Όταν πρωτοξεκίνησα το blogging, σε φιλικές κουβέντες υπήρχαν πειράγματα για το ότι τελικά υπήρχαν άνθρωποι που δεν με ήξεραν, αλλά με διάβαζαν. Ή υπερκολακευτικά σχόλια που με έκαναν να γελάω και να αυτοσαρκάζομαι, μου αρέσει πολύ εξάλλου. Οπότε, έλεγα ατάκες του τύπου “ναι, φυσικά θα γίνω πασίγνωστη. Θα βγαίνω σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, χαμός θα γίνεται”.
Στην τηλεόραση δεν βγήκα (ακόμη, όπως τονίζει η φίλη μου Ρεβέκκα), αλλά στο ραδιόφωνο είχα δις την ευκαιρία.:)
Η πρώτη ήταν πέρσι. Τώρα συνειδητοποίησα ότι, δεν έγραψα τίποτα τότε για αυτή την εμπειρία. Αλλά μπορείς να πάρεις μια γεύση, αν κάνεις κλικ εδώ.
Η δεύτερη ήταν πολύ πρόσφατα. Με βρήκε πανέτοιμη να πολυλογήσω, να αρπάξω το μικρόφωνο και να τα πω όλα. 🙂 Μιλάω φυσικά για το internetικό παιδικό ραδιόφωνο ifeelkid και την εκπομπή της Άσπας Τσαμαδή (aka Aspaonline) και του Χρήστου Λουφόπουλου (aka ophilos) με το τόσο to the point όνομα “Στις γειτονιές των blogs”.
Όταν μου έκαναν τα παιδιά την πρόσκληση, πήρα μεγάλη χαρά! Εκτός ότι ήταν τιμή μου που με σκέφτηκαν και με προσκάλεσαν, τα τελευταία χρόνια το ραδιόφωνο το έχω αγαπήσει για ένα λόγο παραπάνω.
Όταν ακόμη εργαζόμουν σε εκείνο τον όμιλο Μέσων, για ένα φεγγάρι το γραφείο μου ήταν ακριβώς δίπλα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Είχα άλλοτε την τύχη κι άλλοτε την ατυχία, εν ώρα εργασίας να ακούω ταυτόχρονα καραλαϊκά, ξένα beats και ελληνικά pop. Φαντάσου να μιλάς στο τηλέφωνο, ενώ δουλεύεις σε κάτι άσχετο με το ραδιόφωνο και να ακούει ο συνεργάτης Πάολα, Τάμτα και Justin Bieber ταυτόχρονα.😀 Οσο έπαιζαν τα κομμάτια οι παραγωγοί ήταν έξω από τα 3 στούντιος, στο σαλονάκι. Έπαθα πλάκα όταν το είδα όλο αυτό, την ανεμελιά τους εννοώ! Μα, πρέπει να είναι η πιο ευτυχισμένη δουλειά! Δεν θέλω να πολυλογήσω, οπότε δεν το αναλύω. Κάθε φορά όμως σκεφτόμουν “ευτυχισμένοι άνθρωποι”. Από τότε λοιπόν μπήκε μέσα μου το μικρόβιο. Φλέρταρα στο μυαλό μου με την ιδέα να βρισκόμουν για λίγο, έστω μια φορά πίσω από το μικρόφωνο 😛
Ακύρωσα λοιπόν τα σχέδια εκείνου του απογεύματος και ετοιμάστηκα για Μαρούσι. Καλά, ε! Τι να σου λέω! Η μέρα ήταν πανέμορφη, ανοιξιάτικη, όπως μου ταιριάζει δηλαδή και κάνει σετάκι με όλο μου το είναι 😛 Έφτασα με τη μαύρη λιμουζίνα μου (αν άκουσες την εκπομπή, ξέρεις, αν δεν άκουσες θα ακούσεις…με δημοκρατικές διαδικασίες χιχι) και όσο περίμενα την έναρξη της εκπομπής, δεν έχασα την ευκαιρία να φωτογραφηθώ.
Ο χώρος του ifeelkid είναι ό,τι πρέπει για μικρά και μεγάλα παιδιά. Είπα να μπω στο κλίμα και λίγο έλειψε να καταστρέψω το banner. Σαν παιδί κι εγώ…:P
Μες στην τρελή χαρά χαιρέτησα όλο τον κόσμο εκεί και σύντομα πήρα θέση. Χωρίς άγχος, χωρίς να ξέρω πού θα κινηθεί η κουβέντα, χωρίς δισταγμούς και ντροπές.
