Τι γελάς; Ψέματα λέω; 😀
Παρεάκι, έλα να σου πω.
Η Δωροθέα ερωτεύτηκε, τα ’μαθες;
Δυόμιση ετών έφτασε το κορίτσι, στο ράφι θα έμενε; Εγώ το καταλαβαίνω και να, ήδη ετοιμάζω τα προικιά. Δεν ξέρεις πόσο γρήγορα μπορεί να εξελιχθεί το ειδύλλιο και προς ποία κατεύθυνση. Ράβομαι παράλληλα, για να γνωρίσω τους συμπέθερους με δόξες και τιμές, μη με δουν με τζιν και t-shirt και τους κάτσει το γλυκό νεραντζάκι στο λαιμό.
ΑΛΛΑ, ο άντρας του σπιτιού, η κολώνα της οικογένειας, το στεφάνι μου, ο πατέρας της θυγατέρας μας δεν είναι πολύ καλά τελευταία.
Έτσι… κάπως τον πονάει η καρδιά του… κάπως δεν αναπνέει αρκετά… κάπως νιώθει να μυρμηγκιάζει το κεφάλι του… κάπως βγαίνει το στοιχείο του Hulk από μέσα του… κάπως να κρυφτεί ο γαμπρός σε μια σπηλιά μέχρι να ξεχαστεί το θέμα;
Όχι, αυτή την εξέλιξη δεν την περίμενα, το ομολογώ. Γιατί εγώ παντρεύτηκα έναν πράο άνθρωπο, χαμηλών τόνων, χωρίς εξάρσεις θυμού και το μόνο πρόβλημα ήταν, ότι συχνά ξεχνούσε το φωτοστέφανο του σε καφετέριες και φιλικά σπίτια. 😛
Όταν πρωτοερωτεύτηκε ο υιός μας Στέφανος, ο Άγιος άνθρωπος Δημήτριος έδωσε τρόπον τινά την ευχή του… με πραότητα βεβαίως βεβαίως. 😀 Τώρα που πρωτοερωτεύτηκε το κορίτσι με τις μπούκλες και το έντονο ταπεραμέντο, γιατί ταράχτηκε δεν ξέρω!
Το κορίτσι μας όπως ξέρεις, έχει ξεκινήσει παιδικό σταθμό. Δεν μπορεί, βρε παιδί μου να περάσει απαρατήρητη! Κοινωνική είναι, τσαχπίνα είναι, στο survivor θα μπορούσε χαλαρά να φτάσει στον τελικό και να κερδίσει, κούκλα είναι, ματιά που σου κόβει τα γόνατα διαθέτει, «σε αγαπάω» ξέρει να λέει με νάζι, το γάλα της το πίνει όλο, τις οθόνες αφής τις παίζει στα δάχτυλά της, ξέρει να σου δείχνει αγάπη, αλλά αν δε γουστάρει σε πλακώνει στο ξύλο χωρίς κόπο-με τρόπο, ξέρει να παίζει με κούκλες, αλλά θα σου κλέψει την καρδιά αν της δώσεις σπαθιά, χελωνονιντζάκια και μπάλες… Ε, δε θα έκανε εντύπωση;! Θα έκανε!
Ο μπαμπάς της λοιπόν απολάμβανε αμέριμνα τη φάση «η κόρη μου είναι ερωτευμένη μαζί μου ατελείωτα, αδιαμφισβήτητα, ολοκληρωτικά και απόλυτα». Η παγίδα στην οποία κάθε σωστός πατέρας πέφτει αδιαπραγμάτευτα.
Εκεί κάπου στην απόλυτη παράδοση από πλευράς του, υπήρξα η ταχυδρόμος των μαντάτων. Χωρίς περιστροφές, μια Τετάρτη μεσημέρι τον διέκοψα από τη δουλειά του και του είπα η ξεδιάντροπη χωρίς περιστροφές σου λέω!… «Η κόρη σου ερωτεύτηκε!».
Σιωπή. Αχνό, αμήχανο γελάκι. Συνεχίζω εγώ:
«Μου έλεγε πολλές μέρες το όνομά του και εγώ δεν καταλάβαινα! Τώρα το έλυσα το μυστήριο!» (περιχαρής η ασυνείδητη σύζυγος)
«Πύλος είναι ένα αγοράκι ο Σπύρος!» (Γελάω η θρασύς!)
