Ταρατατάααααααααμμμμμ!!!! Επιτέλους, επιτέλους αγαπημένο μου παρεάκι, θα σου δείξω όλα όσα στοίχειωσαν το καλοκαίρι μου 🙂 Όλα εκείνα που με έκαναν σε παραλίες και βεράντες, μέρα και νύχτα, μέρα μέρα, βδομάδα βδομάδα, μήνες ολόκληρους να γελάω, να εμπνέομαι, να αγχώνομαι και να ξανά αγχώνομαι.
Αλλά να το ευχαριστιέμαι. Και μετά να λέω, “άντε να τελειώσει” και μετά “ναι, αλλά μετά θα λέω ότι κρίμα που τελείωσε. Θέλω να το κάνω κάθε βδομάδα αυτό!”. (Χωρίς να πληρώνω, έτσι; 😀 😀 ) Γυναίκες…:P
Κοίτα να δεις…το καλό που σου θέλω,για να μην λες ότι δε σε φροντίζω…φτιάξε καφέ ή ό,τι προτιμάς…διπλό. Πάρε από κοντά και κανά τοστ, ένα γλυκό, μη μείνεις με άδειο στομάχι. Ο μαραθώνιος φωτογραφιών και περιγραφών ξεκινά 🙂 🙂
Μια βάφτιση γεμάτη συμβολισμούς
Ήταν θαρρώ Φεβρουάριος όταν κοιτώντας έξω από το παράθυρό μου είπα στη νονά της μικρής, ότι αν καταφέρουμε να την κάνουμε Σεπτέμβρη τη βάφτιση, λέω να κάνουμε στην εξοχή ένα πικ νικ. Ένα πράγμα με προβλημάτιζε…η τουαλέτα (#true_story, αυτό σκεφτόμουν!) στη φύση δεν συνηθίζεται. Τελικά, βρήκα εταιρεία που νοικιάζει τουαλέτες για εκδηλώσεις χαχα. Αν και δεν τις χρειάστηκα 🙂
Το πικ νικ ώρες ώρες πιστεύω ότι μας διάλεξε εκείνο με έναν τρόπο κι όχι εμείς. Στο εξήγησα κι εδώ. Θα καταλάβεις περισσότερα, όσο θα προχωρούν οι περιγραφές.
Ήθελα πάντως ένα θέμα όχι φορεμένο (τι πρωτότυπο αυτό για μένα! χιχι), χρωματιστό, ρομαντικό, διαφορετικό, χαρούμενο, αισιόδοξο, χωρίς υπερβολές. Απλό, αλλά στα δικά μας μάτια ιδιαίτερο όσο το γοργονάκι μας 🙂
Δεν θα παραλείψω να σου πω ότι, οι περισσότεροι περίμεναν ότι θα στήσουμε ένα concept με γοργόνες και φυσικά ούτε για αστείο δεν ήθελα κάτι τόσο αναμενόμενο 😉 Τους την “έσκασα”!
Πάρα πολλά στοιχεία της βάφτισης, ήταν γεμάτα συμβολισμούς για την οικογένειά μας.
Το λέω αυτό γιατί μπορεί να μην κατανοήσεις πώς και τι σε κάποια σημεία.
Σου κάνω την εισαγωγή, έτσι όπως τα έστειλα πρώτα στη νονά και στη συνέχεια στην ταλαντούχα και υπέροχη Τζίνα της Love me do 🙂 Λίγο πολύ τελικά όλοι οι εμπλεκόμενοι με τη βάφτιση, είχαν το…brief 🙂
Θέμα: Πικ Νικ Πάρτυ (με ελαφριά vintage χροιά)
Χρώματα: Κίτρινο της λεμονάδας, Τόνοι του ροζ, Πράσινο της μέντας, Λευκό
Story: Ένα όμορφο συννεφάκι υπάρχει διακριτικά (προστασία από το άλλο μωράκι), αλλά κυριαρχεί ένας ήλιος (ελπίδα, χαρά, συνέχεια στη ζωή).
Στο σκηνικό υπάρχει κίτρινη πεταλούδα με μαύρο σημάδι (συμβολισμός, η παρουσία του προηγούμενου μωρού).
Ένα πουλάκι κυκλοφορεί παντού (σε όλη τη βάφτιση) ως αγγελιοφόρος (του στυλ “ένα πουλάκι μου είπε”).
