Τι γίνεται εκεί; Επιτέλους, ξαναβγήκε ήλιος εδώ! Ελπίζω και στα δικά σου μέρη. Πώς περνάς στην #QuarantineLife; Είδες καμιά ταινία από τις προτάσεις του προηγούμενου ποστ;
Πες μου, νιώθεις κι εσύ αυτή την εποχή, ότι είναι σαν να αναπνέεις καλύτερα, όταν παρακολουθείς ένα ταξιδιωτικό φιλμ; Εμένα με βοηθάει σε αυτή τη φάση. Σίγουρα παίζει ρόλο, ότι στο top 3 του “αυτό που μου λείπει περισσότερο…” είναι η επαφή με τη φύση. Ακόμη και σε πλάνα σκηνών που παρακολουθούσα, από τις ταινίες που σου προτείνω αυτές τις μέρες, ένιωθα να παίρνω μια ανάσα!
Είμαι έτοιμη για το round 2 και αυτή τη φορά, όπως είχα υποσχεθεί, έχω και παιδικές ταινίες.
Θέλμα και Λουίζ (Thelma & Louise)
Εντάξει. Είναι ή δεν είναι το απόλυτο road trip; Αν σκεφτείς ότι βγήκε στους κινηματογράφους πριν 29 χρόνια, θα συνειδητοποιήσεις πόσο ανατρεπτικό, πρωτότυπο, προκλητικό φιλμ υπήρξε. Δυο γυναίκες, κολλητές, με ζωές πολύ κατώτερες ακόμη και του μέτριου.
Τα παρατάνε όλα για να πάνε να διακοπάρουν μόνες, με ένα αυτοκίνητο και καταλήγουν να κάνουν μια σειρά από εγκλήματα, να δοκιμάζονται οι δυνάμεις τους, να ανακαλύπτουν τη δύναμη και την αξία της φιλίας τους. Νιώθω ότι όλοι την έχουμε δει, αλλά αξίζει να την ξαναδούμε. Και αυτή η σκηνή στο τέλος…πόσο ανατριχιαστική!
Ψηλά στον Ουρανό (Up)
Τι να πω για αυτή την animation ταινία; Με συγκινεί τόσο πολύ και μόνο που τη φέρνω στη σκέψη. Την έχω δει πολλές φορές με τα παιδιά. Αν θυμηθώ τι μου έκανε εντύπωση την πρώτη φορά, θα ξεχωρίσω την εισαγωγή της ταινίας, με την αναδρομή στη ζωή που είχε ζήσει ο κος Φρέντρικσεν με τη γυναίκα του (κλάμα) και την ιδέα του να ξεκολλάει από το έδαφος ένα σπίτι με μπαλόνια στην κορυφή. Ήταν τόσο ευρηματική αυτή η σκηνή, τόσο ρομαντική, τόσο δημιουργική! Τα μηνύματα πολλά, το δίδαγμα σπουδαίο για μικρούς και μεγάλους.
Το ταξίδι στη ζούγκλα, δείχνει τοπία από Γουιάνα, Βενεζουέλα, Βραζιλία. Μάλιστα, έχω διαβάσει, ότι είχαν πάει σε όλα αυτά τα μέρη, δημιουργοί της ταινίας, ώστε να αποτυπωθούν όσο γίνεται πιο ρεαλιστικά και να μην βασιστούν σε φωτογραφίες και ντοκιμαντέρ των περιοχών. Αυτές είναι δουλειές 😛 Ξέρεις τι άλλο λατρεύω; Που ο κατσούφης, γκρινιάρης παππούς, αυτός που εκνευρίζεται με την υπεραισιοδοξία και τον ενθουσιασμό του μικρού Ράσελ, μαθαίνει από την αρχή τη ζωή, μέσα από την αλήθεια ενός παιδιού. Μου θυμίζει λίγο αυτό που λέω “Όλα όσα (ξανά)έμαθα από τα παιδιά μου”. 🙂
Χαμένοι στη μετάφραση (Lost In Translation)
Τι λες για μια βόλτα στο Τόκυο; Αν θες να χαθείς (κάπου στον κόσμο), ξέρω για σένα, πως στην πραγματικότητα θες να βρεθείς. Είναι σαν να λέμε νόμος. Κι αυτό το έχω μάθει μέσα από την ίδια τη ζωή. Αλλά αυτό δεν ήθελε να μας δείξει και η ταινία;
Η μοναξιά ανάμεσα σε πολλούς και η μοναξιά με τον εαυτό σου, ο έρωτας, η φιλία, η αυτογνωσία, η μελαγχολία, οι επιλογές, η αλήθεια σου, όλα αυτά βρίσκουν κάτι οικείο και δικό μας, μέσα σε αυτό το φιλμ.
