Έχω ξαναπεί ότι μαζεύω χίλια δυο πράγματα στο σπίτι που άλλοι θα πετούσαν. Ξέρω είμαστε πολλές. 🙂
Έχω κάνει όμως βήματα βελτίωσης και πλέον δεν κρατάω όσα συνήθιζα.
Για παράδειγμα, τα κουτιά. Έκανα εκκαθάριση πριν λίγο καιρό και μουρμούριζα ότι θα το μετανιώσω και όταν θα μου έρθει η έμπνευση για αυτό που πετάω τώρα, θα καταλάβω πόσο λάθος κάνω που δημιουργώ χώρο στο σπίτι και άλλα τέτοια. Ξεροκατάπινα μάλιστα σε κάθε “αυτό πάει στα σκουπίδια”. 🙂
Κάποια λίγα κουτιά όμως, που πήγε ο Δημήτρης να τα σουτάρει, τα προφύλαξα και είπα “Αυτά παιδάκι μου θα πετάξουμε; Δεν τα βλέπεις;! Είναι πολύ καλά κουτιά!”. Βέβαια, εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα πώς θα τα αξιοποιήσω.
Το ένα από αυτά λοιπόν ήταν από γνωστό κατάστημα με κοσμήματα και αξεσουάρ. Προσπαθούσα να θυμηθώ τι είχε εκεί μέσα, γιατί το σχήμα και μέγεθός του δεν παρέπεμπε σε δαχτυλίδι, κρεμαστό για το λαιμό ή ρολόι. Το γυρόφερνα που λες στο μυαλό, πριν 2-3 μέρες τι να το κάνω.
Χθες πηγαίνοντας σούπερ μάρκετ για δαμάσκηνα και σουσάμι- άσχετο εντελώς δηλαδή- γυρνούσα τους διαδρόμους, μήπως κάτι θέλω και το έχω ξεχάσει. Ε, εκεί λοιπόν που καθόμουν μπροστά σε ένα ράφι και αναρωτιόμουν τι θέλω, είδα το γνωστό σφουγγάρι γόμα που όλα τα καθαρίζει. 🙂 Ε, το επόμενο δευτερόλεπτο έβαζα στο καλάθι μου 4 τέτοια σφουγγάρια.
Λίγες ωρίτσες μετά, ξεκινούσα το νέο μου diy project.
Έφτιαξα μια νέα θήκη οργάνωσης των δαχτυλιδιών μου. Να τα βλέπω όλα, να είναι τακτοποιημένα όμορφα, σε ένα μέρος συγκεντρωμένα, χωρίς ανάμεσά τους άλλα αξεσουάρ.
- Στο συγκεκριμένο κουτί χώραγαν 2 ολόκληρα σφουγγάρια και για τα άλλα δύο, υπολόγισα μέσα στο κουτί, πόσο χρειάζεται να κοπούν. Με ένα απλό κοπίδι, κόβεται πανεύκολα και χωρίς να τριφτεί καθόλου.
Επειδή όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, δεν υπάρχουν κενά ανάμεσά τους, δε χρειάστηκε ούτε κόλλα να βάλω στην εσωτερική βάση του κουτιού. Δεν μετακινούνται καθόλου.
- Εκτός από τις φυσικές εσοχές που υπάρχουν μεταξύ των σφουγγαριών, δημιούργησα πρόσθετες οριζόντια, όπου χρειαζόταν. Με το κοπίδι και πάλι, χωρίς καν να τα βγάλω από το κουτί. Ακολούθησα τις ευθείες από τα διπλανά διαμερίσματα. Δε χρειάζεται, να φτάσεις μέχρι κάτω το κοπίδι. Μέχρι τη μέση περίπου, είναι οκ.
- Για το καπάκι, ένα πράγμα ήθελα να κάνω. Να καλύψω το όνομα του brand. Ευκαιρία να βάλω μια προσωπική πινελιά.
Αρχικά, εκτύπωσα από εδώ, αυτά τα χάρτινα διαμαντένια δαχτυλίδια, έγραψα “I do” και το κόλλησα.
Αλλά πριν προλάβει να στεγνώσει- ευτυχώς-, θυμήθηκα ότι είχα μια πλαστική καρφίτσα χωμένη στα πράγματά μου. Σε ασπρόμαυρο, ταίριαζε τέλεια και πόσο μάλλον αφού το κουτί διέθετε και λάστιχο για να δίνει εξτρά σταθερότητα στο κλείσιμο του κουτιού. Αν και δεν τη χρειάζεται, αλλά δεν έχει σημασία. Άρα, ούτε καν την χάλασα στην πλάτη της την καρφίτσα. Την πέρασα στο λάστιχο και να, η νέα μπιζουτιέρα μου για τα δαχτυλίδια.
Μπορεί αυτό να ήταν ένα κουτί σε ένα χρώμα που μου έκανε και δεν είχα λόγο να το πειράξω, αλλά εννοείται ότι αν φτιάξεις κι εσύ κάτι αντίστοιχο, δες, μήπως χρειάζεται, να το ντύσεις με κάποιο ύφασμα ή χαρτί.
Τα οποία δαχτυλίδια, συνειδητοποίησα, ότι σχεδόν όλα είναι δώρα. Αυτόματα ισοδυναμούν στο μυαλό μου με αναμνήσεις και συναισθηματική αξία. Ο Στέφανος μου είπε όμως “Μαμά, μόνο αυτά τα δαχτυλίδια έχεις; Είναι πολύ λίγα.” . Του είπα ότι αυτά ήταν τα περισσότερα, αλλά όχι όλα. Πάντως, επέμεινε ” Χρειάζεσαι περισσότερα δαχτυλίδια”. Ε, ναι αγόρι μου. Πες τα! 😛 Να έχουμε δαχτυλίδια. να ψάχνουμε νέες ιδέες για πρακτικές θήκες από το τίποτα. 😉
Παρεάκι, σου άρεσε η σημερινή ιδέα; Αν θες,περισσότερες λύσεις για την οργάνωση των κοσμημάτων σου, για ρίξε μια ματιά εδώ. 😉
+ 1 Smart Tip Νοικοκυροσύνης
Ένα από τα δαχτυλίδια μου κάθε λίγο και λιγάκι μαυρίζει. Το καθαρίζω πάντα με λίγη οδοντόκρεμα. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει, είναι εγγύηση, να ξέρεις.
Αλλά, εκεί που ετοίμαζα τη νέα κοσμηματοθήκη και τα ξαναείδα μαυρισμένο το δαχτυλιδάκι μου, πήρα το βασικό υλικό του diy, δηλαδή τη γόμα και oh la la! Καθάρισε! 😉 Ε, ε! Με ένα σμπάρο δυο τρυγώνια παρεάκι μου! 😉
Ε, και τελικά αυτά ήταν 2 smart tips κι όχι 1. 🙂
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!