«Έλαμψε ολόκληρη μόλις την ρώτησα αν εννοεί Σπύρος! Δεν έχει βάλει γλώσσα μέσα της, όλο για εκείνον μου λέει!» μπλα μπλα μπλα εγώ η άτιμηηηηη!
Δεν ξέρω από πόσα μίνι εγκεφαλικά πέρασε, μέχρι να σταματήσω να μιλάω. Τότε μόνο που αντιλήφθηκα, ότι δεν χάρηκε. Ειδικά σε εκείνη τη φάση που εκείνος μου είπε «Ποιος είναι ο Σπύρος την τ ρ έ λ α μ ο υ μέσα» αργά, αποφασιστικά και με ένταση εκεί στη λέξη “τρέλα” κι εγώ γέλασα αυθόρμητα. Και ουπς!!!! Εκείνος όχι. Δεν οφειλόταν στην πραότητα του χαρακτήρα του. Τσου, τσου, τσου! Απλά μόλις είχε βγει από μέσα του ο Hulk που λέγαμε. Τον ξέρεις τον Hulk, έτσι; Ένας όχι ομορφούλης πρασινωπός τύπος που δε χαμογελάει ποτέ, φέτες ολούθε από την κορυφή μέχρι τα νύχια. 😛
Καλά, εντάξει… υπερβάλλω λιγουλάκι. Πάντως το φωτοστέφανο εξαφανίστηκε. Ένας Σπύρος ούτε 3 ετών, ήταν αρκετός να του το κάνει σκόνη και θρύψαλα. 🙂
Η Δωροθέα λοιπόν, αφού άκουσε να λέω στον πατέρα της για τον Σπύρο, σου λέει «Ώπα! Έχω πολύ cool τυπάκι πατέρα, μπορώ να του τα λέω όλα». Οπότε από εκείνο το απόγευμα που εκείνος μπήκε στο σπίτι κι εκείνη έτρεξε με χαμόγελο ιδανικό για διαφήμιση οδοντόκρεμας στην αγκαλιά του, έγινε ομιλητικότατη.
«Μπαμπά μουυυυυυυυυυυυυυ!!!!!».
«Πύλος ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!! Πάωωωωωωωωω!»
Την πήρε αγκαλιά και της λέει «Ποιος είναι ο Σπύρος κορίτσι μου;». Λέει το 2χρονο τα δικά του για το θέμα. Το φέρνει λάου λάου ο μπαμπάς της «Πες του Σπύρου να με πάρει ένα τηλέφωνο, να του πω δυο φωνήεντα». Απαντά η άλλη πανηγυρικά «Νιαιιιιιιιιιιιιι! Ζήτωωωωωωωωωω!!!!».
Πατέρας κατακαημένος με μάτι που γυρίζει «Μπράβο, κορίτσι μου. Τι θα του πεις του Σπύρου ότι θέλω να του πω;» τη γαργαλάει στο μεταξύ κι αυτή ξεκαρδίζεται. Και η απάντηση ατάκα που έγραψε ιστορία στην οικογένεια από τη μικρή που απαντά πολύ φυσιολογικά εν μέσω γέλιων μέχρι τελικής πτώσεως «Γιο ωνηένταααααααα!!!».
Έτσι κυλά ο τελευταίος μήνας. Μας έφαγε ο έρωτας! Η Δωροθέα μιλάει κάθε μέρα για τον Σπύρο, είναι αμοιβαίο το αίσθημα και καταλαβαίνεις, έχει πράγματα να πει. Πρέπει να αρχίσω να σημειώνω τις ατάκες όχι μόνο τις δικές της, αλλά κυρίως του πατέρα της, να έχουμε να λέμε καλοκαιριάτικα.
Με αυτόν λιώνει, με αυτόν πλακώνεται στο σχολείο γιατί τα ίδια μυαλά με εκείνη κουβαλάει και εκείνος. Είναι ζόρικος, είναι ζόρικη και τσαχπίνα, ταίριαξαν. Έρχεται και μου δείχνει τα υποτιθέμενα σημάδια πότε στα πόδια, πότε στα χέρια και μου λέει ψευτοκλαψουρίζοντας «Πονιάειιιιιι μαμά, πονιάειιιιιι.» «Πού κορίτσι μου;» της λέω εγώ «Εγιώωωωω μαμάαααα» εδώ δηλαδή τίγκα στο νάζι. «Χτύπησες κορίτσι μου;» «Πύλος μαμά, Πύλος! Πονιάειιιι». «Σουσουράδα πονιάει ο έρωτας, μη μιλάς καθόλου αν περιορίζεται στο γαμπάκι σου, το οποίο έτσι κι αλλιώς θα φάω τώρα!» τέτοια της λέω και γελάμε και μετά «Εγιώ μαμάααα» μου ξαναλέει και μου δείχνει το ποδαράκι της που ήταν κατασημαδεμένο από τσιμπήματα κουνουπιών.
