Δεν ξέρω πώς αποφασίστηκε να γιορτάζεται αυτή η μέρα Μάιο μήνα, αλλά στο μυαλό μου είναι ως εξής…ο καθένας από εμάς “άνθισε” τη στιγμή που η μητέρα μας έδωσε την τελευταία σπρωξιά στον τοκετό ή τη στιγμή που ένιωσε το τράβηγμα του γιατρού. Αφού όταν μιλάμε για καισαρική, σκέφτομαι ότι είναι σαν να ξεπετάχτηκε σε fast forward το πιο όμορφο λουλούδι. Ε,ναι…πιο άνοιξη δεν είχε ποτέ η φύση. Μόνο Μάιο ταιριάζει να γιορτάζει ο κόσμος τη μητέρα.
Και όχι, δεν πιστεύω σε όλα αυτά τα αποφθέγματα και τα άρθρα, που ουσιαστικά αγιοποιούν τη μητέρα. Μη βαράς…Κάποια είναι τόσο, μα τόσο αληθινά. Αλλά, έλα τώρα. Ισχύουν όλα όσα κυκλοφορούν; Είσαι τόσο τέλεια μητέρα; Υπήρξε η δική σου μητέρα αλάνθαστη, του συντρόφου σου; Έλα, η αληθινή μας υπόσταση είναι αυτή που μεγαλώνει τα παιδιά μας και όχι η κοινοποίηση με τα 832 likes στα social media. Αυτή που έχει συνήθως τις πιο αγνές προθέσεις, αλλά κυριεύεται από αμφιβολίες. Θέλει το καλύτερο, αλλά κάνει λάθη. Προετοιμάζει τον κόσμο του αύριο, ενώ η ίδια ενδεχομένως εγκλωβίζεται πού και πού σε συνήθειες του χθες. Δεν ξέρει πώς να είναι μάνα, αλλά είναι χωρίς παύσεις και πρόβες.
via inkddesigns.blogspot.com
Η δική μου αγωνία ως προς όλο αυτό το κομμάτι είναι όταν μεγαλώσουν τα παιδιά μου να μην με χρειάζονται για να ζήσουν, αλλά να με θέλουν κοντά τους. Να έχουν αντιληφθεί τα λάθη μου, αλλά λόγω ωριμότητας. Όχι επειδή αυτά τα λάθη θα τους έχουν ρημάξει κομμάτια της ψυχής τους. Αυτό που λέω δηλαδή, είναι ότι θέλω να κάνω ασήμαντα λάθη.
Να σου πω και το άλλο; Δεν είναι λίγο υποκρισία όταν ως κοινωνία από τη μια αποθεώνουμε με τέτοιους εύκολους τρόπους τη μητρότητα, ενώ την ίδια στιγμή συχνά περιθωριοποιούμε ή τις θεωρούμε λιγότερο ενδιαφέρουσες τις γυναίκες που έχουν αφοσιωθεί σε αυτή; Μη βιαστείς να το αρνηθείς. Πόσες φορές δεν ειπώθηκε από εσένα ή τον περίγυρό σου κάτι που θυμίζει μια από τις παρακάτω φράσεις.
“Εκείνη κάθεται όλη μέρα στο σπίτι, δεν δουλεύει ταυτόχρονα να δει τη γλύκα”
“Δεν έχεις άλλα νέα; (εννοώντας εκτός των παιδιών και των οικιακών)“
“Δεν ασχολείσαι με τίποτα αυτή την εποχή;”
“Πώς είναι από μια τόσο σπουδαία επαγγελματική θέση,να μην κάνεις απολύτως τίποτα;”
Λυπάμαι που το λέω, αλλά έχω βιώσει κι εγώ έναν τέτοιο -θα τολμήσω να πω-ρατσισμό. Έπρεπε να μπω σε αυτά τα “παπούτσια” για να το πιστέψω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς από τη μια μέρα στην άλλη, κάποιοι άνθρωποι σταμάτησαν να ενδιαφέρονται στις παρέες για το πώς περνούσα και τι έκανα. Μόλις δηλαδή έμεινα χωρίς δουλειά, θεωρούσαν ότι δεν είχαν να πουν κάτι μαζί μου που να αφορά σε μένα.
