Αχαχα
Γελάω μόνη μου
Διότι τελικά το σύμπαν ακούει
1. Τον Στέφανο που χτυπιόταν ότι ήθελε καινούργια σχολική τσάντα, ενώ μόλις είχε αγοράσει μία! ΚΑΙ παγουρίνο που επίσης μόλις είχε αποκτήσει!
2. Εμένα που κάνω ένα αστείο στη Δωροθέα που την ξετρελαίνει. Συγκεκριμένα κραυγάζει από χαρά και ξεκαρδίζεται. Με σχετικό ύφος και φωνή “Γεια σου. Είμαι η μαμά ρομπότ. Έρχομαι από το διάστημα. Είμαι στις υπηρεσίες σου και στις διαταγές σου”
3 μέρες πριν
Παραλαμβάνει από τα χέρια μου ο Στέφανος το δικό του δέμα με δώρο. Ήξερε τι περίμενε
Έχει όμως μια αγωνία
Ένα χαμόγελο ανυπομονησίας
“Η τσάντα ρομπόοοοτ!!” λέει με δύναμη και χαρά
“Ωωωω, τι γλυκόοοο!
Μαμά, μπορώ να την πάρω αύριο στο σχολείο;”
Αφού έχει την διαβεβαίωσή μου, τα φρύδια έρχονται πιο κοντά…σοβαρός
“Πού είναι το παγουρίνο;”
Το βρίσκει, ησυχάζει
“Μαμά, είναι υπέροχο το παγουρίνο μου! Με το τρενάκι μου!“ Μου κτητικό. Για να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι
Παίζει με το καπάκι. Βάλε, βγάλε, βάλε νερό, πιες νερό. Κλείσε παγούρι, άνοιξε παγούρι…
Παράλληλα-όχι που το αντρικό φύλο στερείται multitasking ικανοτήτων…μύθος κυρίες μου! έτσι τους βολεύει να λένε– ακούω ασταμάτητα “μαμά, κόψε μου το καρτελάκι από την τσάντα…μαμά, μαμά, μαμά”
Το ενδιάμεσο δικό μου “περίμενε” μάλλον δεν έβγαζε ήχο. Αφού σου λέω δεν με άκουγε! 🙂
Ανοίγει τσάντα, κλείνει τσάντα. Ξανανοίγει τσάντα. Μπαίνει το παγουρίνο με τη χάρτινη συσκευασία του. Βγαίνει. Ξαναμπαίνει. Χωρίς τη χάρτινη συσκευασία του. Κλείνει η τσάντα. Ξανανοίγει…νομίζω πως ζαλίζομαι πια 😛
Βγάζει από εκεί το παγουρίνο ΤΟΥ. Η θέση του τελικά είναι σε μία από τις δύο πλαϊνές θήκες
“Μαμά, γιατί δεν έχει άλλη τσέπη μπροστά;”
“Για να έχει παιδί μου κι ένα μειονέκτημα η Μις Τελειότητα”
Με κοιτά για λίγο απορημένος, αλλά γρήγορα φαίνεται να καταλαβαίνει(;).
Υποθέτω σκεφτόταν σαν άντρας…“Τελικά, έχουν δίκιο οι άντρες που μου λένε ότι τις γυναίκες κανείς δεν τις καταλαβαίνει. Η μαμά μιλά για καλλιστεία” 😀
Συνεχίζει απτόητος. Πού είχα μείνει; Σε κλειστή τσάντα;
Ε, την ξανάνοιξε! Αυτό δεν το περίμενες 😛
Βάζει μέσα το τετράδιο του, τα ρούχα-αλλαξιά που κουβαλά κάθε μέρα.
Ένα λευκό Α4 χαρτί γιατί θα θέλει να ζωγραφίσει και μπορεί σε ολόκληρο σχολείο να μην βρει διαθέσιμη κόλλα χαρτιού! Κοιτάζω μέσα στην τσάντα…υπάρχει μια θήκη με διχτάκι και φερμουάρ. Κατάλαβες τώρα γιατί αγχωθήκαμε μήπως δεν βρούμε μπλοκ ζωγραφικής σε ολόκληρο νηπιαγωγείο; 🙂 🙂
Παρατηρώ μια ετικετούλα ραμμένη, ξέρεις σαν αυτές που έχουν τα σχολικά τετράδια. Πόσο χάρηκα τώρα εγώ, δεν το’χεις!
Μα, μου τη δίνει που πρέπει να λερώνω τις τσάντες με μαρκαδόρο όπου να’ναι για να γράψω το όνομά του. Ενώ σε αυτή, όμορφα και νοικοκυρεμένα. Και με στυλ. Τς!
