Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε πέρασε η Καθαρά Δευτέρα; Νιώθω σαν να πέρασαν αστραπιαία οι τελευταίες εβδομάδες από τη ζωή μου. Λες και ήμουν σε άλλο πλανήτη και δεν τις έζησα, αλλά τις κοιτούσα πού και πού στα κλεφτά και βιαστικά.
Αισθάνεσαι κι εσύ καμιά φορά ότι έχεις extra ανάγκη τα θετικά vibes που θα σε «ξυπνήσουν», «ξεκουνήσουν», κινητοποιήσουν;
Η σημερινή έμπνευση είναι η ίδια η ανάγκη για επιπλέον χαμόγελα. Για επιπλέον αισιοδοξία και πίστη ότι τ ί π ο τ α δε μπορεί, να εμποδίσει τις καλύτερες μέρες, να μας «χτυπήσουν την πόρτα»!
image via http://blog.freepeople.com/
Η πολυπλοκότητα του είναι μας, αυτή που μας ταλαιπωρεί καμιά φορά, αυτή η ίδια είναι που μας προσθέτει δόσεις μαγείας, ομορφιάς και φωτός που αξίζει να λαμπυρίσει τα πάντα μέσα μας και γύρω μας.
image via http://www.flickr.com/photos/rafamrocha/5999355203/
Αυτό το περίεργο μίγμα χαράς και θλίψης, πίστης και αμφιβολιών, είναι κάτι σαν το καύσιμο που μας τραβάει μπροστά και μας οδηγεί όπου χρειάζεται να πάμε. Δε θα τα παρατήσουμε. Όχι σήμερα, όχι αύριο. Όχι! Δεν υπάρχει χώρος στο λεξιλόγιό μας για το ρήμα «παρατάω».
image via http://blog.freepeople.com/
Οι σπαζοκεφαλιές ας μείνουν στο περιθώριο, ας προσπαθήσουμε να μην ξανασχοληθούμε μαζί τους. Μέχρι να έρθει η ώρα των απαντήσεων, ας πιάσουμε δουλειά.
Ας δημιουργήσουμε το σήμερα! Μόνο έτσι θα δημιουργηθεί το αύριο.
image via https://www.pinterest.com/pin/75857574948860297/
Κάθε μικρό κομματάκι ενέργειας, δράσης, μόχθου, είναι η ολοκληρωμένη εικόνα του μέλλοντος.
Του δικού μας αυριανού εαυτού με την ενδιαφέρουσα ιστορία του. Τη μοναδική αληθινή αλήθεια μας!
image via blog.freepeople.com
Η αλήθεια δεν έχει πολλούς υποστηρικτές, το έχεις προσέξει; Είναι απαιτητική η άτιμη.
Μας στριμώχνει και μας αναγκάζει ή να τη διώξουμε ή να την κοιτάξουμε κατάματα και να μπούμε στο χορό της. Μπορεί να γίνει αδυσώπητη, αλλά στην πραγματικότητα επιθυμία της δεν είναι να μας πληγώσει. Επιθυμία της είναι να βγάλει από μέσα μας όλη την κρυμμένη γενναιότητα.
Αν είμαστε αρκετά γενναίοι.
image via http://www.danielleburkleo.com/2013/01/brave-prints.html
Τότε, θα μας αφήσει σε μια τελευταία στροφή, για να συνεχίσουμε μόνοι μας τη χορογραφία. Ελεύθεροι και δικαιωμένοι. Η στιγμή που θα ανοίγουμε τα φτερά μας.
image via http://fionachilds.com/
Εσύ νιώθεις να χάνεις τον εαυτό σου; Εμένα μου συμβαίνει λίγο πιο συχνά τελευταία. Αλλά εκεί ακριβώς που έρχεται αυτή η αγωνία, εκεί ακριβώς είναι, που διαπιστώνω ότι καθόλου δεν τον χάνω. Στην πραγματικότητα τον βρίσκω. Θέλει τη δουλειά του κι αυτό. Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο.
Παρατήρησέ το. Χάνεσαι σε ό,τι αγαπάς κι εκεί συναντιέσαι με το βαθύτερο κομμάτι της ψυχής σου. Ποιος είπε ότι οι βουτιές είναι απλή υπόθεση; 😉
image via emilystroia.wordpress.com
Αν ξεχάσουμε τι πιστεύουν οι υπόλοιποι γύρω μας για εμάς και αν αφήσουμε μόνο το ένστικτο και την εσωτερική μας σοφία να μας οδηγήσουν. Ποια φαίνεται να είναι τελικά τα όνειρά μας;
image via https://www.flickr.com/photos/yunir/
Ποιος μπορεί καλύτερα από εμάς τους ίδιους, να μας αγαπήσει, να μας γνωρίσει, να διακρίνει από ποια ύλη φτιαχτήκαμε και ποιος είναι ο σκοπός που φτιάχτηκε μόνο για εμάς;
image via http://society6.com/product/pink-zebra-dr-seuss-quote-right_stretched-canvas#6=28
Τι σημασία έχει πόσο αυτό που είμαστε, διαφέρει από τον μέσο όρο;
image via http://blog.freepeople.com/
Κάθε φορά που θεωρώ ότι έρχομαι στα όρια των αντοχών μου, πατάω pause. Έστω για ελάχιστο χρόνο. Φέρνω ξανά στο μυαλό μου γιατί ξεκίνησα, πώς έφτασα εδώ που είμαι σήμερα. Φέρνω στο μυαλό μου όλα εκείνα για τα οποία είμαι ευγνώμων, αλλά προσπαθώ, να μην τα αφήνω να με παρασύρουν σε διαδρομές που πάνε με την όπισθεν. Κάθε βήμα χρειάζεται να μας πηγαίνει μπροστά.
Αυτό δε σημαίνει ότι απορρίπτουμε ότι έφερε το χθες. Αυτό σημαίνει ότι κρατάμε τις αποσκευές που ταιριάζουν στο σήμερα κι αν κάτι πλέον δεν έχει λόγο ύπαρξης στο ταξίδι, στο από δω και πέρα, τότε ναι. Χρειάζεται να το κατεβάσουμε από εκείνο το σακίδιο στην πλάτη.
image via https://www.etsy.com/shop/pixelandpost?ref=l2-shopheader-name
Κι αν στραβοπατήσουμε, γλιστρήσουμε ή έστω πατήσουμε μια μπανανόφλουδα… εντάξει. Τι να κάνουμε… δεν είναι ποτέ κανείς εκεί, να καθαρίζει το δρόμο για εμάς. Ούτε κανείς μπορεί να πατήσει τα δικά μας βήματα. Θα πέσουμε; Θα σηκωθούμε!
image via http://www.example.pl
Ναι, θα σηκωθούμε.
Ίσως όχι αυτό το δευτερόλεπτο. Λίγη ξεκούραση και θα το δεις… τα πόδια μας τα ίδια θα επαναστατήσουν και θα σηκωθούν φωνάζοντας: «Κουνήσου!».
image via http://divaaniblogit.fi/valkoinenharmaja/2012/09/07/viikonloppusuunnitelma/
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