Το χειρότερο όμως είναι πώς εγώ και τόσες άλλες γυναίκες τελικά, χάσαμε έστω για λίγο τις ισορροπίες μας και την καθαρή ματιά μας. Βρέθηκα για κάποιο διάστημα σε εκείνο το δύσκολο σημείο του “ποια είμαι, πού βρίσκομαι, πού πάω”. “Εγώ νοικοκυρά και μαμά μόνο;”. “Δεν φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου στο σπίτι”. Αντιστάθηκα βέβαια στο σύστημα, αλλά ζορίστηκα. Το δούλεψα μέσα μου ξανά και ξανά. Το κουβέντιαζα για να το απομυθοποιήσω και να το χωνέψω. Να ακούσω γνώμες και ιδέες.
via www.happymothersdays.com
Κορίτσια, η αλήθεια είναι αυτή. Μεγαλώσαμε σε έναν κόσμο που μας “φυτεύτηκε” η ιδέα ότι αδιαμφισβήτητα η πιο σπουδαία δουλειά στον κόσμο είναι η μητρότητα, αρκεί να μην είναι η μοναδική μας δουλειά. Το λέω έτσι ψυχρά, γιατί μόνο έτσι τελικά καταλαβαίνουμε την κατάντια αυτού του “σπόρου”. Όπως όμως μου είπε μια παλιά συνάδελφος που τυχαία συνάντησα πρόσφατα, όταν κουβεντιάζαμε για το πώς βίωσα αυτές τις αλλαγές και πόσο απολαμβάνω τώρα πια την απόφασή μου…Η αληθινή χειραφέτηση της γυναίκας είναι αυτή που της επιτρέπει ακόμη και όταν ασχολείται αποκλειστικά με τα παιδιά της και τα οικιακά να νιώθει ολοκληρωμένη. Αυτό είναι κόσμε. Επειδή έκανα κι εγώ τη δική μου διαδρομή αγκαλιά με κενά και ερωτηματικά στο κεφάλι, τώρα το ξέρω, αυτό είναι. Κατάλαβα αμέσως το νόημα των λέξεων και την αλήθεια τους. Φαντάσου μου το είπε μια γυναίκα που δεν έχει παιδιά, εργάζεται κανονικά. Εκείνη έβλεπε καθαρά, αλλά για αρκετό καιρό εγώ τα έβλεπα θολά. Ευτυχώς επέμενα και δεν τα παράτησα 😉
Ο γιος μου, μου έφερε προχθές το πρώτο για φέτος δώρο μου. Το έφτιαξε φυσικά στο σχολείο. Μπισκοτάκια σε σχήμα καρδιάς, δεμένα σε ένα διάφανο σακουλάκι με μια κορδελίτσα που κρατούσε μαζί της και μια ζωγραφιά 🙂 “Μαμάκα, σε αγαπώ πολύ” με μια συλλαβή να λείπει και εμένα ψιλιασμένη ότι το μαμάκα δεν ήταν δικό του. “Έλιωσα” η μάνα εννοείται 🙂
Πόσο χαριτωμένο είναι που βρίσκεται σε μια ηλικία που ναι μεν ξέρει τη γιορτή και κάτι θέλει να ετοιμάσει, έχει δε ακόμη μπροστά του χρόνο για να συνειδητοποιήσει κάθε πράξη. Όταν τον γέμισα φιλιά και ευχαριστίες μου είπε “έτσι έπρεπε να γράψουμε” κι εγώ από τη μια χάρηκα για αυτή την αθωότητα, από την άλλη σκέφτηκα “αχ θα’θελα να ήταν ολόδικό του αυτό το μαμάκα” ♥
Σήμερα το πρωί μόλις ξύπνησα άκουσα βηματάκια από μια μικρή δεσποινίδα. Τα πρώτα βηματάκια της Δωροθέας σε γιορτή της μητέρας 🙂 Πέρσι ήταν ένα τόσο δα μωράκι και φέτος την αντίκρυσα να μου φέρνει χαμογελαστή και ενθουσιασμένη ένα γεράνι από τη γλάστρα μας. Λες και ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει. Είχε τις οδηγίες του μπαμπά της, αλλά ήταν τόσο αποφασιστική, είχε τεντώσει το μικρό της χεράκι μπροστά καθώς ερχόταν. Να προηγείται το λουλούδι και μετά εκείνη, το λουλουδάκι της καρδιάς μου! Λίγο πιο πίσω το αντράκι μου, ο Στεφανάκος μου. Με ύφος “τώρα σε κάναμε αλοιφή” και γεράνι στο χέρι και εκείνος. Ο μαέστρος-μπαμπάς τους τον πέτυχε το στόχο 🙂
Extra bonus μια δεύτερη ζωγραφιά 😉
Εκτός όμως από μαμά είμαι και κόρη.