Βάζω κι εγώ μέσα ένα πακετάκι με υγρά μαντηλάκια
Αρχίζω και μοιάζω στο παιδί μου…ή έτσι κάνω εγώ όταν έχω κάτι καινούργιο και λατρεμένο;Από μένα το πήρε αυτό το χούι; Χμ…η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; 30+ χρόνια το ίδιο αναρωτιέμαι 😛
Φοράει την τσάντα του και κουμπώνει μπροστά τους δυο ιμάντες για να είναι μου είπε “καλά στην θέση της η τσάντα”
Με βλέμμα που δε σηκώνει αντιρρήσεις, μου ζητά να τον κοιτάζω προσεκτικά γιατί θα κάνει πασαρέλα με την τσάντα πάνω, κάτω, πάνω, κάτω, οχτάρια, ζιγκ ζαγκ, δεξιά και αριστερά ο Στέφανος με την τσάντα του και το παγουρίνο φυσικά!
να, απ’ τη ζαλάδα οι φωτό είναι φραπεδοκουνημένες 😛
Ξανακάθομαι στον καναπέ και τον ρωτάω “Στεφανάκο μου, σου αρέσουν πολύ τα δωράκια σου;… Πόσο δηλαδή;”
“Tόοοοοοσο μαμά!”
Πέφτει ξερός για ύπνο, μετά από 3(!) ώρες που ασχολείται με τα νέα του αποκτήματα!
Επιστρέφει από τη δουλειά ο Δημήτρης…ο μικρός κοιμάται…ξερός όμως.
Αρχίζω την επίδειξη 🙂 Εγώ, η μάνα.
“Κοίτα τι του έστειλαν!
Δες η σχολική τσάντα ποιότητα!…Έμαθα ότι δεν έχει PVC, φθαλικές ενώσεις και μόλυβδο … μπλα μπλα μπλα.
Δες σχέδιο… είναι λινό, τόσο κομψό, αλλά αδιάβροχο!…μπλα μπλα μπλα.
Δες λεπτομέρειες…μέχρι και οι πλαϊνές θήκες είναι ισοθερμικές…ξέρεις πώς τα προσέχω όλα αυτά…μπλα μπλα μπλα
Δες το παγουρίνο! Δες ποιότητα! Χωρίς τοξικές βαφές, ανοξείδωτος χάλυβας, χωρίς BPA. Διάβασα στο letsgogreen.gr ότι τα παγουρίνο δεν μυρίζουν! Κι ότι δεν μεταφέρονται ουσίες από το δοχείο στο ρόφημα! Μου φαίνεται μόνο τέτοια πρέπει να αγοράζω! μπλα μπλα μπλα”
Νομίζω ζαλίστηκε (η ιστορία επαναλαμβάνεται)…αφού πρώτα ενθουσιάστηκε…και συμφώνησε ότι τέτοια σχολικά είδη “λένε”.
Τελικά θυμίστε μου…η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; χιχι
Μετά, η ενθουσιώδης και χαρωπή μαμά (εγώ είμαι αυτή), έκατσα στον υπολογιστή και είδα μεταξύ άλλων ομορφιών και ενδιαφέροντων προϊόντων αυτό το φορεματάκι!
Μια μαρμελαδίτσα κανονική! Το θέλω κολασμένα λέμε για τη Δωροθέα μου, το Δωροθεάκι μου! Θα φάω τα νύχια μου μέχρι το επόμενο καλοκαίρι που θα το έχω στην ντουλάπα, αλλά θα περιμένω καρτερικά να το φορέσει! “Τρελάθηκα” (σε εισαγωγικά για να μην λες οτι σου έδωσα δικαίωμα χιχι) λέμε! 🙂 🙂
Ευχαριστώ πάρα πολύ την Κατερίνα, ιδιοκτήτρια του letsgogreen.gr που καταρχάς είναι μία από το παρεάκι μας! 🙂 Φυσικά, την ευχαριστώ πολύ και που μας έστειλε τόσο όμορφα, ποιοτικά και ξεχωριστά δωράκια!
Ο Στέφανος ξανά την τσάντα ρομπότ έβαλε στην πλατούλα του το πρωί με καμάρι, το παγουρίνο με νεράκι, κλασική πια για αυτόν αξία και εγώ χαρούμενη που επιτέλους δέχτηκε να φορέσει τσάντα χωρίς κάποιον από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους ήρωες.
Μου αρέσει να μαθαίνει ότι δεν αγοράζουμε ό,τι μας πουλάνε, αλλά ό,τι επιλέγουμε εμείς, για λόγους που κρίνουμε σημαντικούς εμείς;)
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
