Αυτό τον τίτλο σαν κάπου τον ξαναπέτυχες; Στο περίπου. 🙂 Δεν έγινε 2 φορές 5 χρονών 😛 Αλλά (επιτέλους) κάναμε το κανονικό πάρτυ γενεθλίων.
Ω, ναι! Είναι πλέον ιστορία! Όμορφη και γλυκιά 🙂
Το πρώτο έγινε στο σχολείο με θέμα τα μουστάκια και πέτυχε, δεν έτυχε! 🙂
Το δεύτερο καθυστέρησε σχεδόν 1 μήνα από τα γενέθλιά του, αλλά άξιζε τον κόπο!
Οι δεινόσαυροι είχαν την τιμητική τους κι εγώ τα συμπάθησα πολύ τελικά αυτά τα αθώα πλασματάκια.
Αθώα βεβαίως, βεβαίως, αφού δεν υπάρχουν 😀 Αλλιώς με έβλεπα κρυμμένη forever and ever δεν ξέρω πού!
Η βασική απόφαση που είχαμε πάρει ήταν να μην το κάνουμε σπίτι. Για πρώτη φορά. Ο λόγος πολύ προφανής…το γοργονάκι δεν επιτρέπει τέτοιες grande προετοιμασίες στη μαμά.
Η μαμά, εγώ δηλαδή, ως πεισματάρα θυσίασα μόνο το σπίτι (δε με χάλαγε). Αλλά, είχα ένα βασικό όρο για τον επιλεγμένο χώρο. Θα στόλιζα όπως ήθελα εγώ.
Δύσκολο αν θες ένα χώρο, που δεν είναι παιδότοπος (δεν μου αρέσουν, έχουμε πάει μόνο 3 φορές στα 5 χρόνια του Στέφανου σε πάρτυ και εκδηλώσεις), που θες να σου πάει η αισθητική, που θες να στολίσεις όπως θες, που δε θες να πληρώσεις παράλογα ποσά για τις προσφερόμενες υπηρεσίες….μπά χα λο! Όχι ότι δε βρήκα κάποιες λύσεις που να μου πηγαίνουν, όμως τα ποσά ήταν στα αλήθεια παράλογα. Απορώ πού (νομίζουν ότι) ζουν οι υπεύθυνοι κάποιων σχετικών χώρων.
Σκέφτηκα 100 φορές να το κάνω τελικά στο σπίτι. Άλλες τόσες απέρριπτα μια τέτοια σκέψη ως μη πραγματοποιήσιμη.
Κάποια στιγμή “έφαγα” μια φλασιά ό,τι έπρεπε! 🙂 Θυμήθηκα ότι το Μουσείο Πειραμάτων διοργανώνει και πάρτυ! Μάλιστα, είχε αποθηκεύσει ο εγκέφαλος στον σκληρό ότι υπήρχε πρόγραμμα αποκλειστικά αφιερωμένο στους δεινόσαυρους…κάλεσα τον μαγικό τηλεφωνικό αριθμό και νταν νταν νταααααν!!!! Τελικά αποφασίστηκε να γίνει εκεί το πάρτυ που θα έγραφε ανάμνηση στο μυαλουδάκι του Στέφανου 🙂
Η αλήθεια είναι ότι μεσολάβησαν κάποιες επικοινωνίες με τους ευγενέστατους ανθρώπους του Μουσείου μέχρι να οριστικοποιηθεί το πάρτυ μας. Κι αυτό γιατί κάποιοι όροι και συνθήκες του χώρου με προβλημάτισαν αρκετά. Τέλος καλό όμως, όλα καλά! Χάρη στη θετική τους διάθεση και συνεργασία, ώστε να μην μας χαλάσουν καθόλου αυτό που θεωρούσαμε όμορφη και ζεστή φιλοξενία απέναντι στους καλεσμένους μας :).
Το πάρτυ θα λάμβανε χώρα το πρωί της Κυριακής.
Μια βόλτα νωρίτερα στους δεινόσαυρους Παταγονίας με έβαλε για τα καλά στο κλίμα 😛
Τη Δευτέρα (δηλαδή 1 βδομάδα πριν) ξεκινούσε το δικό μου “τρέξιμο”. Είχα πολλά να ετοιμάσω και λίγο διαθέσιμο χρόνο καθημερινά, τον οποίο δεν μπορούσα να υπολογίσω. Οπότε, ξεκίνησα να συγκεντρώνω-ξεκαθαρίζω τις ιδέες που είχα βρει-σκεφτεί το τελευταίο διάστημα με θέμα φυσικά τους αξιαγάπητους δεινόσαυρους.
