Δε θα σου πω κάτι που ως γονιός δεν έχεις νιώσει ή σα μη γονιός δεν έχεις βαρεθεί να ακούς, αλλά αυτό νιώθω.
Είμαι ερωτευμένη, ξετρελαμένη, αλοιφή για τα παιδιά μου!
Με το ένα στο σπίτι και το άλλο στα “προσεχώς κοντά σας”, η ζωή είναι πανέμορφη και δε με νοιάζει τίποτα άλλο!
Χθες το βράδυ, η μικρούλα γοργονίτσα στην κοιλιά ήταν (και πάλι) ζωηρότατη. Καθόμουν αναπαυτικά στο κρεβάτι μου και ξαφνικά σεισμός! χαχαχαχα
Η κοιλιά πεταγόταν λες και από μέσα χτυπούσαν τις πόρτες “ανοίξτεεεεεεε!!!” χαχαχα
Ένα άλλο σενάριο είναι το παιδί μου να ασχολείται από τώρα με πολεμικές τέχνες και να την πέτυχα σε προπόνηση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τελευταία εκδοχή να είναι χορευταρού, κάπου να είδε Fred Astaire και να μάθαινε κλακέτες που τις αγαπά και η μαμά 🙂 🙂
Το πιο απίθανο όμως ήταν αργότερα!
Κάποια στιγμή που είχα το χέρι μου από άκρη σε άκρη στη γυμνή κοιλιά κι εκείνη τριγυρνούσε και ξάφνικα άρχισα να φωνάζω γελώντας…παρεάκι, με γαργαλούσε!!! 😀 😀 😀
Οι κινήσεις της στο σημείο του εσωτερικού του καρπού μου με γαργαλούσαν! Αυτό δεν το έχω αισθανθεί ποτέ ξανά!
Και τότε μου ήρθε ένα δάκρυ χαράς για τις στιγμές που ζω και που σύντομα πλησιάζουν στο τέλος τους. Διανύω ήδη την 29η εβδομάδα. Καλώς να έρθει η ώρα, αλλά εμένα ποιος θα με ξαναγαργαλήσει έτσι; ♥
Ο Στεφανάκος ήδη κοιμόταν και τον χάζευα όταν περνούσα από το δωμάτιό του. Ολόκληρο παλικαράκι, απλωμένα χεράκια, ποδαράκια, με τον αρκούδο του πάντα αγκαλιά.
Του φίλησα τα πατουσάκια και αναρωτιόμουν για πόσο ακόμη θα μπορώ να το κάνω αυτό.
Μεγαλώνει το αγόρι μου και είναι τόσο τρυφερό! Όμως, δε θα μπορώ για πάντα να τον αγκαλιάζω όπως τώρα και αυτό θα μου λείψει.
Δε θα με κοιτάει πάντα όπως τώρα, που με κάνει και αισθάνομαι η μία και μοναδική στον κόσμο, ο πιο αγαπημένος του άνθρωπος, η πιο τέλεια αγάπη.
Σήμερα το πρωί η φίλη μου η Σοφία στη σελίδα της είδα ότι έλεγε για τα φιλιά και τα χάδια που δίνει στα δικά της τα παιδιά και μια άλλη φίλη από τα παλιά αναφέρθηκε στο γιο της που θέλει να του χαϊδεύει η μανούλα την πλατούλα.
Ξαναδάκρυσα. Ο Στεφανάκος πολύ συχνά, θέλει κι εκείνος να του χαϊδεύω το πλατάκι του για να κοιμηθεί και τρελαίνομαι όταν με μισόκλειστα ματάκια, λίγο πριν το πρώτο όνειρο μου λέει “μαμά, πιο κει χαϊδεψέ με” “έτσι, αγάπη μου; Σου αρέσει;” Και κείνο κουνάει καταφατικά το κεφαλάκι του, γαλήνια και απολαμβάνει ♥
Πες μου, πώς γίνεται να μην νιώθω το απόλυτο “φούσκωμα” ευτυχίας στην καρδιά;
Ναι, το επιβεβαιώνω. Πριν γίνω μαμά, δεν είχα ιδέα για εκείνο το μέρος στον…πλανήτη καρδιά που είχα κενό. Ήταν για τα παιδιά μου και αγνοούσα την ύπαρξή του. Τώρα όμως, ξέρω πολύ καλά τι μου προσφέρει και πόσο δε συγκρίνεται με τίποτα άλλο στον κόσμο! ♥♥
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
