Τσιχλόφουσκα για την ακρίβεια. 🙂
Ας υποθέσουμε ότι ένα πρωινό, μετά το σχολείο που τέλειωσε νωρίτερα, αντί να κατευθυνθείς σπίτι με το παιδί σου, πηγαίνεις μαζί του μια βόλτα. Μη προγραμματισμένη. Έτσι. Απόφαση του δευτερόλεπτου.
Περπατάτε κουβεντιάζοντας, χαζεύετε βιτρίνες, μπαίνετε για πολλοστή φορά στο μεγάλο βιβλιοπωλείο που του αρέσει.
Λέτε τα μικρά καθημερινά, λέτε για τα σοβαρότερα και σημαντικότερα, εκεί στα πλακάκια του πεζοδρομίου που πατάτε.
Τον αφήνεις να φάει παγωτό, ενώ μόλις έχουν πιάσει τα κρύα.
Σε ρωτάει ξανά κι αυτή μέρα, γιατί δεν το χωράει ο νους του, γιατί σας ζητούν χρήματα άγνωστοι άνθρωποι.
Σου περιγράφει με τρομερή ζωντάνια ιστορίες από αγαπημένους του ήρωες και εσύ δείχνεις να θες να τα μάθεις όλα για αυτούς κι ας είναι…σβούρες αυτοί οι ιδιαίτεροι ήρωες!
Τώρα, ας υποθέσουμε ότι εσύ η μαμά ή ο μπαμπάς, εκεί στα ξαφνικά γυρνάς και του λες: «Έχω μια ιδέα! Θες να αγοράσουμε τσίχλες από αυτές που κάνουν φούσκες; Και να βγάλουμε φωτογραφίες;». Τρελαίνεται για φωτογραφίες! Κυρίως αυτές που κάνει τα παλαβά του μαζί με κάποιον άλλο. Κι αφού όχι μόνο «ναι» απαντά, αλλά έχουν γυαλίσει και τα μάτια του, πας στο πρώτο περίπτερο που βρίσκεται μπροστά σου. Αλλά δεν έχει τσίχλες με ζάχαρη. Ακολουθεί ένα δεύτερο, ένα τρίτο, ένα τέταρτο. Τίποτα! Μα, πραγματικά, πόσα χρόνια έχεις να αγοράσεις τσίχλες με ζάχαρη; Τελικά στο έκτο περίπτερο, βρίσκεις! #τρελός_ενθουσιασμός
Αρχίζει να σου λέει δυο μέτρα μετά το περίπτερο «Έλα!!! Κάνε τσιχλόφουσκες!» #ανυπομονησία
Γρήγορα ανοίγεις από το γυαλιστερό χαρτάκι την τσίχλα των παιδικών σου χρόνων με την υγρή γέμιση, ενώ γελάει ήδη. #έξαψη
Κι εκεί, σε ένα πολυσύχναστο και πολύβουο σημείο της πόλης, εσύ ξεκινάς να κάνεις την πρώτη τσιχλόφουσκα. Εσύ που διανύεις την 3η, 4η, την 5η δεκαετία της ζωής σου; Εσύ, ενήλικας άνθρωπος, κάνεις την πρώτη σου τσιχλόφουσκα από…πότε, αλήθεια; #νοσταλγία
Το παιδί σου γελάει. Γελάει και χοροπηδάει, λες και το πήγες στο μεγαλύτερο παιχνιδάδικο και του είπες «Πάρε ό,τι θες!». Το πιστεύεις; Γελάει τόσο πολύ! Το βρίσκει συναρπαστικό αυτό που κάνεις! #θαυμασμός
Διστάζεις λίγο που περνάει ο κόσμος και κοιτάζει, όσο φωνάζει το πιτσιρίκι «Μαμά, κάνε κι άλλες φούσκες!!». #συστολή
Αλλά, η ζυγαριά γέρνει σε αυτό το πιτσιρίκι και ό,τι του προκαλεί αυτό το τόσο παροδικό θέαμα. Μια αναλώσιμη τσιχλόφουσκα! Διστάζεις, ναι, αλλά «βουτάς» στη στιγμή. #συγκίνηση #εμπιστοσύνη_στηναξίατηςστιγμής