Αυτό ενημερώνει ότι, η γοργόνα (γοργονάκι λέγαμε όλοι από την εγκυμοσύνη τη μικρή ) βγήκε στη στεριά (γέννηση) και την οδηγεί σε μια γιορτή στη φύση (βάφτιση-πικ νικ), όπου παίρνει το όνομά της για το νέο της ταξίδι (ζωή).
Μεζεδάκια (πικ νικ=finger food, τιμή προς τη νονά που τη φωνάζει έτσι και έμπνευση από εκείνη) υπάρχουν παντού.
♥Το όνομα♥
Όπως και στον Στέφανο, έτσι και στο γοργονάκι μας, το όνομα δεν θα προερχόταν από τους γονείς μας.
Έπεσαν πολλά ονόματα στο τραπέζι, της “πήγαιναν” αρκετά! Όμως, κανένα δεν μου έκανε εμένα ΤΟ κλικ. Πολλές φορές της έλεγα “είσαι δωράκι Θεού “ ανάμεσα σε φιλάκια και αγκαλίτσες. Μετά από όσα είχαμε περάσει είχε διπλή σημασία για εμάς. Όλα τα παιδιά είναι δώρο Θεού. Όμως, ήταν διαφορετικά σε αυτή την περίπτωση.
Ένα πρωινό, είμασταν οι δυο μας και ενώ της το ξανάλεγα, κοντοστάθηκα και είπα “αυτό είναι!”. Δωροθέα! Δεν συμφώνησε αμέσως ο Δημήτρης. Άφησα σε κείνον την τελική επιλογή. Την Κυριακή του Πάσχα είπε το ναι και έκανα με τον Στέφανο το..γύρο του θριάμβου 🙂 Στο είχα δείξει εδώ.
Τώρα που έχει το ονοματάκι της, μου φαίνεται τρελό που δεν μας ήταν ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή ότι, αυτό ήταν το καταλληλότερο όλων. Το πιο ταιριαστό. Ένα πανέμορφο, ελληνικό, σπάνιο όνομα με το πιο σπουδαίο νόημα.
Ήταν ένας εκ των συμβολισμών το όνομα.
Όπως το μοναστήρι…
♥ Η τοποθεσία & ο χώρος του μυστηρίου♥
Στη Μονή Αγ. Δημητρίου Καρακαλά πήγαινε πού και πού ο Δημήτρης πολλά χρόνια πριν με το ποδήλατό του. Μου είχε μιλήσει αρκετές φορές για το μοναστήρι και την ομορφιά του. Πήγα πρώτη φορά κάποιο Μεγάλο Σάββατο με τον Στέφανο μωρό κι από τότε έγινε για μένα ένα κομμάτι της ζωής μου. Ένιωσα τόσο ξεχωριστά από την πρώτη στιγμή! Πηγαίνουμε τακτικά μπορώ να πω.
Στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου ήλπιζα να βαφτίζαμε εκεί το παιδάκι μας, όταν θα ερχόταν η ώρα. Η κατάληξη γνωστή…
Στην εγκυμοσύνη της Δωροθέας, είχα προσευχηθεί εκεί κάποιες φορές. Να κυλούσαν όλα ομαλά αυτή τη φορά. Να κρατούσα ένα γερό μωρό στην αγκαλιά μου. Μακάρι να τα καταφέρναμε κιόλας να βαφτίζαμε αυτή τη φορά εκεί. Αυτό δεν είχε γίνει στο ναό του Αγ. Δημητρίου όμως. Είχε γίνει σε ένα πολύ μικρό εκκλησάκι που υπάρχει στην είσοδο της Μονής. Στον Αγ. Νεκτάριο. Τότε όμως δεν είχα παρατηρήσει ότι ήταν του Αγ. Νεκταρίου το εκκλησάκι. Δεν το είχα συνδυάσει στο μυαλό μου.
Το περασμένο Μ.Σάββατο κι ενώ έχουμε αποφασίσει να κάνουμε τη βάφτιση της μικρής στην Αθήνα, διαπιστώνω το μαγικό…η μικρή έχει γεννηθεί του Αγ. Νεκταρίου. Δε μας φάνηκε τυχαίο. Η βάφτιση no matter what θα γινόταν στο μοναστήρι. Στο Ναύπλιο λοιπόν ♥
Σε εκείνον τον μαγικό χώρο, με το μεγάλο προαύλιο, με τον όμορφο ναό, με τις μοναχές που καλύτερες δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Φιλικές, χωρίς αυστηρότητα όπου δεν απαιτείται. Χαμογελαστές και καλοπροαίρετες. Φιλόξενες πάντα!
