Τώρα θα με βρίσετε οι βιβλιόφιλοι αλλά μη βιαστείτε! Να απολογηθώ και μετά αν επιμένετε…είμαι κι εγώ βιβλιόφιλη. Έχω βιβλία παντού στο σπίτι και επειδή δε χωράνε, με μεγάλη λύπη κάποια είναι στην αποθήκη και με μεγάλη πάλι λύπη κάποια είναι στο εξοχικό. Τα βιβλία μου δε χωράνε στο σπίτι! Άρα τα αγαπώ.
Τα βιβλία τα προσέχω. Δεν τα δανείζω σχεδόν ποτέ κι όταν το κάνω, εξηγώ πολλές φορές με τρόμο στα μάτια ότι πρέπει να επιστραφούν.
Τα βιβλία είναι μέρος της δουλειάς μου. Τα αγαπώ.
Τα βιβλία άρχισα να τα διαβάζω στο παιδί μου από όταν γεννήθηκε. Όλοι με κορόιδευαν τότε, αλλά τώρα μου λένε μπράβο που το παιδί μου 3,5 ετών έχει καμιά 85αριά βιβλία και έχουμε διαβάσει τα 75-80. Όχι μια φορά 🙂
Τα βιβλία μου αρέσουν κυρίως στην έντυπη μορφή αλλά σίγουρα και στην ψηφιακή. Τα βιβλία τα αγαπώ.-
Ουφ, άγχος!
Γιατί άγχος θα μου πεις…πώς να το ξεστομίσω…έσκισα βιβλίο (μη-μου-πετάς-γιαούρτι)…για πρώτη φορά στη ζωή μου, αλλά ορκίζομαι θα το ξαναγοράσω πριν χαιρετήσω το Γενάρη!!!!
Κάτσε να πάρω μια βαθιά ανάσα και ενοχικά θα σου διηγηθώ μια δημιουργική βραδιά. Χμ…ενοχική δημιουργική βραδιά…είδες για να έχω ψάρι ωροσκόπο; Ενώ ο Ταύρος από μόνος του προσγειωμένος…έρχεται το χρυσόψαρο στο χάρτη και με κάνει αλλού για αλλού μούρη 😀
Σάββατο…βραδάκι…σπίτι…χωρίς φίλους και διασκέδαση…ο Στέφανος πάλι άρρωστος…δεύτερο συνεχόμενο ΣΚ μέσα λόγω ασθένειας…πρέπει να εκτονωθώ. Μου την έχει “σπάσει” που δε μπορώ να φτιάξω και αυτό τον τοίχο δίπλα μου τον άχαρο.
Ποιον τοίχο; Αυτόν που αντικρύζεις μόλις μπεις στο σπίτι. Απέναντι από την είσοδο. Αυτόν που αναγκαστικά έπρεπε να φορτώσουμε με σώμα καλοριφέρ (έπρεπε να απαγορεύονται!) και air condition (καλά, λίγο γούστο δε μπορούσαν να έχουν;;;). Την είδα τη γκριμάτσα σου. Σκέψου εμένα που το βλέπω έβλεπα κάθε μέρα.
Γιατί δε μπορώ να τον φτιάξω(όπως θέλω);; Χα! No money, honey καιρό τώρα! (Πικρό καφεδάκι σερβίρει κανείς;)
Βυθισμένη λεπόν στις σκέψεις μου και στη μαυρίλα μου σα σύννεφο μιζέριας και γκρίνιας γωνία, ανάβει ο γλόμπος. Τι ερώτηση είναι “ποιος γλόμπος;
Αυτός!
via kps3.com
Oops! Λάθος! Αυτός βγήκε επειδή πεινάω. 😀
Αυτόν εννοούσα 🙂
via clker.com
Ω ναι! Αφού έχω παντού βιβλία, γιατί να μην γεμίσω τον τοίχο μου σελίδες!
