Όχι, δεν αυτοπροβάλομαι λες και περιμένουν οι θαυμαστές μου να μάθουν ό,τι δεν καταγράφουν οι παπαράτσι 😛
Η φίλη blogger Μάχη, γνωστή και ως Talibanoula μου απένειμε ένα βραβείο 🙂
Κάθε βραβείο στον κόσμο της blogόσφαιρας έχει και κάποιους όρους
Ο πρώτος αυτή τη φορά είναι, να μοιραστώ μαζί σου 11 γαργαλιστικές λεπτομέρειες για μένα
1. Ένα όνειρο που δεν πραγματοποίησα ποτέ ήταν να γίνω ηθοποιός
Φυσικά τότε δεν υπήρχε όλο αυτό το σύστημα προβολής και οι προθέσεις μου ήταν πολύ αγνές. Απλά αγαπούσα την υποκριτική και ό,τι αυτή προσφέρει. Οι γονείς μου ήταν κάτι παραπάνω από αρνητικοί και για να με πείσει η μαμά μου να μην ασχοληθώ μου είπε 2 πράγματα που ήξερε ότι δεν θα άντεχα. α. “τον περισσότερο καιρό θα είσαι χωρίς δουλειά” β. “θα είσαι υποχρεωμένη κάθε βράδυ να πηγαίνεις σε κοσμικές εκδηλώσεις και όλοι θα σε κοιτάνε”
χα Είμαι αντιδραστική από τη φύση μου..μη μου πεις “πρέπει να κάνεις/πεις αυτό” Τρελαίνομαι!! Επιπλέον, μέχρι πριν λίγα χρόνια αν κάποιος/οι με κοιτουσαν έντονα, εκνευριζόμουν.Από αμηχανία περισσότερο. Ε, κάπως έτσι κόντεψε να με πείσει. Πάντως έμεινε απωθημένο. Κάθε φορά που θα μπω σε θέατρο ανατριχιάζω…
2. Ένα άλλο όνειρό μου που ποτέ δεν ξέρεις..μπορεί μια μέρα (λέμε τώρα) να πραγματοποιηθεί, είναι το σπίτι στη θάλασσα. Όχι κοντά σε θάλασσα…στη θάλασσα. Δηλαδή μόλις κατεβαίνω το σκαλοπατάκι της εξόδου, το πόδι μου να πατά άμμο και να χρειάζονται λίγα βήματα για να κάνω μπλουμ
3. Για λίγο ονειρεύτηκα το 2 και συνεχίζω. Κάποτε ήθελα να γίνω κατάσκοπος.Του FBI. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου
4.Είμαι πολύ περίεργη με τον καφέ. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να μην μου αρέσει αυτός που θα μου σερβίρουν, παρά να μου αρέσει
5. Κάποτε έγραφα στίχους. Μόνο που μια μέρα διαπίστωσα ότι όλους τους είχα γράψει σε δύσκολη συναισθηματική κατάσταση και αποφάσισα να το ελαχιστοποιήσω το σπορ 😛
6.Όταν ήμουν παιδί είχα ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα για παιδιά. Συγκεκριμένα ιστορία μυστηρίου! Είδες που το 3 παραπάνω, δεν ήταν τελικά και τόσο άσχετο; Τώρα το συνειδητοποίησα κι εγώ
7. Θα ήθελα να υιοθετήσω παιδιά. Αν είχα την οικονομική δυνατότητα και η νομοθεσία έδινε αυτή την ευκαιρία σε ζευγάρια που έχουν δικά τους παιδιά, θα το κυνηγούσα
8. Δεν ξέρω γιατί αλλά φοβάμαι απίστευτα πολύ τα σκυλιά. Γενικότερα τα ζώα, μικρά μεγάλα. Θέλω να τα αγκαλιάσω και τρέμω. Τρέμω μη με ακουμπήσουν και όχι ότι σιχαίνομαι. Καθόλου! Αλλά φοβάμαι. Μερικές φορές τώρα πια το κάνω με μια σχετική άνεση, αλλά είναι πραγματικά σπάνιο.