image via http://www.toonpool.com/cartoons/love_140515
Είχε για πολλές μέρες στο αριστερό κουντεπιέ, κάτι πολύ βαρβάτα σημάδια η αλήθεια είναι. Νομίζω πρώτη φορά ανησύχησα με τσίμπημα κουνουπιού. Υποθέτω δηλαδή ότι κουνούπι ήταν. Πρώτη φορά έκανε τόσες μέρες να φύγει και είχε τόσο έντονα ενοχλητική εικόνα. Παρ’ όλο που της έβαζα ένα στικ από αυτά που είναι για την επούλωση, το είχε πολλές μέρες. «Αυτό κοριτσάκι μου δεν στο έκανε ο Σπύρος! Το κουνουπάκι είδε πόσο γλυκό κοριτσάκι είσαι και ήρθε να σου δώσει ένα φιλάκι μωρέεεεε! Αλλά δεν έπρεπε, γιατί τα φιλάκια τα δικά τους αφήνουν σημαδάκια γοργονάκι μου!» «Νιαιιιιι», λέει κι αυτό το μικρό με στυλ «ας κάνουμε ότι κλαίμε, πιάνει».
Καμιά βδομάδα μετά, έμαθα για την αντικουνουπική λοσιόν Apaisyl. Αν τη googlάρεις, θα τη βρεις ως Apaisyl Repulsif Moustiques.
Δεν την είχα δοκιμάσει ήμουν σίγουρη, αλλά κάτι μου έλεγε το όνομα και όταν είδα τη συσκευασία κατάλαβα ποια εταιρεία είναι. Έχω πει ότι η Δωροθέα είναι πολύ ζωηρό παιδί, ατρόμητη… γι’αυτό εξάλλου και λέμε αστειευόμενοι ότι θα γίνει κασκαντέρ όταν μεγαλώσει. 🙂 Το μεγαλύτερο μέρος της έως τώρα ζωής της, με έχει κοψοχολιάσει άπειρες φορές. Υπήρξαν μήνες που κάθε μα κάθε μέρα χτύπαγε, τραυματιζόταν και όχι μια φορά μόνο. Μπορούν να στο επιβεβαιώσουν οι φίλες μου που ΠΑΝΤΑ άκουγαν στο τηλέφωνο να τρέχω να δω τι έπαθε κι εκείνη να σηκώνεται μετά από λίγο και να συνεχίζει το χαβά της. Η παιδίατρος μας λοιπόν, μια μέρα που έκλαιγα στο τηλέφωνο και της έλεγα «Όποιος τη δει, θα νομίζει ότι την κακομεταχειρίζομαι» μου σύστησε μια τζελ κρέμα που δεν είχα τότε ακόμη υπ’ όψιν. Λέγεται Choc Apaisyl. Ε, εντάξει… δεν ξέρεις πόσο σωτήρια είναι. Από τη μεριά της μαμάς την συστήνω ανεπιφύλακτα. Είναι για μώλωπες, τραυματισμούς κλπ… άπαιχτη με μια λέξη.
Συνειδητοποίησα λοιπόν, ότι η αντικουνουπική λοσιόν που μου πρότειναν να δοκιμάσω, είναι της ίδιας εταιρείας. Αυτό από μόνο του, με έκανε κατευθείαν να αισθανθώ καλά με την ιδέα. Μια ασφάλεια. Αλλά επειδή έχω κι άλλα κριτήρια για τέτοιες επιλογές, ενημερώθηκα για τα χαρακτηριστικά της κι αποφάσισα να τη δοκιμάσω. Όχι μόνο στη Δωροθέα, σε όλους μας τσέκαρα τις τελευταίες βδομάδες τη δράση της. Όποτε την έχουμε απλώσει στο σώμα μας, δεν μας έχει τσιμπήσει τίποτα. Φαντάζομαι δεν είναι σύμπτωση.
Εξάλλου, η εταιρεία υποστηρίζει ότι ότι η δράση της φτάνει τις 8 ώρες. Μία φορά βάζω στον καθένα μας, δεν έχω κάνει μέχρι τώρα επαναληπτικές επαλείψεις, όλα μια χαρά. Βέβαια, θα σου πω πού με κέρδισε αληθινά.
