Μια μέρα σαν κι αυτή, δε θα ήθελες να είσαι δίπλα στη θάλασσα κι ας φυσάει;
Δε θα ήθελες κάθε γλάρος να είναι ένα όνειρό σου που απελευθερώνεται;
Μια σκέψη που φεύγει μακριά και χάνεται;
Δε θα ήθελες να μπορούσες κι εσύ να μπλεχτείς ανάμεσά τους,να ευθυγραμμίσεις τα χέρια σου και να απλωθούν έτσι, με αυτό τον τρόπο, τα αποτυπώματα της ψυχής σου σε ολόκληρο το σύμπαν;
Κι αν ρίξει λίγη βροχή, δε θα αισθανθείς ότι καθάρισες με τις εκκρεμότητες;
Κι αν βγει ήλιος, δε θα σκεφτείς ότι τελικά αυτός βγαίνει πάντα…ότι είναι μαζί σου ακόμη κι όταν κρύβεται πίσω από σύννεφα;
Μήπως δε λάμπει κάθε μέρα το ίδιο, γιατί χρειάζεσαι κι άλλη εκπαίδευση;
Λες μια μέρα, αν έχεις μάθει όσα χρειάζεσαι και ακόμη περισσότερα, να εξαφανιστούν τα σύννεφα;
Έχεις παρατηρήσει ποτέ στα αλήθεια κάθε στιγμή της ημέρας; Τους ήχους της και τα χρώματά της;
Καλημέρα με έμπνευση!
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
