Sharing is magic! Έτσι δεν κλείνω κάθε άρθρο μου;
Είναι αλήθεια ότι αυτή εδώ η ενασχόληση με το blogging, αποκτά νόημα τη στιγμή που αποκτάς τον πρώτο αναγνώστη. Που δεν είναι η κολλητή σου ή η μαμά σου 😀
Σκέψου πόσα σημαίνει αυτή η προσπάθεια για κάθε blogger, τη μέρα που τα nicknames των αναγνωστών και στη συγκεκριμένη περίπτωση των “συναδέλφων” bloggers, αποκτούν πρόσωπο. Που απέχει από το δικό σου 1 μέτρο το πολύ 🙂
Χθες λοιπόν ήταν η πρώτη -για μένα τουλάχιστον- συνάντηση με bloggers! Μια κίνηση που πολλές φορές είχε συζητηθεί, καμία δεν είχε οργανωθεί. Η καλή μας Βέρα όμως από το Owl mommy, το διοργάνωσε μια χαρά και κατάφερε να μαζευτούμε 12 γυναίκες στο Θησείο!
12 γυναίκες με πρώτο κοινό χαρακτηριστικό -αλλά όχι μοναδικό- την αποτύπωση των συναισθημάτων, απόψεων και ιδεών μας σε μια ηλεκτρονική διεύθυνση, στο δεύτερο σπιτάκι μας. Το blogοσπιτάκι μας!
Γίναμε μια παρέα από το πρώτο λεπτό θα έλεγα, χωρίς ιδιαίτερη αμηχανία, χωρίς πηγαδάκια…φαντάσου-το-αυτό-12-γυναίκες-χωρίς-κους κους-σε-δυάδες-δεν-ξανάγινε-λέμε 😀
Αν το σκεφτείς βέβαια, δεν ήταν παράξενη εξέλιξη αυτή, όταν διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις τις στιγμές και τις σκέψεις στα blogs και φτάνεις στο σημείο να πεις “νιώθω πως σε ξέρω”.
Ο γραπτός λόγος έχει μια δύναμη να σε φανερώνει. Η ουσία σου, το απόσταγμα της αλήθειας σου “κλειδώνει” τη στιγμή που πατάς εκείνο το κουμπάκι της δημοσίευσης
Blogging is magic καταλήγουμε!
Γνωριστήκαμε αλλιώς κι αλλιώτικα, δεν λέγαμε να φύγουμε και πρώτη και καλύτερη εγώ με 3 μηνών μωρό στο σπίτι που θηλάζω, έφυγα από το σπίτι μου στις 16.40 και γύρισα στις 23.00 (λιθοβολισμός τώρα σε κεντρική πλατεία). Όχι, δεν έμεινε νηστικό το λιχουδάκι μου 😛
Συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό που διαβάζεις, αυτό συναντάς και από κοντά. Την αυθεντικότητα της γραφής δύσκολα την ξεγελά κάποιος #true_story
‘Εμαθα ότι δεν είμαι η μόνη που ξεκίνησα να εκφράζομαι με αυτό τον τρόπο, μετά από μια δύσκολη καμπή της ζωής μου. Αυτό με συγκίνησε πολύ και βαθιά. Με έκανε να αισθανθώ αυτές τις κοπέλες…κάπως. Δε μπορώ να στο περιγράψω. Το σκέφτομαι ώρα. Ένα μοναδικό, ιδιαίτερο συναίσθημα.
Επίσης, δεν ήμουν η μοναδική που μετά από αιώνες απληρωσιάς από το “αξιαγάπητο” αφεντικούλι της, δεν ξέρει το μέλλον της.Χα!
Βέρα, Σίνα, Δήμητρα, Γεωργία, Ασπασία, Κάλλη, Κατερίνα, Γιάννα, Μαρία, Μαρία, Marron τιμή μου και χαρά μου που σας συνάντησα! Συνεχίστε να μπλογκάρετε…εμπνέει η μία την άλλη και στο τέλος της ημέρας έχουμε κερδίσει λίγα χαμόγελα παραπάνω! Αξίζει,ε ; ♥
Κι εσύ που διαβάζεις σήμερα εμένα, χθες κάποια άλλη, αν το έχεις σκεφτεί έστω και ένα δευτερόλεπτο να μπεις και συ στο club των bloggers, κάντο σήμερα κιόλας! Είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία, σου υπόσχεται χωρίς ποσοστά αποτυχίας νέες εμπειρίες επικοινωνίας και…είναι δωρεάν. 😉
Μία από τις μεγαλύτερες τιμές που μου έχει κάνει άνθρωπος με σχόλιό του για το blog μου, ήταν όταν μια φίλη μου εκμυστηρεύτηκε ότι, την είχα εμπνεύσει και ήθελε να ξεκινήσει κι εκείνη να blogάρει. Κάποιοι την ξέρετε…είναι το koumpaki. Το (πρώην) ξανθό 😀 Η χαρά που μου έδωσε τότε, δεν περιγράφεται!
Αν ψάχνεις ένα τρόπο να μοιραστείς πτυχές του εαυτού σου, είναι το blogging μια πρόταση. Δημιουργική.
Ω, ναι! Μη σε ξεγελά το πληκτρολόγιο. Η χαρά έρχεται μερικές φορές…συγκαλυμμένη 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