Να σου πω κάτι; Την πρώτη φορά που την είδα, δεν με ενθουσίασε. Δεν θυμάμαι καν γιατί. Θεωρούσα ότι ήταν υπερεκτιμημένη η δημοφιλία της. Τη δεύτερη φορά την είδα εντελώς διαφορετικά. 🙂
The Way
Έχεις ακούσει για τη διαδρομή που ακολουθούν προσκυνητές μεταξύ Γαλλίας Ισπανίας, με το όνομα Camino de Santiago; Θυμάμαι είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο πριν πολλά χρόνια, για την εσωτερικότητα που βρίσκουν, όσοι το ακολουθούν. Ομολογώ, ότι δεν θυμόμουν το όνομα της διαδρομής, έχω τραγική μνήμη σε τέτοιες πληροφορίες, αλλά κατάλαβα αμέσως σε αυτή την ταινία περί τίνος πρόκεται.
Η ιστορία έχει έναν πατέρα και έναν γιο, που δεν τα πάνε καλά κι έχουν καιρό να μιλήσουν. Ζουν πολύ διαφορετικές ζωές. Ο μπαμπάς στην αστική ζωή, με την καλή δουλειά και αυτό που πολλοί λένε καλή ζωή και ο γιος στην άλλη άκρη του κόσμου, να ακολουθεί το παράδειγμα των προσκυνητών. Σε μια καταιγίδα πεθαίνει και ο μπαμπάς του πηγαίνει μέχρι εκεί, για να παραλάβει τη σωρό του γιου του. Σπαρακτικές στιγμές, μέσα στις οποίες, παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Να τιμήσει τον γιο του, συνεχίζοντας αυτό που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Ανατριχιάζω και που τα γράφω. Η αυτογνωσία, το νόημα της ζωής και η ιεραρχία των σημαντικών έρχεται τόσο συχνά μέσα από τραγωδίες. Εγώ αυτό το ονομάζω “συγκαλυμμένη ευλογία”. Έτσι το έχω βιώσει και εγώ εξάλλου.
Ρίο (Rio) 1 & 2
Ρίο λέμε! Δηλαδή ζωηρά χρώματα, φουλ ενέργεια, ρυθμός, ζωντάνια! Αυτό από μόνο του είναι λόγος για να τη δεις με το παιδί σου.
Ξεκινάει ένας σπάνιος μπλε παπαγάλος από τη Μινεσότα, ενάντια στη θέλησή του, να πάει να βρει στο Ρίο Ντε Τζανέιρο την μία και μοναδική παπαγαλίνα του είδους του. Έχουν προβλήματα και αυτοί, με την εξαφάνιση των ειδών, μη νομίζεις! 🙂
Ετοιμάσου να συναντήσετε τα τροπικά δάση της Βραζιλίας, τις φαβέλλες και τις ακτές της, πόλης, με δόση περιπέτειας φυσικά, αστείων σκηνών και ανατροπών. Α, ναι, να σου πω την πρώτη. Ο Μπλου, έτσι λέγεται, είναι πανέξυπνος, θεωρείται σπάνιος για ένα σωρό λόγους, αλλά δεν μπορεί να πετάξει. Τι θα σου πει αυτή η ταινία; Μεταξύ άλλων για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή της, τη φιλία, την αγάπη, τον φόβο, το ρίσκο και το θαύμα που συμβαίνει μερικές φορές, αν συνδυάσεις μυαλό και καρδιά.
Αυτά στο Ρίο 1. Στο Ρίο 2 δεν θα σου πω τι γίνεται, αλλά θα σου πω ότι το ταξίδι έχει Αμαζόνιο!!
One Week
Είναι νέος, αρραβωνιασμένος, όλη η ζωή μπροστά του και μαθαίνει ότι έχει καρκίνο σε τελικό στάδιο. Ξέρεις τι έκανε; Πήρε μια μοτοσυκλέτα και γύρισε τον Καναδά.
Εξυμνεί τη ζωή, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και σε βάζει να σκεφτείς, εσύ τι θα έκανες, αν ήσουν στη θέση του. Τα τοπία του Καναδά είναι πανέμορφα.
Πέρα από την Αφρική (Out of Africa)
Επική ταινία και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν αναφερόμαστε για μια ταινία που έχει πάρει 28 βραβεία! Τα 7 ήταν Όσκαρ.
Οι απίστευτες ερμηνείες των Μέριλ Στριπ και Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι το ένα θέμα. Αλλά η Αφρική, ο τρόπος που αποτυπώθηκε και κινηματογραφήθηκε, εκείνη την εποχή, είναι ένα άλλο. Ένα love story και μια δυναμική γυναίκα, η απιστία, η ελευθερία, το πάθος…θεωρείται κλασική πια και εξωτική.
