“Σημασία δεν έχει πόσο καθυστερείς να δείξεις ένα πάρτι. Σημασία έχει, όταν τελικά το μοιραστείς, να έχει καλές ιδέες για copy ή έμπνευση.” Ανώνυμος υποστηρικτής του ShareYourLikes. Σοφός πάντως. 🙂
Πλακίτσα κάνω, για να δικαιολογηθώ, που έχω 2 πάρτι να περιμένουν δημοσίευση από Μάιο και Ιούνιο!
Η Δωροθέα γιορτάζει 5 Ιουνίου. Ήταν η δεύτερη χρονιά που γιόρταζε φέτος το όνομά της, αλλά η πρώτη που πήγαινε παιδικό σταθμό.
Όταν-τελευταία στιγμή κλασικά-έψαχνα θέμα, δεν μπορούσα να αποφασίσω, τι να διαλέξω. Πολύ κακώς.
Πολύ κακώς, γιατί το κορίτσι αυτό όοοοοοολη τη χρονιά, μιλούσε συνέχεια για 2 θέματα. Το ένα ήταν η δασκάλα της. Τρελή αδυναμία. Το δεύτερο το έζησε να το ακούει και η δασκάλα της. Η κουκουβάγια!
Μιλάμε για εμμονή, για τρέλα, ακόμη και στον ύπνο της για κουκουβάγιες έλεγε. Τιτανοαγάπη για κάθε τι που παραπέμπει σε κουκουβάγια!
Τώρα που στα γράφω βέβαια αυτά, εξακολουθεί να τρε-λαί-νε-ται για κουκουβάγιες, αλλά πρώτη μούρη στην καθημερινότητα έχουμε την Πέππα. Μια αλλαγή τη θέλαμε οικογενειακώς, το ομολογώ. Γιατί σκέψου, τον Αύγουστο στις διακοπές, ακούγαμε κάθε νύχτα μια κουκουβάγια και σκεφτόμασταν να ξυπνήσουμε τη μικρή, να την απολαύσει live. 🙂
Επιστροφή στον Ιούνιο. Κουκουβάγια λοιπόν!
Ποια ήταν τα δεδομένα και οι συνθήκες που έπρεπε να λάβω υπ’ όψιν.
Η γιορτούλα θα γινόταν στον παιδικό σταθμό, 20+ παιδάκια.
Η ηλικία τους ήταν 2+.
Το budget περιορισμένο.
Το ίδιο και ο χρόνος προετοιμασίας.
Που σημαίνει ότι όλα αυτά τα σούπερ ντούπερ που συνήθως εγώ φαντάζομαι, ίσως απαιτούσαν παραπάνω χρήματα (σίγουρα βασικά), αυξημένο ανύπαρκτο χρόνο λόγω άλλων υποχρεώσεων. Επιπλέον, όταν μιλάμε για πάρτι με παιδάκια 2, 2 1/2 ετών, η αλήθεια είναι ότι πολλά πράγματα δεν τα καταλαβαίνουν, ή τους περνούν ψιλοαδιάφορα και τέλος πάντων δεν έχει νόημα σε αυτή την ηλικία, να αφιερώσεις χρόνο σε κάτι που δε θα τα ενθουσιάσει ή διασκεδάσει. Για αυτά είναι εξάλλου τα πάρτι.
Ξεκίνησα λοιπόν να σκέφτομαι, ότι ουσιαστικά ήθελα να χωρίσω τη γιορτούλα σε 3 κατηγορίες:
- Το κέρασμα
- Τη διασκέδαση
- Το δωράκι
Διακόσμηση δε θα έκανα, για τους λόγους που ανέφερα.
Το κέρασμα
Είχα διάφορες ιδέες. Όμως, ήθελα κάτι λίγο πιο υγιεινό για τόσο μικρά παιδάκια. Κάτι που θα τους κέντριζε το ενδιαφέρον, θα είχε υλικά που αγαπούν τα παιδιά, αλλά και θρεπτική αξία.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα “Κάνε αυτό που σκέφτηκες πρώτο. Λύσσαξες!” 🙂 Γιατί τέτοια είμαι, το ξέρεις κι από τα προηγούμενα πάρτι παρεάκι μου! Είναι να μην μου “καρφωθεί” κάτι στο μυαλό. Ψάχνω δικαιολογίες, να το κάνω!
Πάντα ζηλεύω όλα αυτά τα πιάτα που σερβίρουν κάτι -εξωγήινες, δεν εξηγείται αλλιώς- μαμάδες με ολόκληρες παραστάσεις στα παιδιά τους. Σκέτη τέχνη! Πρώτη διδάξασα η Σαμάνθα. Δε φτιάχνω τέτοια στα παιδιά μου, 1-2 φορές είχα ασχοληθεί και μετά αποφάσισα ότι αν καταπιαστώ και με αυτό, θα αποτρελαθώ εντελώς! Τώρα όμως…χιχιχι…είχα μια ευκαιρία, να του δώσω να καταλάβει!