Προσπαθεί να κάνει με τη σειρά του μια φούσκα. Δεν ξέρει, αλλά νομίζει ότι τα κατάφερε με την πρώτη και γελάει κι άλλο #ικανοποίηση
Βλέπει τη στιγμή της φωτογραφίας, γιατί τη ζητάει, δεν το έχει ξεχάσει αυτό, ότι μια μασημένη τσίχλα έχει μόνο στο στόμα του. #απορία
Ζητάει να μάθει τον τρόπο. Οκ! Αλλά είσαι σε κάτι σκαλάκια, κάθεσαι σαν παιδάκι που παίζει στη γειτονιά του, τα αυτοκίνητα περνούν από δίπλα σου, τη στιγμή που εσύ περιγράφεις. «Μάσησε καλά την τσίχλα. Φέρ’την μπροστά στα δόντια σου. Σπρώξε με τη γλώσσα. Δώσε αέρα.» με ζωντανά παραδείγματα of course. 🙂 #αμηχανία #γέλιο #θέληση_νατακαταφέρει
Οι οδηγοί γυρνούν το κεφάλι, στην αρχή με μια απορία και μετά… και μετά κοίτα κάτι παράξενο. Οι περισσότερες γυναίκες με μια έκφρασης #απόρριψης, οι άντρες με ένα χαμόγελο #συμμετοχής. Οι ηλικιωμένοι ανεξαρτήτου φύλου δείχνουν ένα #ευχάριστο #ξάφνιασμα.
Προσπαθεί κι άλλο και δεν τα έχει καταφέρει ακόμη, αλλά ζητάει «Μαμά, κάνε κι άλλες πιο μεγάλες!» κι αρχίζουν τα «Ωωωωω!!!!» και τα γέλια δυναμώνουν και σχεδόν ξαπλώνει στα σκαλάκια, τα βρώμικα, τα μαρμάρινα, έξω από το νεοκλασικό κτίριο που σίγουρα μέσα έχει μεγάλες δόσεις σοβαροφάνειας, κι αυτό το μικρό πλάσμα που τόσο γρήγορα μεγαλώνει, γελάει τόσο δυνατά, που γυρνούν όλοι τα κεφάλια τους κι έτσι δε γλιτώνεις από τα βλέματα των ξένων εσύ ο ενήλικας, αλλά δε σε νοιάζει πια! Γελάς κι εσύ και γι’αυτό σου χαλούν οι τσιχλόφουσκες, από τα γέλια σου και δε σε νοιάζει καθόλου για κανένα «πρέπει» και «δεν πρέπει» και χαλαρώνεις! Χαλαρώνεις και θυμάσαι τα απογεύματα με τις φίλες σου όταν πήγαινες εσύ δημοτικό, που τρέχατε στο ψιλικατζίδικο του κυρ Ευθύμη και παίρνατε τσίχλες πάντα με ζάχαρη. Δεν υπήρχαν τότε τσίχλες χωρίς ζάχαρη. Μπαίνατε στο μικρό μαγαζάκι 7-8 ή και περισσότερα κοριτσάκια για να πάρετε τσίχλες, του αναστατώνατε τη ζωή κάθε μέρα ρε γαμώτο. 🙂 #ευτυχία #έκσταση #αναμνήσεις #πληρότητα #ελευθερία #περηφάνεια #χαρά #ευχαρίστηση #αρμονία #αδιαφορία #συγκίνηση_ξανά #νοσταλγία_ξανά
Πόσα συναισθήματα χωράνε σε μια φούσκα, μου λες; Σε μια τσιχλόφουσκα για την ακρίβεια. Αλλά, θα επιμείνω. Σε μια φούσκα. Πόσες λέξεις μέτρησες πίσω από hashtags; Πόσες δικές σου στιγμές θυμήθηκες που τώρα θεωρείς σπουδαίες, αλλά τότε που τις ζούσες ήταν…τίποτα; Πόσο…κάτι τις θεωρείς τώρα; Τώρα που έχεις μόνο την ανάμνηση και το μυαλό μπορεί να δει πιο καθαρά την πραγματικότητα και η καρδιά θυμάται ό,τι αληθινά ένιωσε εκείνη τη στιγμή; Που ίσως εσύ τότε τη σνόμπαρες ή αδιαφόρησες; Όχι από υπεροψία ή επικριτικότητα, αλλά μόνο επειδή απλά ζούσες τη στιγμή.