♥Το προσκλητήριο♥
Η Love me do , κατά κόσμον Τζίνα, είναι μια γραφίστρια που δουλειά της είχα δει στο Facebook. Όταν ήμουν έγκυος και χωρίς να ξέρω τίποτα άλλο για εκείνη, είχα σχεδόν αποφασίσει ότι τη βάφτιση θα την κάνω μαζί της. Εκτός από το καθολου κρυφό ταλέντο της, ένας επιπλέον λόγος αυτής της προτίμησης είναι ότι κάθε δημιουργία της είναι μοναδική. Σχεδιάζει εξ αρχής για κάθε πελάτη ξεχωριστά. Έξω και πέρα από τα τετριμμένα…και ως γνωστόν, αυτή η φιλοσοφία μου ταιριάζει απόλυτα!
Αρκεί να την…συμπαθούσα με την πρώτη ματιά. 🙂 Ήταν απαραίτητη προϋπόθεση (σχεδόν τελικά) για όλους τους συνεργάτες. Θέλαμε ανθρώπους με θετική διάθεση, ταλαντούχους και πνεύμα συνεργασίας.
Από το πρώτο μας τηλεφώνημα, της έδωσα το θέμα, τα χρώματα, το story που είχα στο μυαλό μου. Νόμιζα ότι θα θέλει να με… κατσαδιάσει που ήμουν τόσο κατασταλαγμένη σε όλα, όμως εκείνη συγκινήθηκε με όλο αυτό που της περιέγραψα και ανέλαβε δράση. Εμπνευσμένη, με πανέμορφο αποτέλεσμα!
Η μπροστινή όψη αποκάλυπτε το όνομα και την ημερομηνία του μυστηρίου. Στην πίσω υπήρχε το κείμενο, το οποίο έγραψα απόλυτα ταιριαστά στην μικρή κυρία του σπιτιού 🙂
Το γοργονάκι βγήκε στη στεριά και η νονά την είπε μεζεδάκι.Ήρθε η ώρα να φανεί, πως πάνω απ’ όλα είναι ένα θεόσταλτο δωράκι.Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 13.00, στην Ιερά Μονή Αγ. Δημητρίου Καρακαλά Ναυπλίου, θα είστε μάρτυρες γιορτής!Οι γονείς: Δημήτρης & ΣοφίαΟ μεγάλος αδερφός: Στέφανος ΑνδρέαςΗ νονά: ΒάσωΘα ακολουθήσει πικ νικ πάρτι στο ΦουγάροΥ.Γ. Έκπληξη! Αν θέλετε το προσκλητήριο να γίνει μια ξεχωριστή ανάμνηση, φέρτε το μαζί!
Ένας φανταστικός χάρτης-πρόσκληση από μόνος του!- καθοδηγούσε τους καλεσμένους προς μοναστήρι και τον χώρο του πάρτυ.
Εκτός από το προσκλητήριο ήταν εκείνη που σχεδίασε ένα σωρό εκτυπωτικά που στόλιζαν την βάφτισή μας, τα καταπληκτικά μαρτυρικά, τη λαμπάδα σε συνεργασία με την La Vita e Bella crafts, τα κεράκια και το μπουκάλι λαδιού. Γιρλάντες, ετικέτες, flags, tags, εκτυπώσεις για κορνίζες και ένα σωρό άλλα!
♥Το outfit της Δωροθέας και του Στέφανου♥
Εδώ ήθελα κάτι που να…συνέδεε την μικρή με τον Στέφανο. Να τον κάναμε να αισθανθεί ακόμη πιο έντονα ότι είναι μέρος αυτής της μέρας κι εκείνος. Ότι έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο.
Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρω τον τρόπο.
Η Δωροθέα θα φορούσε φούστα φτάνοντας στην εκκλησία και οπωσδήποτε ένα t-shirt με στάμπα σετάκι με τον συνολικό σχεδιασμό. Έτσι το είχα στο μυαλό μου εξ αρχής.
Οπότε, στο δικό μου το κεφάλι ήταν εντελώς αναμενόμενο να φτιάξουμε κάτι αντίστοιχο και στον μεγάλο της αδερφό 😉
Το παντελονάκι του αγοριού μας ήταν ένα μπλε σκούρο Tommy Hilfiger και τα παπουτσάκια του Camper καφέ με μπλε ανοιχτό. Ευκολοφόρετο σύνολο και άνετο για παιχνίδι. Ό,τι ταιριάζει δηλαδή σε μια μέρα που πηγαίνεις για πικ νικ.