Πριν το Ξημέρωμα (Before Sunrise)
Εντάξει, εννοείται ότι πρέπει να δεις όλη την τριλογία. Συμπληρώνεται με το Before Sunset και το Before Midnight. Το τελευταίο είναι γυρισμένο στην Ελλάδα (και δεν το έχω δει ακόμη).
Η ιστορία ξεκινά με έναν νεαρό Αμερικανό και μια όμορφη Γαλλιδούλα. Συναντιούνται τυχαία σε ένα τρένο από τη Βουδαπέστη, με προορισμό ευρωπαϊκές πόλεις. Γνωρίζονται, απολαμβάνουν την παρέα και τις συζητήσεις, νιώθουν μια σύνδεση και αποφασίζουν να περάσουν μαζί μια βραδινή, ρομαντική περιπλάνηση στη Βιέννη. Είναι κάπως Yolo η εμπειρία τους και ξέρεις πώς μου αρέσουν, τόσο σοφές τρέλες!
Εκτός του ότι μια καλή, ρομαντική ταινία με ενδιαφέρει πάντα (ω, ναι, τέτοια είμαι), λατρεύω που γνωρίστηκαν σε τρένο. Θα ήθελα να γυρίσω όλη την Ευρώπη με τρένο. Θεωρώ ότι μέσα από το βαγόνι, ο ταξιδιώτης αντικρύζει τις διαδρομές, με έναν τρόπο, που δεν θα μπορούσε αλλιώς να βιώσει. Επιπλέον, είναι φοβερό πώς αλλάζουν τα χρώματα της φύσης, οι εναλλαγές των τοπίων. Αχ!
Αυτό που με συγκίνησε και δεν ήξερα μέχρι πρόσφατα, είναι ότι ο σκηνοθέτης την τελευταία ταινία, την αφιέρωσε σε μια κοπέλα, που είχε γνωρίσει, πριν γυρίσει την πρώτη ταινία. Είχαν περάσει ένα βράδυ μαζί, μέχρι που τους βρήκε το ξημέρωμα. Από εκείνη εμπνεύστηκε. Έχασαν κάποια στιγμή την επαφή, ήλπιζε να την πετύχει μπροστά του σε κάποια προβολή της ταινίας και μετά από τόσα χρόνια έμαθε, ότι λίγες βδομάδες πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα της πρώτης ταινίας, η κοπέλα είχε σκοτωθεί. Απίστευτο…
Ο Μικρός Πρίγκιπας (The Little Prince)
Πιο ταξιδιάρικη από αυτή την ιστορία δεν έχει κι ας μην είναι η ταξιδιωτική ταινία που θα περίμενε κανείς. Όμως τι μπορεί να συναγωνιστεί μια επίσκεψη στον αστεροειδή Β612 και τον αξεπέραστο Μικρό Πρίγκιπα;
Παρ’ όλο που φοβόμουν τη μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, κατάφερε, αν με ρωτάς, το στόχο της. Η κινηματογραφική εκδοχή είναι στην πραγματικότητα η ιστορία ενός κοριτσιού, που έχει για μαμά μια πραγματικά ανυπόφορα, ανταγωνιστική γυναίκα του σήμερα. Συγγνώμη, αλλά μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, όταν συναντώ τέτοιες προσωπικότητες. Και ξέρουμε καλά, ότι το πρόβλημα δεν είναι που μεγάλωσε η μαμά της , αλλά ότι ξέχασε. Αυτή τη φράση δεν λέει και στην ταινία; 🙂
Στο θέμα μας, το κορίτσι γίνεται φίλη στα κρυφά με έναν παράξενο παππού, οπωσδήποτε πολύ διαφορετικό από την μαμά της, ο οποίος είναι ο αφηγητής της ιστορίας του μικρού πρίγκιπα. Είναι περιττό να αναφερθώ στα μηνύματα της ταινίας, τα συναισθήματα που προκαλεί ή οτιδήποτε άλλο. Δες την απλά, ως την αφορμή για να ξαναθυμηθείς όσα σοφά μας έμαθε ο Antoine de Saint-Exupéry.
Αυτές ήταν οι προτάσεις μου. Ουκ ολίγες! Ξέρω ότι απουσιάζουν από τη λίστα πολλές, αγαπημένες και πραγματικά καλές, όμως έπρεπε να κάνω μια επιλογή. Εδώ, θα βρεις τις προτάσεις του πρώτου μέρους. Οκ, ίσως σαν σύνολο να τις αγαπώ λίιιιγο παραπάνω. Ίσως. Δεν παίρνω κι όρκο.
Να προσέχεις, να είσαι ασφαλής και να περνάς όμορφα. Εκεί, από το σπίτι. 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