Πριν λίγα χρόνια είχα δει ένα σκυλάκι τυχαία σε ένα pet shop που το αγάπησα με την πρώτη ματιά. Μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα που ένιωθα ότι μόλις με ακουμπήσει θα πεθάνω
Το περίεργο είναι ότι δεν το ξεπέρασα ούτε όταν οι γονείς μου είχαν φέρει ένα σκύλο στο σπίτι. Ήταν η χειρότερη περίοδος της τότε ζωής μου. Έτρεμα από το φόβο, δεν ήθελα να μπω σπίτι και αποφάσισαν να μην τον κρατήσουν άλλο όταν, ουρλιάζοντας ανέβηκα στο ψυγείο για να μη με ακουμπήσει! Όταν μου είπαν ότι δεν τον είχαμε πια σπίτι μας, έκλαιγα. Αν ρε παιδιά καταλάβετε εσείς τι περίεργο ον είμαι, ενημερώστε με
9. Είμαι αριστερόχειρας, αλλά γράφω με το δεξί
Μόλις είχα τελειώσει την α’ δημοτικού και ένας “έξυπνος” γιατρός, ανακοίνωσε στη μάνα μου ότι ήταν τεράστιο πρόβλημα και λάθος αυτή η φύση μου. Anyway, όλο το καλοκαίρι η μαμά μου προσπαθούσε να με μάθει να γράφω με το δεξί. Έκλαιγα από τον πόνο εγώ, έκλαιγε και κείνη που με έβαζε σε αυτή τη διαδικασία. Β δημοτικού έγραφα με το δεξί. Αλλά ζωγράφιζα με το αριστερό χιχι Τώρα πια άλλα πράγματα με δείχνουν δεξιόχειρα, άλλα αριστερόχειρα. Πάντως τρώω με το αριστερό 🙂
10. Κοκκινίζω πανεύκολα. Πιο εύκολα δε γίνεται νομίζω. Για άπειρους λόγους
11. Αρκετοί που παρακολουθούν το ShareYourLikes εδώ και στη σελίδα στο facebook, μου στέλνουν μηνύματα και με ρωτάνε πώς καταφέρνω να είμαι τόσο θετική ή απλά μου δηλώνουν το θαυμασμό τους γι’ αυτό .
Είμαι τόσο θετική μετά από δουλειά με τον εαυτό μου. Επειδή το πάλεψα, γι’ αυτό και εκτιμώ πια αφάνταστα το μικρότερο πραγματάκι στη ζωή. Ένα θα σου πω παρεάκι. Δεν καταλάβαινα τι εννοούσαν όταν κάποιοι έλεγαν ότι “το ποτήρι είναι μισογεμάτο”. Μα φυσικά ήταν μισοάδειο! (νόμιζα) Μου πήρε καιρό αλλά κατάλαβα το προφανές. Το ποτήρι δε μπορεί να είναι μισοάδειο. Ή είναι άδειο ή έχει έστω και μια σταγονίτσα κάτω εκεί στην άκρη, έτοιμη να δεχτεί πολλές περισσότερες σταγονίτσες έως ότου γεμίσει 😉 Όσο αναπνέουμε το ποτήρι της ζωής, έχει έστω εκείνη τη μικρή σταγονίτσα (ελπίδα & ευκαιρία)
Τώρα που σηκώθηκα από το…ντιβάνι, να σου πω και τον επόμενο όρο του βραβείου
Πρέπει να παραδώσω το βραβείο σε 11 blogs της επιλογής μου και οι ιδιοκτήτες τους να ακολουθήσουν τους ίδιους όρους (δλδ να αναφέρουν 11 πράγματα για τους εαυτούς τους και να το παραδώσουν σε άλλα 11 blogs)
Θα αναφέρω λοιπόν 11 blogs που απόλυτα σίγουρη δεν είμαι ότι δεν το παρέλαβαν ήδη, αλλά την προσπάθειά μου θα την κάνω
Στην Εύη του Beloved Ideas
Στην Χριστίνα του Create The Style
Στη Νατάσα του Creative Tsouf
Στην Μαριαλένα του Polyannas Days
Στην Κατερίνα του message in a bottle
Στα 2 κορίτσια μου που έχουν το koumpaki
Στην Κατερίνα του Μ@μ@ για σπίτι
Στην Στέλα του Styllia
Στην Μαρώ του Marron blogger
Στην Ίνα του Sailing hearts and lemons, and a strawberry
Στην fridayafter
Παρέδωσα. Είχα πει ότι θα είναι μια μικρή σε έκταση ανάρτηση, αλλά τελικά δε μπορώ! Είναι σα να μιλάω σε φίλους και να θέλω να τους τα πω σχεδόν μονολεκτικά. Ε, δε μου βγαίνει 😛
Χαιρετώ 🙂
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