Ετοίμασα κι εγώ τις εκπλήξεις μου. 😉 Πριν λίγες μέρες μετά τα γλυκά του πάρτι, παρήγγειλα κάποια πολύ ιδιαίτερα μπισκότα. Ήθελα να γλυκάνω τη δική μου μαμά. Ένα απλό δώρο, με ξεχωριστή φροντίδα και σκέψη όμως. Ζήτησα μπισκότα σε σχήματα ελληνικής αλφαβήτου.
Να σχηματίζουν τη λέξη “μαμά”. Ζήτησα και άλλα με καρδούλες και λουλουδάκια, σε χρώματα κίτρινα, πράσινα και ροζ. Βγήκαν υπέροχα, συμφωνείς;
Μοσχομυριστά και φρεσκότατα!
Μα, δεν μου έφτανε. Ήθελα για να ολοκληρώσω το δώρο μου, να της φτιάξω μια ξεχωριστή, λουλουδάτη καρτούλα. Με ένα μήνυμα που ήμουν σίγουρη ότι θα “τσίμπαγε” την καρδιά της ♥
“Έκλεινες το χέρι μου στην παλάμη σου, όσο ήμουν παιδί.
Αιχμαλώτισες την καρδιά μου για πάντα!”
Όπως και μια μικρότερη καρτούλα που δήλωνε την παραλήπτρια του δώρου.
Η πρώτη έκπληξη ήταν μόλις άνοιξε η πόρτα της και με είδε. Συγκινήθηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Για να ξανασυγκινηθεί όταν παρέλαβε τα δωράκια της. Αχ, βρε μανούλα! ♥♥
Ξέρω, είναι λίγο περασμένη η ώρα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να προσφέρεις κάτι όμορφο στη γυναίκα που σε έφερε στη ζωή και σου στάθηκε στα καλά και στα άσχημα. Αν σου άρεσε η καρτούλα που έφτιαξα, μπορείς να την κατεβάσεις δωρεάν, να την εκτυπώσεις και να της την προσφέρεις. Είμαι σίγουρη ότι θα την φυλάξει για πάντα ♥
Για να κατεβάσεις την κάρτα του ShareYourLikes για τη γιορτή της μητέρας, κάνε κλικ εδώ→ Γιορτή της μητέρας_free printable_by ShareYourLikes
&
για το gift tag “special fot mama i love” εδώ→
SPECIAL FOR MAMA I LOVE_FREE PRINTABLE GIFT TAG_BY SHAREYOURLIKES
Κλείνοντας, μαζί με τα χρόνια πολλά που στέλνω σε όλες τις μαμάδες κάθε ηλικίας, θέλω να κάνω μια ευχή.
Εύχομαι καμία μητέρα στον κόσμο να μην ξανανιώσει την απόγνωση και τον πόνο που έχουν βιώσει γυναίκες που έχασαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα παιδιά τους. Εύχομαι όμως και στις υπόλοιπες μητέρες να μάθουν στα αλήθεια να απολαμβάνουν το ρόλο τους, αποδεχόμενες ότι το σπουδαιότερο δεν είναι να τα κάνουν όλα άψογα, αλλά να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν και λίγο παραπάνω. Τελευταίες άφησα εκείνες που στα αλήθεια δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και τα παράτησαν. Μπορείς οποιαδήποτε στιγμή να ξεκινήσεις από το μηδέν και να γίνεις καλύτερη. Γιατί καλή ή κακή, μητέρα από τη στιγμή που έφερες στον κόσμο μια ζωή, δεν παύεις να είσαι.
Χρόνια πολλά!
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
