Σήμερα θα σου πω και θα σου δείξω πώς έμαθε ο 3 ετών γιος μου τι σημαίνει ανακύκλωση.
Για αρχή ξεκινήσαμε τη βόλτα μας προς Γκάζι μεριά. Εκεί που τις τελευταίες 4-5 μέρες, στο Δήμο Αθηναίων και υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων διοργανώθηκε για άλλη μια χρονιά τη Μικρόπολις. Μια κοινωνία γνώσης, δημιουργίας και παιχνιδιού.
Έτσι πήραμε το πρώτο μάθημα για την ανακύκλωση…μετατρέπουμε έναν υπάρχοντα χώρο σε κάτι άλλο, πολύ διαφορετικό. Δε χρειάζεται να χτίζουμε συνέχεια κάτι καινούργιο…ας μάθουμε να σκεφτόμαστε εναλλακτικά 🙂
Περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές αυτού του τόσο χαριτωμένου κόσμου, συναντήσαμε μια παράσταση με πρωταγωνιστές τα παιδιά για την αγάπη που χρειάζεται να δίνουμε στο περιβάλλον και την ανακύκλωση…πήραμε και το βραβείο του καλύτερου ανακυκλωτή στο τέλος! Εμείς και όοολα τα παιδάκια. Αμέεεε 😀
Επισκεφθήκαμε τη Γειτονιά της Φύσης! Στην είσοδο μας έδιναν χαρτάκια post-it σε σχήμα φύλλου. Κάθε παιδάκι έγραφε μια ευχή, μια ζωγραφιά, το όνομά του και μετά κόλλαγε το χαρτάκι πάνω σε μια μεγάλη αφίσα που απεικόνιζε έναν κορμό δέντρου. Ήταν τόσο ελπιδοφόρο το ότι γέμισε με φύλλα γεμάτα χρώματα και ευχές!! Κρίμα που δεν έχω φωτογραφία να σου δείξω.
Λίγο παραπέρα μας τράβηξε την προσοχή ένας πάγκος γεμάτος παιδιά…πλησιάσαμε και πιάσαμε δουλειά! Όχι οι μεγάλοι, οι μικροί 🙂
Αρχικά, ο Στέφανος πήρε στα χέρια του ένα στέμμα…από πλαστικό άδειο μπουκάλι νερού...διάλεξε μερικά από τα χρώματα που υπήρχαν αραδιασμένα στον πάγκο και έτοιμος ο μικρός για το θρόνο! 😛
Τώρα ο πρίγκηπας μου έχει και το δικό του στέμμα. Φτιαγμένο με τα χεράκια του.
Έτσι έμαθε ότι δε χρειάζεται να πετάμε τα άδεια μπουκάλια. Μπορούμε να παίξουμε με αυτά 🙂 Δηλαδή να ανακυκλώσουμε!
Αμέσως μετά…απόρησε…τι κάνει μια καρτέλα από αυγά μόνη της στον πάγκο;;;
Κάπως έτσι προέκυψαν αρχικά τα 2 χρυσά ματάκια…μα σα να μοιάζει με μια κάμπια! Μερικές πινελιές έδωσαν το καλλιτεχνικό στίγμα του αγοριού μου και voila!
Κοίτα να δεις, έμαθε ότι όταν τα αυγά μπουν στο ψυγείο, η χαρτονένια καρτέλα μπορεί να γίνει ό,τι φανταστούμε! Δηλαδή, πάλι ανακυκλώσαμε;;; Αααα…μας αρέσει!! 😛
Τώρα που το σκέφτομαι το “Όταν Μια Κάμπια Γνώρισε Έναν Πρίγκηπα” θα μπορούσε να είνα ένα πολύ ωραίο παραμύθι…που λέει στα παιδιά ότι αν το πιστέψουν…το τίποτα μπορεί να γίνει τα πάντα!! 🙂 Αυτό θέλω να μάθω και γω στο γιο μου ♥
