Παρεάκι μου γλυκό, ένα DIY έφερε κοντά μικρούς και μεγάλους, πέρασα όμορφα και όπως πάντα θέλω να το μοιραστώ μαζί σου!
Το σχολείο του Στεφανάκου κάθε μήνα έχει αφιέρωμα σε ένα θέμα μέσα από το οποίο τα παιδιά μαθαίνουν ένα σωρό πράγματα, παίζουν, έρχονται σε επαφή με νέες δραστηριότητες και εμπειρίες.
Για παράδειγμα,πέρσι είχαν κάνει ένα μήνα αφιέρωμα στην Αρχαία Ελλάδα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μεταξύ άλλων φόρεσαν χλαμύδες, ενώ οργανώθηκαν ακόμη και αγώνες στα πρότυπα των αρχαίων χρόνων! Ο Στέφανος τότε ήρθε με ένα στεφάνι από δάφνες, αφού είχε νικήσει τους φίλους του στα 100μ. με εμπόδια 🙂
Ο τωρινός Ιανουάριος αφιερώθηκε στην επιστημονική φαντασία!
Φέτος, έχουν προστεθεί στο πρόγραμμα του σχολείου πολύ όμορφες δραστηριότητες που έχουν για καλεσμένους τους γονείς. Έτσι, έρχονται σε επαφή οι οικογένειες του σχολείου και φτιάχνεται ένα “πανηγύρι” από μικρά και μεγάλα παιδιά! Απλά υπέροχη πρωτοβουλία!
Πριν λίγες μέρες λοιπόν, οι γονείς της τάξης μας είμασταν καλεσμένοι στο σχολείο εν ώρα μαθήματος με μια αποστολή! Να σχεδιάσουμε ένα αντικείμενο που έρχεται από το μέλλον.
Την ίδια αποστολή είχαν συνολικά οι 3 μεγαλύτερες τάξεις του σχολείου. 3 συνεχόμενες μέρες η μεγάλη αίθουσα είχε μετατραπεί σε πάρτυ χειροτεχνίας με μπαμπάδες, μαμάδες, παιδιά, ακόμη και γιαγιάδες!
Αρχικά είχαμε στείλει μέρες πριν, άχρηστα αντικείμενα από το σπίτι.
Όταν συγκεντρωθήκαμε, δημιουργήθηκαν μικρές ομάδες εργασίας. Γονείς που δε γνωριζόμαστε, με τα παιδιά μας να συναποφασίζουμε τι θα φτιάξουμε, να αφήνουμε τα παιδιά να ζωγραφίζουν αυτό που θα φτιάξουμε και οι μεγάλοι να μαζεύουμε υλικά.
Πανζουρλισμός χαράς! 🙂
Ξαφνικά μπαμπάδες και μαμάδες “παλεύαμε” να μαζέψουμε τα υλικά που θέλαμε, πριν προλάβει να μας τα πάρει άλλος και παράλληλα να προσπαθούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για το αν συμφωνούμε τι θα μπει, γιατί θα μπει και τα λοιπά και τα λοιπά 🙂
Η ομάδα μας ήταν η ροζ.
Αποφασίσαμε τέσσερις μαμάδες με τα ζουζούνια μας να φτιάξουμε ένα ηλιακό ιπτάμενο αυτοκίνητο.
Αργήσαμε συγκριτικά με τους υπόλοιπους να μαζέψουμε υλικά, όμως τα καταφέραμε μια χαρά!
Γελάσαμε, “αγχωθήκαμε” να προλάβουμε πριν λήξει ο χρόνος (ναι, το είχαμε και αυτό!), εκεί κάπου ένιωσα σα να είμαι στο Master Chef των χειροτεχνιών, αφού περνούσαν οι δάσκαλοι του σχολείου, σχολίαζαν, ρωτούσαν και μας υπενθύμιζαν πόσο λίγο χρόνο έχουμε!! χαχα
Τα παιδιά όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο χαρούμενα ήταν. Τουλάχιστον αυτό ίσχυε για το γιο μου τώρα που το σκέφτομαι, γιατί δεν προλάβαινα να πολυκοιτάξω γύρω μου 😛
Κοίτα τι φτιάξαμε!
Ένα κουτί δημητριακών καλύφθηκε με ροζ χαρτόνι (είπαμε να μην αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο ότι είμασταν η ροζ ομάδα).
Κάποια παλιά cds έγιναν οι ρόδες του και για ζάντες βάλαμε χρυσά κουμπιά.