Καταρχάς, είναι κατάλληλη για παιδάκια από 12 μηνών. Πολύ βασικό.
Φοριέται εκτός του σώματος και στο πρόσωπο. Όχι, δεν την ξαναπατάω με τσίμπημα ακριβώς κάτω από τη βλεφαρίδα! Πιο σπαστικό δεν υπάρχει και δεν κάνω πλάκα. Με είχε τσιμπήσει πέρσι και δε θέλω να το θυμάμαι. Δε θα βάλω ποτέ στα μάτια, εννοείται, αλλά αν έχω προστατεύσει το υπόλοιπο πρόσωπο, σιγά μην πλησιάσει!
Δεν έχει άρωμα, έχει ευχάριστη, δροσερή αίσθηση, δεν λεκιάζει τα ρούχα.
Δεν έχει τοξικά αλλεργιογόνα στη σύνθεσή της, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι δερματολογικά ελεγμένη με άριστη ανεκτικότητα και αναγνωρισμένη από τον ΠΟΥ (Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας).
Προστατεύει και από μέλισσες, τσιμπούρια, σκνίπες, σφήκες και μύγες.
Αυτό το τελευταίο είναι μια άλλη ιστορία με τη Δωροθέα πάλι. Δε φοβάται κανέναν και τίποτα, εκτός από την ηλεκτρική σκούπα (ελεγχόμενα όμως) και τις μύγες παιδιά! Φετινό “φρούτο” αυτό! Ουρλιάζει αν δει κοντά της μύγα! Οπότε, ξέρεις ε! Επαλειψούλα σε ανοιχτό χώρο έτσι κι αλλιώς και έχω το κεφαλάκι μου πιο ήσυχο. Η μια με τις μύγες, ο άλλος, ο Στέφανος εννοώ, με σφήκες-μέλισσες, βρήκα όσο να’ναι την ηρεμία μου η μάνα.
Last but not least, καθόλου κιόλας, είναι ότι είναι προστατευτική απέναντι και στο κουνούπι τίγρης! Το μοναδικό εγκεκριμένο προϊόν για το κουνούπι τίγρης. Εντάξει, δεν καλύπτεται στην 8ωρη δράση, αλλά αν έχουμε τέτοιες ανησυχίες/υποψίες, οι επαλείψεις επαναλαμβάνονται ανά 3ωρο. Περιπέτειες εξάλλου δε θέλουμε στα καλά καθούμενα, εμένα με ψιλοτρομάζει ότι ένα κουνούπι μπορεί να κάνει κακό, σε μικρούς και μεγάλους. Ούτε να το σκέφτομαι.
Κι αν έχουμε εγκυούλες ή θηλάζουσες μανούλες στον κύκλο μας, να ξέρουμε ότι και για εκείνες έχει έγκριση το προϊόν.
Να το πάρεις το Apaisyl (Repulsif Moustiques) παρεάκι. Πού πας στον πόλεμο χωρίς όπλα. 🙂 Μη σε ξεγελάνε τα άτιμα που είναι μικροσκοπικά. Θυμάσαι εκείνο το Zzzzzzzzzzzz….που έχουν κάνει ουκ ολίγες φορές πάνω από το κεφάλι σου, τη στιγμή της απόλυτης ησυχίας που αφηνόσουν στα χέρια του Μορφέα; Ε, τι κάνει το ShareYourLikes…μπρίκια κολλάει; Μοιράζεται μαζί σου ό,τι του αρέσει. Αμέεεε. 😉 Stop to Ζzzzzz από σήμερα και μπρος. Χα! 😉
image via http://lovequotesforherphotos.blogspot.gr/2014/04/love-quotes-for-her-from-her-love.html
Και τέλος πάντων, ό,τι λύσεις έχω, θέλω βρε παιδί μου να τις μοιράζομαι. Με τα κουνούπια τη βρήκαμε την άκρη. Πάει, τελειώσαμε.
http://funnyjunk.com/funny_pictures/3794367/Mosquito+bites/
Τώρα, πες μου εσύ. Με τους έρωτες που μας έχουν φάει για τα καλά στο σπίτι μας (έχω κι άλλους ερωτοκαημούς να σου πω), τι να κάνω; Κάτι σε στικ, σε σπρέι, σε τζελ σου βρίσκεται; 😛
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
