Καλημερούδια, buon giorno, good morning, bonjour, buenos días, 早上好 , asubuhi njema στα σουαχίλι!
Έχω κέφια, ε; 🙂
Πώς να μην έχω, μου λες;
Η άνοιξη είναι εδώ, οι βόλτες στις παραλίες πληθαίνουν, τα ρούχα λιγοστεύουν (μη σκέφτεσαι πονηρά εσύ εκεί στη γωνία ) και δε μπορώ να κλείνομαι άλλο στο σπίτι!
Γι’αυτό κι εγώ σερφάρω και blog-άρω, όπου σταθώ και βρεθώ!
Αρκεί να με αφήσει η ζουζούνα μου που διεκδικεί αποκλειστικότητα με τσαμπουκά 🙂
Έχω που λες blog-άρει κάποιες φορές από απίθανα μέρη! Εκτός από τα γνωστά καναπές, κρεβάτι, πάγκος κουζίνας και τα σχετικά. Μέχρι και έγκυος στην αναμονή στο γυναικολόγο μου ανέβασα ανάρτηση, θυμάσαι; χιχι Από το κινητό παρακαλώ!! 😉
Αλλά αν μπορούσα, θα blog-αρα συνέχεια δίπλα στη θάλασσα. Με απαραίτητη συντροφιά ένα κομμάτι ήλιου.
Θάλασσα γιατί δε σταματά ποτέ να κινείται, υπάρχει πάντα ροή και συνέχεια στην ύπαρξή της. Αλλάζει χρώματα, αλλά στην ουσία είναι πάντα η ίδια. Είναι ατελείωτη και σε αφήνει να τη βλέπεις μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου (σκέψου αυτό το τελευταίο).
Ήλιο γιατί είναι αδύνατον να υπάρξει ζωή χωρίς το φως του. Γιατί ό,τι κι αν συμβαίνει εκείνος- ευτυχώς! –βγαίνει πάντα! Δεν τον νοιάζουν οι εύκολες και δύσκολες μέρες, χρονιές, συνθήκες. Υπάρχει αδιαπραγμάτευτα, γιατί γνωρίζει ότι είναι ζωτικής σημασίας. Συμβιβάζεται με την ανάγκη να καλυφθεί πότε πότε από σύννεφα, να πάει αλλού όταν το σκοτάδι πλησιάζει, με την παντοτινή όμως υπόσχεση να ξανάρθει χωρίς καθυστερήσεις και αμφιβολίες.
Για μένα η θάλασσα είμαι εγώ (και ο κάθε άνθρωπος) και ο ήλιος η ζωή.
Βλέπεις; Κάνουν το ιδανικό ζευγάρι.
Πώς να μην τους θέλω συντροφιά μου;! 😉
Με αναγκαίο βοηθό έμπνευσης και εξέλιξης τις γειτονιές.
Τους ανθρώπους της, γνωστούς και αγνώστους,
τα χρώματα στις πολυκατοικίες, παλιές και νέες,
τις βιτρίνες των καταστημάτων,
τα καφέ και τα εστιατόρια που μου θυμίζουν γεύσεις που αγαπώ.
Βοηθό έμπνευσης, συνθέσεις της ζωής δηλαδή.
Γιατί αλήθεια, πιστεύεις ότι θα μπορούσα να ζήσω σε μια υπέροχη παραλία με έναν λαμπερό ήλιο και τίποτα άλλο;
Χωρίς έναν άνθρωπο να μοιραστώ την ομορφιά αυτή, μια παρέα να ανταλλάξουμε απόψεις και γέλια, μια συντροφιά να ταυτιστώ στα δύσκολα μου;
Να μην έχω άλλες παραστάσεις εκτός από το δικό μου κομμάτι σε εκείνη την παραλία;
Να μην ξέρω τι συμβαίνει παραέξω;
Να μην προσφέρω μια κουβέντα φιλική, να μην πάρω ιδέες για να συνεχίσω περισσότερο ανοιχτόμυαλα και εμπνευσμένα τη ζωή μου;
Γι’αυτό σου λέω…οι γειτονιές δεν μπορούν να πάψουν να υπάρχουν 😉
Οι αληθινές, αυτές που περπατιούνται δηλαδή και πλέον και οι ψηφιακές.