Κάθε μέρα και βράδυ, εκτύπωνα, έκοβα, συναρμολογούσα, κόλλαγα, δοκίμαζα…αλλά κυρίως έκοβα! Μέχρι που έβγαλα φουσκάλα στο χέρι η μάνα! 😀 Μου φαίνεται είναι καιρός να προμηθευτώ ένα ψαλίδι για αριστερόχειρες. Μα τόσα χρόνια να μην το έχω φροντίσει και να ταλαιπωρούμαι άδικα; Τι ανοησία!
Ετοιμάστηκαν muffin wrappers, γιρλάντα γενεθλίων, σημαιάκια σε ποικιλία μεγεθών και σχεδίων για τα φαγητά, καρτελάκια για τα φαγητά, χάρτινα κουτάκια που χρησιμοποιήθηκαν ως σκεύη σερβιρίσματος (αλλιώς θα κουβαλούσα και πιατέλες!), περιτύλιγμα για μπουκαλάκια νερού, ευχαριστήριες διπλούμενες κάρτες και φυσικά δωράκια για όλα τα παιδιά!
Καπελάκια, μάσκες δεινοσαύρων και μπισκότα με ίχνη δεινοσαύρων!
Τα γνωστά παιδικά νεράκια “γδύθηκαν” από τις ετικέτες τους και “ντύθηκαν” με αυτές!
Πάνω στις οποίες είχα γράψει ένα κειμενάκι “Ρόααααρρρρ!!!!! Όπως…Στην Υγειά Σου!!!”
Υπήρχαν και σνακς!
Τα 3D BUGLES μπήκαν σε ατομικά χάρτινα κουτάκια…χμ…μοιάζουν με νύχια δεινοσαύρων!
Τα γνωστά σε πάρτυ αλμυρά στικς, πήραν λίγο από την τρομακτική φήμη των κοκκάλων των δεινοσαύρων!
Τα νόστιμα μάφινς με λουκάνικο, έγιναν παλαιολιθικά. Γιατί έτσι μας αρέσει! 😛 Τυλίχτηκαν με όμορφα cupcake wrappers που είχα ετοιμάσει, στολίστηκαν με σημαιάκια και ταίριαξαν απόλυτα με το θέμα μας.
Τα μπουκάλια νερού ποιος θα τα πλησιάσει; Είναι άγρια όπως φαίνεται εκεί ψηλά! 🙂
Πω πω! Ηφαίστεια! Σκέτο dinomite αυτό το πάρτυ!!! 😀
Αυτό όμως το ηφαίστειο είναι το πιο επικίνδυνο! Δεν είδα να διστάζει κανείς να το πλησιάσει…αποκαλύφθηκε 🙂 Είναι μια μπόμπα, σαντουιτσάκια δηλαδή που στήθηκαν σε μια τριγωνική πιατέλα. Η υλοποίηση από τη μαμά μου. Σούπερ δεν το έκανε; 🙂
Οι μεγάλοι βρισκόμασταν σε ξεχωριστό όροφο, όσο τα παιδιά έπαιζαν και έκαναν πειράματα.
Ένας μικρός μπουφές στήθηκε κι εκεί. Με καφέ και βουτήματα, έτοιμα από το Μουσείο και μερικά κεράσματα από εμένα.
Αυγά δεινοσαύρων=τάρτες με βερίκοκα, τυρί και μέλι. Γνωστή η επιτυχία τους από εδώ.
Ίχνη δεινοσαύρων βρέθηκαν στο δρόμο μας…ή αλλιώς μεσογειακά πεντανόστιμα ρολάκια.
Ωπ! Τι βλέπω; Επισκέπτες; 🙂
Χαλαρουίτα οι γονείς! Αυτά είναι 🙂 🙂
Αυτά συμβαίνουν όταν τα παιδιά τα αναλαμβάνει άλλος! Ο οποίος άλλος-Άγγελος έχει χάρισμα! Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που προσέγγιζε τα παιδιά.
Ο Στέφανος που όπως έχω ξαναπεί είναι αρκετά ντροπαλός, έφυγε εύκολα μαζί του! Δεν το σκέφτηκε καθόλου.
Τα παιχνίδια και τα πειράματα ξεκίνησαν!
Κάτι αστείο συμβαίει εδώ…σίγουρα!
Ο γιος μου είναι σαν να λέει “Ρε μάγκα, τι έγινε εδώ μόλις τώρα;” χα χα
Το συγκεκριμένο κοριτσάκι για να μη νομίζετε ότι τρόμαξε, οταν πήγε στο σπίτι της συνέχισε για κάτι ώρες μόνη της τα πειράματα! Δεν ήταν η μόνη απ’ ό,τι μαθαίνω! 😀
Αυτά είναι τελικά πειράματα ή μαγικά;;;
“Ποιος έχει κάνει ανασκαφή;;;;” Γιατί θα ξανακάνει!
