Όταν βρίσκεσαι στο σούπερ μάρκετ, στο μυαλό σου τι γίνεται;
Στο δικό μου παίζει ακαταστασία στο μέγιστο. Χαρωπή, δε λέω, αλλά ξέρεις, έχω πλάκα. Αλλού κοιτάω, άλλο σκέφτομαι, άλλο θέλω, το κινητό στο χέρι με τη λίστα. Φαντάσου λοιπόν, να με πετύχεις στο σούπερ μάρκετ. Χε χε. Αλλοπρόσαλλη το λιγότερο.:P Στην καλύτερη, θα συναντήσεις τη μαμά ενός μικρού Αϊνστάιν.
Αυτή η μαμά, λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν τα σχολεία, ήμουν εγώ.
Διαβαίνω το διάδρομο με τα γάλατα, θυμάμαι ότι θέλω να πάρω εβαπορέ και σταματάω. Μαζί κι ο χρόνος. Τα ξεχνάω όλα! Ό-Λ-Α!
Έχω «κολλήσει». Υπεύθυνο το ρόφημα γάλακτος δίπλα από το εβαπορέ. Το όνομά του βασικά. sChOOL. Η εικόνα του. Το αγοράκι και το κοριτσάκι να κοιτούν πίσω χαμογελαστά. Με τα σχολικά σακίδια στην πλάτη. Κυρίως, το συναίσθημα που μου προκάλεσε. Όσο κουλό κι αν σου μοιάζει, σκέφτομαι ότι έτσι τόσο γλυκά, μόνο στη μαμά τους μπορεί να χαμογελούν. Οπωσδήποτε! Πού αλλού; Κοίτα βλακείες που περιεργάζεται ο εγκέφαλός μου.
Αλλά δε με νοιάζει. Εκεί με τα πόδια «κολλημένα» μπροστά στο ράφι, ο λογισμός μου τρέχει μπρος πίσω, χοροπηδάει, χαμηλώνει ρυθμό. Τα παιδάκια πάνω στο γάλα με κάνουν να απορώ, γιατί δεν πήρα μαζί μου στο σούπερ τον Στέφανο. “Να τον είχα τώρα, να τον αγκάλιαζα μωρέ!”. Τον μικρό μου Αϊνστάιν!
Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτό. Δεν είμαι αυτή η μαμά. Αυτή που κάθε τρεις και λίγο θεωρεί ότι το δικό της το παιδί είναι ΤΟ παιδί. Το πιο έξυπνο, το πιο όμορφο, το πιο #γεννήθηκετέλειοκαιήδηέχεικατακτήσειτηνυπερτελειότητακαιχωρίςπροσπάθειαέτσιγιατίμπορεί. 🙂
Η εικόνα με τα παιδάκια πάνω στο γάλα sChOOL ούτε καν τα δείχνει να φορούν γυαλιά ή να έχουν κόμη α λα Άλμπερτ. Αλλά φουσκώνω από συναίσθημα. Όσο περνάει η ώρα πιο πολύ. Το πρωτάκι μου! Ο μικρός μου Αϊνστάιν!
Το πρωτάκι μου! Μία βασική λέξη που αναφέρεται σε μια μοναδικότητα. Κι όμως, αναφέρομαι ταυτόχρονα σε 2 διαφορετικές ηλικίες. Έτσι, εκείνα τα λεπτά στο ράφι, το ίδιο και τώρα που τα αφηγούμαι.
Το πρωτάκι μου. Όταν ήταν 3 ετών και σχεδόν 4 μηνών. Τότε που για πρώτη φορά φόρεσε σχολική τσαντούλα, έφυγε με το σχολικό και χωρίς να το γνωρίζει, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Ολόδικό του, χωρίς μαμά και μπαμπά, χωρίς οικεία πρόσωπα.
Το πρωτάκι μου. Σήμερα 6 χρονών και 4 μηνών. Στο τώρα, με την τσάντα στον ώμο περίμενε για πρώτη φορά να παραλάβει σχολικά βιβλία. Στεκόταν για πρώτη φορά στην ουρά ταμείου ενός βιβλιοπωλείου, για να προμηθευτεί όσα όριζε η λίστα.
Ο μικρός μου Αϊνστάιν! Είναι έξυπνο το παιδάκι μου, όχι το πρώτο, ούτε το τελευταίο, αλλά έχει μια ευφυΐα που την αγαπώ πολύ.
Δεν πρόκειται να σου απαριθμήσω τα κατορθώματά του. Όχι, όχι.