Μη νομίζεις ότι το κατέβασα μόνη μου στο μυαλό μου το σχέδιο. Δεν έχω εμβαθύνει στο θέμα, το είπαμε!
Θα με συγχωρέσεις για τις κακές φωτογραφίες, αλλά τράβαγα νυχτιάτικα, ανακατεμένη με πραλίνα φουντουκιού. 🙂 Κράτα την ουσία του θέματος!
- Αγόρασα ορθογώνια πιάτα μιας χρήσεως.
- Υπολόγισα μια φέτα του τοστ για κάθε πιάτο. Αυτό ήταν το κεφάλι της!
- Την οποία άλειψα με πραλίνα φουντουκιού.
- Χρησιμοποίησα σε κάθε φέτα 2 στρογγυλές φέτες πορτοκάλι. Αυτές ήταν τα μάτια της!
- Αλλά για να μοιάζει κανονικά με μάτι, χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Οπότε, πρόσθεσα πάνω σε κάθε πορτοκάλι, ένα κρακεράκι και για κόρα ματιού, ένα σοκολατάκι μικρό σαν ελιά που μοιάζει. Δεν είχε ξηρό καρπό μέσα, μόνο σοκολάτα.
- Α! Το σοκολατάκι για να μείνει σταθερό, το βούτηξα ελάχιστα σε πραλίνα φουντουκιού, για να λειτουργήσει ως κόλλα. Πέτυχε. 😉
- Άλλο ένα κρακεράκι σε τριγωνικό σχήμα. Η μυτούλα της κουκουβάγιας!
- Δύο ημικύκλια από ακτινίδιο, έκαναν τα φτερά της.
Εδώ να σου πω, ότι σε κάποια πιάτα έβαζα ακτινίδια για μάτια και πορτοκάλια για φτερά. Στο αντίστοιχο ταιριαστό σχήμα βέβαια.
- Συμπλήρωνα με δαχτυλιδάκια μελιού, αγαπημένα δημητριακά των παιδιών, ανάμεσα στα μάτια ή/και στα φτερά. Έτοιμη η κουκουβάγια.
Δίπλα της όμως, στο πιάτο, υπήρχε κι ένα δεντράκι.
- Χρησιμοποίησα 4 αλμυρά στικς για τον κορμό και φέτες φράουλας για τις φυλλωσιές.
Κάλυψα προσεκτικά κάθε πιάτο με διάφανη μεμβράνη και τα έβαλα όλη νύχτα στο ψυγείο. Το ένα πιάτο πάνω από το άλλο, για να χωρέσουν όλα αυτά!
Το πρωί που έπρεπε να μεταφερθούν στο σχολείο, τοποθετήθηκαν πάλι το ένα πάνω από το άλλο σε δυο μεγάλες τσάντες με μεγάλο, ορθογώνιο πάτο. Με λίγη προσοχή δεν είχαμε απώλειες, όλα έφτασαν στο σταθμό μια χαρά!
Φυσικά, μαζί έστειλα ποτηράκια και καλαμάκια σε γιορτινή διάθεση. Τα εκτυπώσιμα αγοράστηκαν από εδώ.
Τη διασκέδαση
Πέρα από τα παιχνίδα, τους χορούς και τα τραγούδια που οργάνωσαν οι δυο δασκάλες της τάξης, ήθελα να συμβάλλω λίγο κι εγώ με τον τρόπο μου. Κάτι σε κουκουβαγιοπαιχνίδι. 🙂
Η πινιάτα αρέσει πάρα πολύ σε όλες τις ηλικίες, αποδεδειγμένο! Αλλά, πώς να σπάσουν μωρέ μια πινιάτα κάτι ζουζουνάκια, που ακόμη ούτε το όνομά τους δε λένε καθαρά; ♥
Το έφερα στο μυαλό μου λίγο από εδώ, λίγο από εκεί και να’το μετά από λίγο, το γνωστό οικείο λαμπάκι της έμπνευσης!
Έγραψα στη λίστα αγορών: στρογγυλό χάρτινο φαναράκι.
Τι άλλο χρειάστηκα:
Χαρτόνια μονόχρωμα και με σχέδια, ψαλίδι, κόλλα, ξυλάκι χειροτεχνίας (ή γλωσσοπίεστρο), σκοινάκι, κουμπιά. Τα είχα όλα.