“Ποια παιδάκια έχουν ξανακάνει ανασκαφή δεινοσαύρου;”
Κάτι άλλο που μου δημιούργησε θετική εντύπωση ήταν ότι οι άνθρωποι του Μουσείου πρόσθεσαν με δική τους πρωτοβουλία στο πρόγραμμα δεινοσαύρων και κάποια πειράματα. Το ευχαριστήθηκαν πολύ τα παιδιά κι εγώ δεν το περίμενα 🙂
Διακοπή προγράμματος. Μα, πού πάνε όλα τα πιτσιρίκια;
Γιατί μαζεύτηκε κόσμος ρε παιδιά;
Ααααααααα!!!! Τι βλέπω;
Ουάουυυυυυυυυ!!!!! Αυτός από πού το έσκασε; Μα, από το Cap Cap!
Εκείνη τη μέρα ομολογώ μου φάνηκε πολύ γλυκιά η τούρτα. Μάλλον δεν ήμουν σε διάθεση για γλυκό, γιατί οι υπόλοιποι διαφώνησαν μαζί μου. Είχαν δίκιο. Την επόμενη μέρα που ξαναέφαγα στο σπίτι, μια χαρά μου φάνηκε.
Από την αρχή πάντως ξεχώρισα το πολύ αρωματικό κέικ λεμονιού και την φρεσκότατη, γευστικότατη γέμιση με φρούτα του δάσους! Συνδυασμός που μας έβγαλε ασπροπρόσωπους 🙂
Τραγουδήσαμε 3 φορές το τραγουδάκι γενεθλίων. Μα, ξέρετε πόσες γλώσσες μιλάμε; Ελληνικά, αγγλικά και κινέζικα! Αμέεεε 😀
Μετά τα παιδιά έκατσαν να φάνε και κάποιες ονόματα δε λέμε-γιατί δεν έχουμε όνομα ακόμη, γι’αυτό καλέ- κοιμήθηκαν! Άαααραξε! 🙂
Μπα! Ξύπνησες γοργονάκι μου; Θες να φωτογραφηθείς με τη μαμά;
Έλα, έλα να πάρεις τα δωράκια σου! Το πάρτυ έφτασε στο τέλος του.
Το καπελάκι που φόρεσαν τα παιδιά νωρίτερα ήταν το πρώτο δωράκι.
Πήραν και από μια φανταστική μάσκα δεινοσαύρου για πολύ παιχνίδι στο σπίτι.
Αλλά και σακουλάκια με νόστιμα μπισκοτάκια βουτύρου, που το καθένα είχε πάνω του στοιχεία δεινοσαύρου. Κλεισμένα με διπλούμενο ευχαριστήριο χαρτάκι γινόντουσαν όμορφο δωράκι.
Πάνω έγραφαν “Μαζί διασκεδάσαμε στα 5α γενέθλιά μου!”
Ρόααααρρρρρ κι από τον Στέφανο 🙂 Που επιμένει να τη φοράει κάτω από τη μύτη τη μάσκα…πάνω σου λέω παιδί μου! χιχι
Όλα τα παιδάκια έπαιρναν και 4ο δωράκι. Δεν το έχω φωτογραφία, ξεχάστηκα. Ήταν ένας δοκιμαστικός σωλήνας που έδινε ούτως ή άλλως δώρο το μουσείο σε κάθε παιδάκι που συμμετείχε. Είχαμε όμως προσθέσει σε κάθε σωλήνα και μικροσκοπικά δεινοσαυράκια που εκτός από παιχνιδάκια είναι και γομίτσες.
Ο Στέφανος φεύγοντας από το χώρο, πήρε κι εκείνος το δωράκι του από τους ανθρώπους του μουσείου. Μέσα στα αναμηνστικά του ήταν ένας υπέροχος δεινόσαυρος (τι άλλο!) και μια αφίσα.
Ευχαριστήθηκα πολύ τις φατσούλες των παιδιών που χαιρόντουσαν με όσα έβλεπαν και έκαναν και φυσικά του Στέφανου που μας είπε μετά ότι αυτό ήταν το καλύτερο πάρτυ του!
Χάρηκα όμως πολύ και με τον ενθουσιασμό των μεγάλων που δεν τον περίμενα. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές οι μεγάλοι δεν δίνουμε ιδιαίερη σημασία στην προσπάθεια του ανθρώπου που ασχολήθηκε. Αυτή τη φορά όμως, δε μπορώ σε καμία περίπτωση να πω ότι ένιωσα έτσι. Το χάρηκαν κι εκείνοι 🙂
Σας ευχαριστούμε όλους! ♥
Αχ, πάει κι αυτό! Τώρα σαν να πρέπει να οργανωθούμε για τη βάφτιση, ε; 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