Αλλά, οι εικόνες περνούν από μπροστά μου γρήγορα. Από τότε που ήταν μωρό κι τον θήλαζα χωρίς σταματημό, γιατί αυτό ήθελε να κάνει όλη μέρα, μέχρι όταν ήταν 18 μηνών και σε ένα κομπιούτερ για παιδάκια από 3 ετών και πάνω, περνούσε επιτυχώς όλες τις πίστες ενός παιχνιδιού. Έτσι έμαθε νωρίς νωρίς, να αναγνωρίζει όλα τα γράμματα της αλφαβήτου.
Τον θυμάμαι να πίνει γάλα ατελείωτο, κάπου εκεί μετά τα 3 του χρόνια. Τον περιορίσαμε στο 1 1/2 λίτρο την ημέρα!
Τον θυμάμαι να κάθεται σε μια ακρούλα, ενώ έπαιζαν τόσα πολλά παιδάκια γύρω του. Νόμιζα ότι δεν είχε αρκετή αυτοπεποίθηση. Μια μέρα η πρώτη δασκάλα του με έμαθε λίγα παραπάνω πράγματα για εκείνον. Τότε συνειδητοποίησα απόλυτα ότι, η ευφυΐα και η κοινωνικότητα έχουν αρκετά πρόσωπα. Δεν παρουσιάζονται πάντα, έτσι όπως αναμένει ο καθένας, αλλά υπάρχουν. Μάλιστα έχουν μια ιδιαίτερη ομορφιά, ξεχωριστή.
Ο μικρός μου Αϊνστάιν. Πόσα έχει μάθει κιόλας! Το μικρό ανθρωπάκι διαβάζει κόμικς με καμάρι και κάνει τόσα άλλα! Καμαρώνω για τη δίψα του να μάθει όσα περισσότερα μπορεί και για την περηφάνια που αισθάνεται σε κάθε μικρό ή μεγαλύτερο κατόρθωμά του.
Πώς περίμενε να πάει πρώτη μέρα στο σχολείο! Δε φαντάζεσαι. Πριν τις 7.00 ήταν όρθιος. Ξέρω, δε θα κρατήσει για πολύ. 🙂
Αλλά ήταν υπέροχο, πώς περίμενε να φορέσει τη τσάντα του, πόσα κέφια είχε, τι τραγούδια έλεγε, πώς ανυπομονούσε να ετοιμάσω το πινακάκι του.
Το αναμνηστικό μαυροπινακάκι για την πρώτη μέρα στο σχολείο. 🙂
Τι πλάκα που είχε! Πρόλαβα αυθόρμητες λήψεις που δημιουργούσαν ένα μικρό teaser! Ο άτιμος… χι χι
Ταρατατάααααμ! Να και το βλέμμα που τα λέει όλα! Τρελόπαιδο με μίνι βιογραφικό. 😛
Ζήλεψα που δεν είχα κάποιον να τραβάει και εμένα αναμνηστικές φωτογραφίες. Είμαι και εγώ μαμά πρωτάκι. Πάω και εγώ δημοτικό μαζί του. Έχω και εγώ τις δικές μου αγωνίες, τις αϋπνίες μου όσο εκείνος κοιμάται, τα όνειρά μου για μια αξέχαστη, ουσιαστική σχολική εμπειρία.
Δεν έχω άγχη του τύπου να είναι το παιδί μου ο καλύτερος μαθητής. Απεχθάνομαι το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας, αλλά η ομαδικότητα, η ηγεσία, η αλληλεγγύη, η εργατικότητα, η προσήλωση στο στόχο και πόσα άλλα, είναι αξίες σπουδαίες. Είναι μεγάλη ευκαιρία το σχολικό περιβάλλον για την ανάπτυξή τους. Θέλω τόοοσο πολύ να γεμίσει το μυαλό του γνώση, να οπλιστεί με εφόδια για το μέλλον, να μάθει (και) μέσα από τη σχολική ζωή ποιος είναι. Προφανώς σε βάθος χρόνου. Είναι όμως η αρχή το ήμισυ του παντός.
Πάνω από όλα, θέλω να αισθάνεται καλά στη νέα του ζωή. Με ό,τι αυτό περικλείει. Αχ, αυτό το νέο ξεκίνημα πόσο μεγάλες ανάγκες έχει!
Ακόμη και να είναι δυνατός και κεφάτος το πρωί. Όχι γιατί έχω στόχο η πρωινή μας προετοιμασία να θυμίζει διαφήμιση. Κυρίως, επειδή ξέρω πως όταν το παιδάκι μου «στραβώσει», δεν παλεύεται! 😀 Με τι «στραβώνει»; Ουουουουουου! Μπορεί με το οτιδήποτε!