Αληθινές είναι και αυτές.
Ό,τι ζεις μέσω αυτών, αληθινό και πραγματικό είναι!
Γιατί είναι αυτές που διαβάζονται από οθόνες, αλλά δημιουργούν συναισθήματα αυθεντικά. Τα συναισθήματα δεν έχουν pixels.
Που εμπνέουν , σε ενημερώνουν, σε προβληματίζουν, σε διασκεδάζουν. Η λογική δεν έχει pixels.
Που τις επισκέπτεσαι όποτε θες, χωρίς ωράρια κοινής ησυχίας, χωρίς να κοιτάξει κανείς από το ματάκι της πόρτας για να σε βάλει μέσα στο blog-οσπιτάκι του.
Χωρίς dress code, γλυκά που πας κάπου για πρώτη φορά.
Απλά,ξεκάθαρα και αληθινά.
Μια καθαρή σχέση σαν καταγάλανος ουρανός, γιατί είναι η σχέση εκείνου που γράφει την αλήθεια του και εκείνου που την διαβάζει και συχνά εμπνέεται από αυτήν.
Σε μια αληθινή ψηφιακή γειτονιά κατοικώ κι εγώ κοντά 2 χρόνια τώρα και είχα πριν λίγο καιρό απρόσμενες επισκέψεις.
Ένα βράδυ μου χτύπησαν την ψηφιακή πόρτα με ένα μήνυμα οι Μικροί Μεγάλοι και με προσκάλεσαν να μοιραστώ αυτό που αγαπώ.
Μπαίνοντας στο σπίτι, βλέπω στο κινητό μου ένα μήνυμα από τον Χρήστο να ξεκινά με τη φράση “Καλησπέρα Σοφία, Έχω την χαρά και την τιμή να σου ανα…”
Για πότε έτρεξα χαρούμενη στον υπολογιστή για να το δω όλο το μήνυμα, δεν φαντάζεσαι!
Έλαμπα πριν καταλάβω ποια ακριβώς ήταν η χαρά και η τιμή. Όμως ήμουν βέβαιη ότι με περίμενε κάτι πολύ καλό.
Γιατί;…είναι ολόκληρη ιστορία. Αλλά μπορώ να σου πω ότι λίγες μέρες πριν είχα πάρει μια απόφαση. Όταν την πήρα ήμουν βέβαιη ότι ήταν η σωστή. Ένιωσα πως μόλις είχε ανοιχτεί ένας δρόμος. Έτοιμος να τον περπατήσω κι ας είναι άγνωστος.
Με περίμενε όντως κάτι ξεχωριστό. Μια πρόσκληση να συμμετάσχω ως ομιλήτρια στις Ψηφιακές Γειτονιές. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα ιδέα τι διοργανωνόταν!
Χωρίς ούτε ένα δευτερόλεπτο σκέψης δέχτηκα με μεγάλη χαρά!
Πραγματική χαρά! Πώς θα μπορούσα να αρνηθώ;
Είναι μεγάλη τιμή να διοργανώνεται για πρώτη φορά ένα συνέδριο για το blogging και να σε επιλέγουν ανάμεσα από τόσους πολλούς bloggers. Να σου ζητούν να μοιραστείς τα βιώματα, τους στόχους σου, τα συναισθήματά σου με κόσμο που επίσης blog-άρει ή που αρέσκεται στο να παρακολουθεί το blog σου. Με γονείς που θέλουν να ενημερωθούν, με ανθρώπους που θέλουν να σε γνωρίσουν και από κοντά γιατί σε έχουν γνωρίσει μέσα από τα κείμενά σου.
Με ανθρώπους που μια σπίθα έτοιμη να γίνει φωτιά και να ανέβει η πρώτη δική τους ανάρτηση, ήδη υπάρχει!
Όπως όμορφα περιγράφουν οι Μικροί Μεγάλοι εκεί θα είναι “Όλοι εκείνοι που η λέξη blog ασκεί μία μαγεία στο άκουσμά της. Εκείνοι που η λέξη blog δεν σημαίνει fast food ενημέρωση, αλλά έκφραση κι ελευθερία. Όλοι εκείνοι που ταξιδεύουν καθημερινά μέσα στα ελληνικά blogs μαμάδων και μπαμπάδων, για το δικό τους καθημερινό talk με φίλους στην δουλειά ή στο οικογενειακό τραπέζι.”
Στις 20 Απριλίου 2013 διοργανώνονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι «ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ»
Μια γιορτή, έτσι το βλέπω αυτό το διαδραστικό συνέδριο!
Που θα με φέρει κοντά σε γείτονες bloggers που διαβάζω αλλά δεν τους έχω σφίξει ποτέ το χέρι, αλλά και σε bloggers που οι ματιές διασταυρώθηκαν, οι αγκαλιές έδιναν και έπαιρναν όταν βρεθήκαμε από κοντά και έγιναν μέρος της ζωής μου. Θα κάνει την επιθυμία μου πραγματικότητα, να βρεθώ με αθρώπους που βρίσκονται σε άλλα σημεία της Ελλάδας και δεν είχα την ευκαιρία να συναντήσω μέχρι τώρα.
Μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσουμε όλοι όσοι θα είμαστε εκεί πλήθος από πρωτότυπες και καινοτόμες εκδηλώσεις και πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες ομιλίες από ανθρώπους που έχουν ιστορίες για να εμπνεύσουν και να δώσουν ελπίδα και θετική ενέργεια σε όλους τους γονείς. Στα plus σημείωσε!
- Workshops φωτογραφίας και τεχνικής blogging,
- Speed dating με εταιρείες, για να μάθουμε πώς μπορούμε να μετατρέψουμε το hobby μας σε δουλειά
- Playroom που θα φιλοξενήσει τα παιδιά των παρευρισκόμενων
- Πάρτι! Ναιιιι!! Έτσι θα άφηναν να κλείσει η εκδήλωση; Χωρίς πάρτι;
Επειδή μια e-γειτόνισσα έκανε παραγγελιά απ΄ό,τι είδα κάτι ροφήματα και οι διοργανωτές έσπευσαν να προμηθευτούν ποτήρια, να ζητήσω σαν παιδάκι κι εγώ photo booth στο πάρτι; 😛 Φέρτε μουστάκια και όχι μόνο! 😀 😀
Παρεάκι μου, έλα κι εσύ! Σάββατο, 20 Απριλίου φόρεσε το πιο όμορφο χαμόγελό σου κι έλα εκεί μαζί μας να έρθουμε πιο κοντά.Να γίνουμε οι παρευρισκόμενοι μια γειτονιά! Να μάθουμε περισσότερα, να γνωριστούμε καλύτερα, να φάμε, να πιούμε και να φύγουμε με τη βεβαιότητα ότι… το να μοιράζεσαι είναι διασκεδαστικό!
Το μότο-επιγραφή της ομάδας που το έχει αποδείξει!
Μικροί Μεγάλοι σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για όλα αυτά που μου έχετε χαρίσει απλόχερα 😉
Περισσότερα για τους ομιλητές–γονείς bloggers, το πρόγραμμα της εκδήλωσης και τους διοργανωτές καθώς και για κρατήσεις θέσεων μπορείς να βρεις στην διεύθυνση: www.psifiakesgeitonies.gr
Κι αν έχεις κι εσύ τη δική σου ψηφιακή γωνιά και αποφάσισες να είσαι εκεί, βάλε αυτό το banner στο e-σπιτάκι σου!
Εγώ έβαλα το δικό μου δεξιά, κάτω από το ρολογάκι που θέλει να με αγχώσει! Ξέρω πόσες μέρες έμειναν…πίστεψέ με! 🙂
Κι αν -σε προκαλώ!-αντέχεις, να διαβάσεις πάνω από 50 αναρτήσεις αφιερωμένες στο μεγάλο γεγονός, μπες εδώ. Τώρα που έγραψα ανεπηρέαστη, θα τις διαβάσω όλες κι εγώ! 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
