Πες μου πώς γίνεται…
Πώς γίνεται να πηγαίνει το παιδί μου πρώτη μέρα παιδικό σταθμό, να το βλέπω να φεύγει με το σχολικό…χωρίς τη μανούλα (!!!!!) και να μην κλαίω!
Έγινε το στομάχι μου κόμπος, ταυτόχρονα ένιωθε πεταλούδες…εκεί στο στομάχι και αυτές, ένιωθα ότι όπου να’ναι θα τα μπήξω (τα κλάματα καλέ), το χαμόγελο πιο μεγάλο δε μπορούσε να’ναι και η καρδιά χτυπούσεεεε. Χτυπούσε σε διάφορους ρυθμούς, γρήγοροι όλοι αλλά διαφορετικοί. Πώς να στο πω…σα να χορεύεις συρτάκι και latin ταυτόχρονα. Γρήγοροι χοροί και οι δυο, αλλά δε συγκρίνονται! Συγκινήθηκα, αλλά σαν κυρία! 🙂
Ξέρω, απορείς. Με το δίκιο σου. Πού κολλάει το twinkle twinkle little star οεο;
Πριν 2-3 βδομάδες εκεί που καθόμασταν ανέμελα στο σαλόνι και ψάχνει ο μικρός τραγούδι του γούστου του, βάζει το δάχτυλο πάνω στη μυτούλα κ τον ακούω να λεει “nose-μύτη”…κόκκαλο η μάνα! “Τι είπες αγάπη μου;” ρωτάω δήθεν cool. “Σκάει” το πονηρό χαμόγελο και επαναλαμβάνει. Κάπως έτσι έμαθα ότι το παιδί μου όντως μαθαίνει αγγλικά στο σταθμό και βεβαίως ακολούθησαν κι άλλα. Το one two three και πάει λέγοντας το έχει ψωμοτύρι.
Κάπως έτσι φτάνουμε 2-3 μέρες πριν. Ο μικρός στον υπολογιστή επιλέγει παιδικά τραγούδια από το you tube και μου λέει συνωμοτικά ο μπαμπάς του “τρέχα να ακούσεις!”
Το παιδάκι μου, το δικό μου το αγόρι, τραγουδούσε όοολο το twinkle twinkle little star. Ήξερε τα πάντα στα αγγλικά.
Ε, συγκινήθηκα ρε παιδιά! Γιατί με “έπιασε” στον ύπνο που λέμε. Για την πρώτη μέρα στο σταθμό προετοιμαζόμουν μήνες. Αυτό δεν το περίμενα.
Είναι απίστευτα εντυπωσιακό να ακούς ένα παιδάκι που ακόμη μαθαίνει τη μητρική του γλώσσα, να σου τραγουδά στα αγγλικά με τέτοια ευκολία. Πρόσθεσε στο βαθμό σπουδαιότητας ότι αυτό το τραγουδάκι ήταν από τα πρώτα που άκουσε όταν γεννήθηκε, αφού το άκουγε στο μομπίλ της κούνιας του και πες μου…γίνεται να μη φύγει το δάκρυ;
Ναι, έχω συγκινηθεί άλλες 7.895 φορές και άφησα και μερικές απ’ έξω για να μη με πεις υπερβολική 😀 Θες να σου λέω μερικές; 😉