Αλλά μερικές συνθήκες είναι στανταράκι αιτίες κυκλοθυμίας. Η κούραση για παράδειγμα. Μπορεί να σου σπάσει τα νεύρα με το τίποτα. Λίγη έλλειψη ύπνου αρκεί. Οπότε, έχω ήδη γίνει πιο αυστηρή με την ώρα που πέφτει να κοιμηθεί το βράδυ.
Στα sos η πείνα! Εντάξει, δεν πεινάει ιδιαίτερα μόλις ξυπνάει, αλλά αν τον πιάσει στο σχολείο σε στιγμή που δεν έχει διάλειμμα, δε θέλω να φανταστώ πόση ξινίλα ενδέχεται να διαχυθεί στη σχολική αίθουσα. 😛 Άρα, πρέπει να καθιερώσουμε πρωινό. Τα προηγούμενα χρόνια το έτρωγε στο παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο. Τώρα πάνε αυτά!
Είναι μία επιπρόσθετη πρόκληση αυτή για μένα. Στην τρεχάλα και πριν προλάβω να πιω μια γουλιά καφέ η μάνα, να χρειάζεται να τον πείσω να φάει. Τα δημητριακά (και όχι μόνο) είναι μια πολύ καλή λύση, αφού τα λατρεύει και οπωσδήποτε δεν θα του πέσουν βαριά καπάκι μετά το πρωινό ξύπνημα.
Το πρόβλημα είναι που τα θέλει σκέτα. Ούτε με γιαούρτι τα συνοδεύει, ούτε με γάλα. Καλά το γάλα γενικά πλέον το αποφεύγει. Δεν τον πιέζω, αλλά φροντίζω να το έχω στη διατροφή του με πλάγιους τρόπους.
Να, άλλη μια πρόκληση. Έχω δοκιμάσει όλο το καλοκαίρι μια σειρά από smoothies και milkshakes και ποτέ δεν είπε όχι το πρωτάκι! 🙂 Βέβαια δεν του το σέρβιρα στις 07:30… λεπτομέρειες. 🙂 Ελπίζω ότι θα συνηθίσει μέρα με τη μέρα τη νέα μας συνήθεια.
Οπωσδήποτε, δε σκοπεύω να τον μπουκώνω μόλις ξυπνάει. Μικρές ποσότητες, ωφέλιμες όσο μπορώ παραπάνω. Είναι οι κινητήριες δυνάμεις, σε μια ηλικία που έχει αυξημένες σωματικές και πνευματικές απαιτήσεις.
Στο σούπερ μάρκετ τις προάλλες (τότε που χάθηκα στις σκέψεις μου) πήρα 2 συσκευασίες sChOOL. Η αλήθεια είναι ότι η Nestle με ενημερώνει πού και πού για νέα ή και παλιότερα προϊόντα της. Μου είχε κάνει εξ’ αρχής κλικ ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκεκριμένου γάλακτος. Έχει 22 φορές περισσότερο σίδηρο! Είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από καλή πηγή. Δεν ξέρω στην εποχή που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, ποιο είναι τελικά το καλυτερότερο για τη διατροφή τους. Όμως, κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και ό,τι μου λέει το ένστικτό μου. Η θωράκιση του οργανισμού με σίδηρο είναι από αυτά τα στοιχεία που με ενδιαφέρουν πολύ. Είχα ταλαιπωρηθεί εγώ η ίδια για πολλά χρόνια από την έλλειψή του. Γι’ αυτό το πήρα. Να δοκιμάσουμε τη γεύση του, να το βάλουμε στα smoothies μας, ίσως τελικά και στην πρωινή μας συνήθεια. Test drive λοιπόν. 🙂
Πρωτάκι λοιπόν ο Στέφανος, πρωτάκι κι εγώ σε ένα σωρό νέες συνήθειες και ασχολίες. 🙂 Πρωτάκι και η Δωροθέα! Το μικρούλι ξυπνάει υποχρεωτικά και αυτό μωρέεε! Δεν έχω πού να την αφήσω και έτσι πρωί πρωί μαζί μας και εκείνη στη διαδρομή για το σχολείο. Μαζί μας και στην επιστροφή. Κανονική follower δηλαδή του μεγάλου αδερφού! 🙂 Ε, είναι πιο τυχερή από μένα και έχει τις δικές της αναμνηστικές φωτογραφίες. School is cool 😉
Αυτή η νέα εποχή στο σπίτι μας, μου έχει δώσει νέες ιδέες ακόμη και για το blog! Έχω μελέτη, πλάνα, δίψα για παραγωγικότητα. Δικαιολογημένα θα ευχηθώ σε όλα τα παιδάκια κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας, αλλά και στους γονείς…. καλή σχολική χρονιά και καλή πρόοδο! 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
