλης μου.Τις ομορφότερες διάλεξε! Τον πείσαμε ότι δεν ήταν ακόμη η στιγμή να τις αγοράσει…σε 2 χρόνια ίσως 😛 Μέχρι τότε θα ξαναψωνίσουμε από εκεί. Όλα χειροποίητα, μικροί θησαυροί 🙂

Συχνάζαμε στο yogart και αυτό είναι ψηλά στη λίστα με τις καλύτερες στιγμές χαχα…πώς φαίνεται ότι το μυαλό μου το είχα στις νοστιμιές του ουρανίσκου,ε;

Μοντέρνα γωνιά-στέκι με τη νέα μόδα λιχουδιάς, αλλά ωραίας λιχουδιάς.

Εκεί που κλασικά, το γιαούρτι μου συνοδευόταν από φρούτα που αγαπώ, ξαφνικά την καρδιά μου “έκλεψε” η σοκολάτα.

Αν περάσεις από κει, πήγαινε με τη φωτογραφία αυτή και ζήτα το γιατί δε θυμάμαι πώς το έλεγαν 😀

Σλουυυυυρπ!

Ένα θα σου πω και θα σε “στείλω”…αυτό το σκούρο προς τα κάτω είναι…Oreo! Απολαυστική κόλαση από την αρχή μέχρι το τέλος!

Εκεί ήμουν όταν σε καλημέριζα στη σελίδα μου στο facebook…

…χαρίζοντάς σου ένα λουλουδάκι 🙂

Πετύχαμε μια έκθεση δρόμου…εδώ κρέμονται παιδικές ζωγραφιές.

Ακολούθησε μουσική βραδιά, αλλά την είχαμε “κάνει” για ένα χωριό με ταβερνάκια για υπέροχο παϊδάκι!

Πριν φύγουμε όμως, στην πλατεία αυτός ο καλλιτέχνης για άλλη μια φορά “υπνώτισε” το κοινό του!

Είναι ένας νέος άντρας τον οποίο έχουμε ξαναδεί να προσφέρει όμορφο θέαμα.

Είναι ο μόνος που μαζεύει τόσο κόσμο για τόση πολλή ώρα!

Απολαύσαμε τη θάλασσα, τον ήλιο και τον ουρανό.

Σε μέρη γνώριμα.

Αλλά και σε μέρη που πρώτη φορά επισκεφθήκαμε.

Παραλία Γιανισκάρι. Νομός Αχαϊας.

Για εμάς μπήκε στα must της περιοχής! Στο ακρωτήρι του Αράξου, πολύ κοντά στην Καλογριά, αυτή η παραλία με την ατελείωτη άμμο μας χάρισε ένα υπέροχο μεσημεριανό μπανάκι.

Ο κόσμος δεν ήταν πολύς, ο δρόμος στα τελευαταία χιλιόμετρα ήταν χωματόδρομος, από αυτούς που προτιμάς να μη συναντήσεις αυτοκίνητο στην αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό σχεδόν πάντα είναι σημάδι ότι θα βρεις ένα μικρό παράδεισο.

Τα νερά πεντακάθαρα, με ψαράκια να σε τσιμπάνε πού και πού. Ρηχά, ό,τι πρέπει για τα παιδιά, αλλού ζεστά και αλλού κρύα 🙂

Εκεί βγάλαμε και τη φωτογραφία από την 23η βδομάδα της κοιλίτσας! ♥

Αν βρεθείς προς τα κει, επιβάλλεται το μπανάκι σε αυτή την ακρογιαλιά.

Το Γιανισκάρι ήταν η μικρή εκδρομούλα μας φέυγοντας από Λακόπετρα που είχαμε πάει για λίγες μέρες…εκεί που θυμήθηκα τι θα πει διακοπές.

Ένα συγκρότημα με καθαρή, καλή θάλασσα…

…και 5 πισίνες να σε ξελογιάζουν! 2 παιδικές και 3 μεγάλες.

Κοίτα εδώ τι έγινε…εγώ είμαι της θάλασσας, το ίδιο και ο Δημήτρης. Ο Στέφανος δεν είχε ξαναμπεί σε πισίνα και όταν του είπαμε ότι εκεί που πάμε θα έχει και από αυτές δεν ήθελε. Έλεγε ότι εκείνος θέλει μόνο θάλασσα. “Μαζί σου παιδί μου” λέγαμε κι εμείς.

Όταν φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, η θέα ήταν αυτή.

Κάπου εκεί πήγαινα να σκεφτώ “ωχ, μόνο όταν κοιμάται θα την απολαύσω;;;” αλλά με πρόλαβε η…κραυγή του μικρού “Μαμά, θέλω να πάμε ΤΩΡΑ στην πισίναααα!!! Δε θέλω θάλασσα!” 😀 😀

Περιττό να σου πω ότι η θάλασσα μας είδε πολύ λίγο…δεν αφήσαμε πισίνα για πισίνα. Ατελείωτο παιχνίδι, μέχρι και aqua aerobic έκανα με την κοιλουμπίτσα μου!Αμέεε! 😛

Το φοβερό εκεί ήταν ότι όλη μέρα κολυμπούσες και έτρωγες! Συμπτωματικά το δωμάτιό μας ήταν ακριβώς πάνω από το εστιατόριο…οι μυρωδιές δε με άφηναν να…αγιάσω την έγκυο!

Ο γιατρός μου είχε πει πριν ξεκινήσω διακοπές να σταματήσω να τρώω καρπούζι…ε, αυτό έκανα! 😀 😀

Δοκίμαζα ό,τι μου έκανε κλικ στον -τεράστιο ομολογουμένως- μπουφέ, εκτός από καρπούζι! χαχα

Τα γλυκά τρία τρία τα έπαιρνα…κατάφερα σε 4 μέρες να πάρω 2 κιλά. Καλό;;;;

Να, εδώ κάνουμε δήθεν κόντρες για το φαγητό…μάνα σου λέει μετά 😛