Αυτή η ανάρτηση είναι μια διαμαρτυρία. Μάλιστα, μια διαμαρτυρία!
Σου έχει τύχει ποτέ μια μελωδία να σου αρέσει πολύ, ο στίχος να σου αρέσει επίσης πολύ, αλλά το “πάντρεμα” να μην το βρίσκεις ιδανικό;
Σε μπέρδεψα;
Σου έχει τύχει να είναι υπέροχο το τραγούδι που ακούς αλλά το συναίσθημα που σου βγάζει να είναι διαφορετικό από αυτό που λέει ο ποιητής;;;;
Aυτό μου συμβαίνει εμένα…χρόνια τώρα!
Γίνεται γλυκέ μου στιχουργέ να κάθεσαι και να κλαίγεσαι και να αναρωτιέσαι γιατί αντί για το μπλε του ουρανού βλέπεις μόνο μια λεμονιά;
Πού ζεις ρε φιλαράκι;
Eίναι το μυρωδάτο, το κίτρινο, ζωηρό λεμονάκι συνώνυμο της μελαγχολίας;
Το λέει και το άλλο τραγούδι “ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός…κάνε υπομονή, μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά”. Άρα; Άρα για να βλέπεις τη λεμονιά, το είδες το μπλε του ουρανού….τς τς τς όλα εγώ θα στα λέω;! 😛
Θα μου πεις “εγώ είμαι ο ποιητής, ό,τι θέλω λέω” Πάω πάσο! Αλλά συνεννοήσου λίγο με τον συνθέτη βρε πουλάκι μου. Στο ίδιο συγκρότημα είστε.
Ακούω αυτή τη μουσική και το κέφι φτιάχνει απίστευτα, σκέφτομαι άνοιξη, χαμόγελα, γλύκες και άλλα ωραία! Πώς μου τα μπερδέψατε έτσι;;;
Άκου να δεις μια και καλή. Δεν ξέρω τι λες εσύ (που ξέρω), αλλά εγώ όποτε πετύχω την εισαγωγή του τραγουδιού είμαι έτοιμη για τραγούδι και χορό στο φουλ!
Ονειρεύομαι ότι οδηγώ cabriolet δίπλα στη θάλασσα ή ανάμεσα σε δάση και τραγουδώ χαρούμενη!
Χα ρού με νη!!!!!! 😀 😀
“I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me about the blue blue sky
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
I’m turning my head up and down
I’m turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just another lemon-tree”
Ουφ! Συγχύστηκα…θα φτιάξω μια λεμονάδα από λεμόνια να ηρεμήσω! 😛
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