Ζήσε τη στιγμή. Η κάθε μέρα έχει συνήθειες, κινήσεις και λέξεις που δε λένε «τίποτα» από μόνες τους. Αλλά παρατήρησε λίγο. Πόσα «κάτι» μπορείς να φτιάξεις; Με μια φούσκα. Οι στιγμές είναι φούσκες. Δημιουργούνται και φεύγουν. Πλαφ! Έτσι απλά! Δεν τις προλαβαίνεις. Δεν τις κρατάς σε συρτάρι, δεν μπορείς να πεις στο χρόνο να φτιάξει την ίδια στιγμή ακριβώς. Δε γίνεται. Γίνεται όμως, να ενεργοποιήσεις λίγο τις αισθήσεις σου, την παρατηρητικότητά σου και χωρίς πολλές προσδοκίες να φτιάξεις μια δική σου νέα φούσκα. Αναλογίσου, τι δώρο κάνεις όχι μόνο σε σένα, αλλά και στον διπλανό σου που ίσως, ακόμη δεν ξέρει, πώς να το κάνει. Πίστεψέ με, μέσα από σένα, έτσι αθόρυβα θα μάθει. Μπορείς να γίνεις για λίγο ή πολύ εσύ ο πρωταγωνιστής και ο σκηνοθέτης. Να φτιάξεις για παράδειγμα, μια φούσκα με το παιδί σου! Να αλληλεπιδράσεις μαζί του. Σκέψου σαν αόρατες κλωστές μεταξύ σας όλα τα hashtags:
#τρελός_ενθουσιασμός #ανυπομονησία #έξαψη #νοσταλγία
#θαυμασμός #συστολή #συγκίνηση #εμπιστοσύνη_στηναξίατηςστιγμής
#ικανοποίηση #απορία #αμηχανία #γέλιο #θέληση_νατακαταφέρει
#ευχάριστο #ξάφνιασμα #ευτυχία #έκσταση #αναμνήσεις #πληρότητα
#ελευθερία #περηφάνεια #χαρά #ευχαρίστηση #αρμονία #αδιαφορία
#συγκίνηση_ξανά #νοσταλγία_ξανά
Όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν συμβαίνει, ό,τι κι αν έχεις ή δεν έχεις, βάλε αυτή την πρόταση στο μυαλό σου. Κάν’την όμηρό σου, αν χρειαστεί. Μπορείς να παίρνεις το τίποτα και να το κάνεις κάτι. Μπορείς.
Και ξέρεις… καμιά φορά αυτό το κάτι, μπορεί να είναι τεράστιο. Να είναι τα πάντα. Ή να είναι για την ώρα, μόνο ένα κάτι. Ένα γρανάζι μικροσκοπικό, που βοηθά το επόμενο, για να φτάσει στην κίνηση του μεγαλύτερου. Έτσι φτιάχνονται τα σπουδαία. Και δεν έχει καμία σημασία, πόσοι γύρω σου το κατάλαβαν. Μπορεί ακόμη και να νομίζουν ότι εδώ και καιρό δεν κάνεις τίποτα. Αλλά εσύ ξέρεις, υποψιάζεσαι έστω. Ότι όλα αυτά τα μικρά, οι…φούσκες, όλα αυτά είναι ο δρόμος σου.
Καλημέρα παρεάκι! Καλή βδομάδα, καλό μήνα γεμάτο…φούσκες! Μικρών Μεγάλων Στιγμών για την ακρίβεια. 😉 #πάρε_τοτίποτα_και_κάντο_κάτι
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