Σαν ταπετσαρία, αλλά χωρίς δεσμεύσεις εφαρμογής. Αεράτα να καλύπτεται ο τοίχος, σα μανταμίτσα που περπατά άνετα και με χάρη, αλλά δε φόρεσε στιλέτο…chic ίσιο παπουτσάκι. Αμέεεε 😀
Σε μπέρδεψα η παλαβή έτσι που στα λέω σήμερα;
Να κοίτα…
Καταρχάς επέλεξα ένα βιβλίο που αγαπώ. Δε θα ήταν ωραίο να βλέπω κάθε μέρα τις σελίδες ενός βιβλίου που δε με άγγιξε. Το σκέφτηκα λίγο παραπάνω και αποφάσισα ότι θέλω να επιλέξω ένα βιβλίο που ναι μεν με άγγιξε, αλλά δε βαλάντωσα στο κλάμα. Μάλλον το αντίθετο.
Ήθελα ένα βιβλίο με το οποίο να είχα γελάσει και μέσα από το γέλιο να μου είχε αφήσει το σημάδι του για κάτι πιο βαθύ. Τότε το αποφάσισα. “Ο άλλος του εαυτός” του Άλαν Ζβαϊμπέλ των εκδόσεων Μελάνι. Με έναν κωμικό, πρωτότυπο τρόπο, σου υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ωραία, αρκεί να θυμάσαι να κάνεις πέρα τον κακό σου εαυτό. Αυτόν που βάζει πάνω από αυτό που είσαι, αυτά που φοβάσαι ότι δεν είσαι ή ότι δε μπορείς. Διάβασέ το 🙂
Μετά έσκισα σελίδες, πραγματικά όχι ευχάριστα.
Άρχισα να τις κολλάω με μια διάφανη ταινία. Ξεκίνησα από πάνω δεξιά και κάλυψα πρώτα όλες τις άκρες. Δηλαδή έφτιαξα ένα πλαίσιο και στη συνέχεια άρχισα να το γεμίζω. Δεν έχω φωτογραφίες από τη διαδικασία, δεν το σκέφτηκα εκείνη την ώρα, αλλά δεν πειράζει. Θα σου εξηγήσω.
Κάθε σελίδα χρειάζεται ταινία στο πάνω μέρος της μόνο. Δεν την κολλάς όμως στο τελείωμα της παραπάνω σελίδας, αλλά λίγο πιο μέσα, ώστε να καλύπτεται στην αρχή της με την σελίδα από πάνω της. Φαίνεται στην εικόνα αν προσέξεις.
Αυτό είναι . Συνεχίζεις έως ότου καλύψεις όλη την επιφάνεια.
Ο τοίχος τώρα είναι καταπληκτικός! Μέχρι και ο άντρας μου που στην αρχή παραξενεύτηκε με την ιδέα, τελικά ενθουσιάστηκε!
Να σου πω τι μου αρέσει; Το μάτι πέφτει πια πάνω στις σελίδες του τοίχου και όχι στα δυο άχαρα μηχανήματα. Δημιουργείται μια αίσθηση ηρεμίας, γίνεται η γωνιά πιο “ζεστή”. Αντικρύζεις κάτι πολύ ιδιαίτερο, αλλά ταυτόχρονα ήσυχο!
Αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν έχει βραδιάσει και ανάβω το πορτατίφ-κερί που λατρεύω! Παρένθεση:Αυτό το κερί το είχαμε αγοράσει στο ταξίδι του μέλιτος στη Μαγιόρκα από ένα κατάστημα του οποίου η ιδιοκτήτρια είναι τρελαμένη με την Ελλάδα! Είχε ένα μαγαζάκι μούρλια!! Κλείνει η παρένθεση: Ρομαντική ατμόσφαιρα στο φουλ…βιβλίο, κερί, ημίφως…σούπερ!
Μετά σκέφτηκα ότι θα είναι πάρα πολύ ωραίο, όταν επιτέλους αλλάξουμε το δωμάτιο του μικρού, να του κάνω ένα τοίχο με σελίδες από παραμύθια ή από κόμικ με αγαπημένους του ήρωες. Λόγω εικονογράφησης θα είναι άκρως εντυπωσιακό το δωμάτιο! Του το πρότεινα και πολύ χάρηκε ο μικρούλης! Όταν γίνει κι αυτό θα επανέλθω με ντοκουμέντα και αναλυτικό ρεπορτάζ 🙂
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic! ♥