Είχα κέφια, διάθεση για κουβέντα και ένιωθα ευγνωμοσύνη. Για τα όμορφα που έχει φέρει το blogging στη ζωή μου. Μέσα στα διάφορα κι αυτή η ιδιαίτερη εμπειρία. Είναι αναζωογονητικό να μιλάς για αυτό που αγαπάς, το να μοιράζεσαι δηλαδή ό,τι σου αρέσει. Είναι ωραίο συναίσθημα να βγαίνεις λίγο από την ρουτίνα της καθημερινότητας, ακόμη κι όταν αυτή είναι πολύ όμορφη, για να βρεθείς μια ωρίτσα στο επίκεντρο. Εσύ και το χόμπι σου. Για μια ώρα μπαίνει στη ζωή σου το στοιχείο του “ουάου”, έτσι…για να ανανεώνονται τα κύτταρα 😉
Το λέω ειδικά για σένα που διαβάζεις τώρα και έχεις blog και είναι πολύ πιθανό να σε καλέσουν σε επόμενη εκπομπή. Μην πεις όχι, να πας οπωσδήποτε! Ξέρω τι λέω…έχω υπ’ όψιν μου κάποια ντροπαλά blogoμουτράκια 🙂
Το μόνο που λες που με προβλημάτιζε, ήταν αν θα καταλάβαινε κανείς τι θα έλεγα. Είχα την εντύπωση ότι μιλάω μπερδεμένα, ότι μασάω τις λέξεις, ότι δεν θα ακουγόμουν όσο κι αν πλησίαζα το μικρόφωνο, αλλά μια χαρά τελικά!
Πείστηκα σήμερα όταν άκουσα την εκπομπή από το αρχείο του σταθμού! Καθαρά μιλάω τελικά 😀 Δεν ξέρω πώς σου φάνηκε (αν άκουσες) ή πώς θα σου φανεί (όταν ακούσεις), αλλά εγώ χαμογελούσα τότε εκεί, χαμογελούσα όμως και σήμερα ως ακροάτρια αυτή τη φορά.
Τα παιδιά μου έκαναν πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις, έθιξαν θέματα που συζητιούνται σε blogoπηγαδάκια και άλλες παρέες κι εγώ δεν έλεγα να βάλω γλώσσα μέσα μου. Να ξέρεις, ήμουν πολύ συγκρατημένη. Αυτό χαρακτηρίζεται χαλαρά ως απειλή, για την ενδεχόμενη επόμενη φορά που θα βρεθώ μπροστά σε μικρόφωνο. Άσε που είχα μια απίστευτη επιθυμία, να πάρω μια συνεντευξούλα από Χρήστο και Άσπα. Έχω κι εγώ απορίες, εντάξει; 🙂 Καταπιέστηκα και κράτησα αυστηρά το ρόλο μου στην εκπομπή. Τυχερούληδες (Α. & Χ.)!
Με λίγα λόγια…ο απολογισμός της εμπειρίας.
Το καταευχαριστήθηκα, απήλαυσα κάθε δευτερόλεπτο μαζί τους, σε εκείνο το φιλόξενο και χαρούμενο στούντιο, έφυγα γεμάτη χαρά!
Σκεφτόμουν και συζητούσα με τον Δημήτρη πώς μια αυθόρμητη απόφαση ένα μαγιάτικο βράδι πριν 3 χρόνια να κλικάρω στο “create your blog”, με πήγε σε μια διαδρομή απίστευτη. Να εκφράζομαι και να μοιράζομαι με τόσο κόσμο και να εισπράττω έμπνευση από τόσο κόσμο!
Σε μια διαδρομή που έφερε μαζί της νέες φιλίες, πολλές γνωριμίες, πρωτόγνωρες εμπειρίες. Πόσο μαγικό είναι να ξεκινάς μια δράση από την καρέκλα, τον καναπέ ή το κρεβάτι αγκαλιά με το λάπτοπ και να γίνεται αληθινή δράση με κόσμο που μπαίνει στη ζωή σου. Που γεμίζεις αναμνήσεις από βιώματα που δεν φανταζόσουν ότι θα έρχονταν.
Είναι μαγικό βρε παιδιά το blogging! Όσοι το σκέφτεστε, ξεκινήστε το. Καταθέστε τη σφραγίδα σας και αυτή θα φτάσει σε πολλαπλούς παραλήπτες. Είναι σαν τα μηνύματα που έμπαιναν σε μπουκάλια και ρίχνονταν στις θάλασσες. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν σίγουρα αποδέκτες, τίποτα δεν πάει χαμένο. Το πρώτο ποστ είναι το πρώτο αποτύπωμά σου στην blogόσφαιρα 🙂
Κλείνω με το τραγούδι που έκλεισε και η εκπομπή γιατί είναι αέρινο, αγαπημένο και μελωδικό. ♥ Σαν το ShareYourLikes. 🙂 Έτσι είναι στα δικά μου μάτια ♥
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