Ένα μαύρο μεταλλικό κουτί ήταν η βάση της μηχανής μας την οποία ολοκληρώσαμε με μια παλιά πλακέτα υπολογιστή, μπαταρίες και κατσαρό σύρμα κουζίνας. Για να μαζεύει την ηλιακή ενέργεια, ντε! 😛
Ο οδηγός καθόταν πάνω σε ένα παλιό κουτί μηχανισμού ρολογιού (νομίζω;)
Για τιμόνι του χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από ένα χαλασμένο χερούλι πόρτας και ένα κομμάτι πλαστικού σωλήνα.
Όσο για τον οδηγό, τι να λέμε τώρα! Σκέτος γλύκας όπως φαίνεται! Ο ένας εκ των διάσημων m&m’s οδηγεί κεφάτος!
Δυο πλαστικά διάφανα αστέρια, έγιναν τα φτερά του αυτοκινήτου μας.
Δυο γλόμποι έδωσαν το απαραίτητο φως και για να μην πέσουν, στερεώθηκαν πάνω σε πλαστικά καπάκια αναψυκτικού.
Αλλά και στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μας, δύο μπαταρίες και ένα πλαστικό ροζ δοχείο ολοκλήρωσαν το έργο μας!
Μικρή λεπτομέρεια που προστέθηκε για χαβαλέ…εκεί στην ακρούλα της μακέτας τοποθετήθηκε ένας φωτεινός σηματοδότης. Δηλαδή, μια μπαταρία και ένα εντυπωσιακό μεγάλο χρυσό κουμπί κολλήθηκαν μεταξύ τους 🙂
Αλλά ούτε τη μακέτα αφήσαμε έτσι στην τύχη της. Έγινε δρόμος. Με γκρι χαρτόνι και λωρίδες λευκού και…τέλος χρόνου!
Τοποθετήσαμε το αυτοκίνητο στη μακέτα μας, δώσαμε όπως μας ζητήθηκε όνομα στο έργο μας, το παρουσιάσαμε στους υπόλοιπους συμμετέχοντες, βγήκαμε στην αυλή όλη η ομάδα για αναμνηστική φωτογραφία (δεν την έχω προς το παρόν) και με χαρά απολαύσαμε και χειροκροτήσαμε και τις υπόλοιπες δημιουργίες!
Και η έκπληξη;
Η έκπληξη ήρθε σήμερα, όταν στο τετράδιο επικοινωνίας μας έδινε συγχαρητήρια η δασκάλα!
Δεν το είχα καταλάβει ότι έτσι θα γινόταν, αλλά σήμερα τα παιδιά των 3 τάξεων, μαζεύτηκαν και παρουσίασαν τη δουλειά που έκαναν με τους γονείς τους.
Μετά, το κάθε παιδί ψήφισε αυτό που του άρεσε περισσότερο και κάπως έτσι πήραμε απροσδόκητα την 3η θέση! Not bad! χιχι
Πέρα όμως από θέσεις που φυσικά απλά έχουν την πλάκα τους, όλη αυτή η διαδικασία έκανε μόνο καλό!
Γνωριστήκαμε γονείς που είχαμε συναντηθεί σε συγκεντρώσεις γονέων και γιορτές ανταλλάσοντας μόνο μια καλησπέρα.
Γνωρίσαμε περισσότερους φίλους των παιδιών.
Μπήκαμε οι γονείς στη διαδικασία να φτιάξουμε κάτι από το μηδέν και για κάποιους δεν ήταν εύκολο. Έβλεπες την “αγωνία” για το άγνωστο και ήταν γοητευτικό στα μάτια μου.
Έτσι, μπήκαμε ίσως και λίγο στη θέση των παιδιών μας που τόσο μικρούλικα καταφέρνουν σε εκείνη την αίθουσα τόσα πολλά!
Τα παιδιά εξοικειώθηκαν λίγο παραπάνω με την ιδέα ότι ο μπαμπάς ή η μαμά καταλαμβάνει λίγο από το χώρο τους και τη ζωή τους εκεί. Ο Στέφανος για παράδειγμα δεν ήθελε αρχικά να πάω. Γενικά, είναι από τα παιδιά που προτιμά να μην πολυμπλεκόμαστε σε εκείνο το κομμάτι της ζωής του. Το θέλει ολόδικό του ♥
Οπωσδήποτε, δόθηκε η σπίθα σε γονείς και παιδιά για κατασκευές στο σπίτι. Άκουγα γονείς που στην αρχή ήταν διστακτικοί, στην πορεία να λένε ότι τους αρέσουν οι κατασκευές και παιδιά, όπως και το δικό μου, να ζητούν να φτιάξουν στο σπίτι “ένα ρομπότ” ή ένα “πύραυλο”! Φαντάζεσαι τη χαρά μου! 🙂 🙂
Τι λες να ακολουθήσει τις επόμενες μέρες ανάρτησή μου για DIY εμπνευσμένο από το μέλλον; 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