Βήμα 1: Με ένα κομμάτι χαρτόνι και κόλλα, έκλεισα το κάτω μέρος του φαναριού.
Βήμα 2: Σε ένα λευκό χαρτόνι, δημιούργησα 2 κύκλους, για τα μάτια της κουκουβάγιας. Έκοψα, κόλλησα. Για τις κόρες των ματιών, κόλλησα δυο κουμπιά χρωματιστά. Γιατί άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. (Έτσι, ήθελα να το πω. :P)
Ένα τριγωνάκι πορτοκαλί χαρτί και να’τη κι η μυτούλα.
Βήμα 3: Από ένα παλιό κουτί καταστήματος ρούχων, δημιούργησα τα φτερά. Μα, πόσο ταίριαξαν!
Βήμα 4: Γέμισα την πινιάτα με λιχουδιές. Καραμέλες (μαλακές), σοκολάτες, όλα αυτά που αρέσουν στα παιδιά. Τώρα το “γέμισα” είναι σχετικό. Διότι, είναι απίστευτη η χωρητικότητα του φαναριού, να φάει ολόκληρος στρατός! Δεύτερον, πόσο βάρος να αντέξει; Πάντως, σε διαβεβαιώ ήταν πάρα πολλές οι λιχουδιές για όλα τα παιδιά.
Βήμα 5: Κάπως όμως έπρεπε να την κρατάει μια δασκάλα, για να την σπάσουν τα παιδιά. Άσε, που δεν της είχα βάλει αυτάκια! Εδώ, μου φάνηκε χρησιμότατο το πορτοκαλί ξυλάκι χειροτεχνίας, δυο μικρά τριγωνικά κομμάτια από το ωραίο μου χαρτόνι, αυτό που μπήκε και στα φτερά και το ζωηρό πράσινο σκοινάκι.
Εεεε; Ωραία η “προσχολική” πινιάτα; 🙂 🙂
Το δωράκι
Κάτι παιχνιδιάρικο, κάτι εύκολο, κάτι της τελευταίας στιγμής, κάτι είτε για να γίνει τζέρτζελο στο σταθμό και ευκαιρία για ωραίες φωτογραφίες, είτε για παιχνίδι στο σπίτι με τη μαμά και τον μπαμπά. Μια μάσκα photo prop!
Σε δύο χρωματισμούς, η μία λίγο πιο αγορίστικη η άλλη λίγο πιο κοριτσίστικη. Μου άρεσε φοβερά το σχέδιό της και τη βρήκα για download εδώ. Την αγορίστικη εδώ. Το σούπερ είναι, ότι είναι προσαρμοσμένη σε 2 μεγέθη. Παιδικό και ενηλίκων.
Προτίμησα να βάλω στη μια πλευρά ξύλινο στικ, πιασμένο με λίγη κόλλα και αυτοκόλλητη ταινία. Αντί για λαστιχάκια που φοβίζουν κάποια παιδάκια, αυτή η λύση προσέφερε μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Για να δίνουμε και τα credits της δουλειάς, ο μπαμπάς τις έκοψε! 😉
Ε, πιάνονται και όλες οι καραμελοσοκολατολιχουδιές της πινιάτας στο δωράκι! 🙂 Γέμισαν κάποιες τσαντούλες!
Η δασκάλα της τράβηξε τις φωτογραφίες και όταν το μεσημέρι μιλήσαμε για να την ευχαριστήσω, μου είπε ότι τα παιδάκια ήταν πολύ ενθουσιασμένα με τα πιάτα τους και δεν πίστευαν ότι μπορούσαν να τα φάνε! Φυσικά, δεν έφαγαν όλο το πιάτο, ήταν πολύ για αυτά. Όμως, πήρα μεγάλη χαρά, γιατί είχα μια μικρή αγωνία μήπως το σχέδιο τα απωθούσε από τη γευστική δοκιμή. «Όοοοχι, καθόλου δεν έγινε αυτό!!! Ξετρελάθηκαν όλα τα παιδιά!» αυτό ήταν το σχόλιο που άκουσα όταν είπα φωναχτά τη σκέψη που είχα κάνει. 😉
Στην πινιάτα βέβαια έγινε Ο χαμός! Πήραν το ξυλάκι χειροτεχνίας για κοντάρι. Χαχαχα τα μικρά μου! Βοήθησε κι η δεύτερη δασκάλα και oh la la! Έσπασε! Πάτα πάνω στη φωτογραφία, να δεις πώς έγινε! 🙂
Και του χρόνου Δωροθεάκι μου! Να είμαστε καλά, εγώ να κατεβάζω ιδέες κι εσύ με τους φίλους σου να γελάτε αγάπη μου! ♥
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