Η πρωταγωνίστρια χρειαζόταν κάτι ξεχωριστό, αλλά κατάλληλο για πικ νικ. Μην ξεχνιόμαστε! 🙂 Τι καλύτερο λοιπόν από μια φούστα σε ροζ γεμάτη από τριανταφυλλάκια; Ε; 🙂 Μια φανταστική δημιουργία της Le Petit Tom από το ακόμη φανταστικότερο e-shop Aliceonboard.gr. Η εξυπηρέτηση της ιδιοκτήτριας Πέπης με…σκλάβωσε!
Τα παπουτσάκια της τα βρήκα στα Monsoon. Απλά, υφασμάτινα λευκά με ένα φιογκάκι από δαντελίτσα.
Αυτή η αξιαγάπητη φατσούλα χρειαζόταν κάτι τελευταίο…μια κορδέλα για τα μαλλιά. Την βρήκα χωρίς να ψάχνω, εντελώς τυχαία δηλαδή. Ήταν πολύ κομψή, μία μοναδική στο μέγεθός της και “τρελάθηκα” γιατί είχε στο πλάι 3 υφασμάτινα λουλούδια σε απαλό ροζ, κίτρινο και πρασινάκι. Δηλαδή στα χρώματα της βάφτισής της 🙂
Αυτό το παιδί, με αυτή τη χαμογελαστή μουσουδίτσα ήταν άρρωστο εκείνες τις μέρες. Δεν την πτόησε όμως. Αυτό είναι το κορίτσι μου!
Μα, τι έψαχνε πιο πάνω η πιτσιρίκα;
♥Τα μαρτυρικά♥
Δια χειρός Love me do και αυτά 🙂 Μαρτυρικά κονκάρδες σε διάφορα σχέδια.
Απομονωμένα στοιχεία του προσκλητηρίου όπως ο ήλιος, το λουλουδάκι, τα φρούτα πάνω στην κουβέρτα του πικ νικ και φυσικά το απαραίτητο καλάθι. Περασμένο σε κάθε κονκάρδα το σταυρουδάκι με δυο χάντρες, δαντελίτσα στο τελείωμα, πιασμένα όλα σε σκοινάκι. Ροζ για τις κυρίες, κίτρινο για τους κυρίους.
Άλλαξα πόσες γνώμες για το πού και πώς θα έμπαιναν τα μαρτυρικά και κατέληξα στην ιδανικότερη νομίζω. Βρήκα το λατρεμένο ψάθινο καλάθι της φωτογραφίας με ελάχιστο ύψος. ‘Εδεσα διάφορες κορδέλες στα 2 πλαϊνά κι ένα φρεσκότατο κορίτσι που έχω στην καρδιά μου, τα μοίρασε ένα προς ένα στους παρευρισκόμενους.
Στο μεταξύ η Δωροθέα έκλαιγε για πρώτη φορά. Τόσο, όσο 🙂 Είχε πεινάσει πια το μωρό μου.
Οι γονείς, ο Στέφανος και η νονά είχαμε μεγαλύτερες κονκάρδες και εντελώς ξεχωριστές. Φτιάξαμε και μία για τη Δωροθέα, να την έχει όταν μεγαλώσει.
Κάθε μία έγραφε στο πλάι
my dad is my first lovemy big brother is my lucky charmmy mum is my happy smilemy godmother is my rising starthis day is my happy day!
♥Τα γλυκά και τα ροφήματα♥
Εναρμονισμένη στο περιβάλλον της εξοχής, στον Ναυπλιώτικο αέρα και την vintage χροιά σε όλη τη βάφτιση, ήξερα πολύ γρήγορα τι ήθελα για τα κεράσματα.
Καταρχάς κάτι να δροσίσουμε τους καλεσμένους μας. Σεπτέμβρη μήνα, μεσημεριανή ώρα οπωσδήποτε έπρεπε να τους προσφέραμε κάτι που θα τους έκανε να νιώθουν άνετα.
Η σπιτική λεμονάδα και το παγωμένο πράσινο τσάι κεράσι ήταν εκεί για όλους. Την ετοιμασία τους ανέλαβε η πασίγνωστη στο Ναύπλιο Liz’s cupcakes με τον πάντα κεφάτο σύζυγό της Alex. Είχα προμηθευτεί ειδικό δοχείο με βρυσάκι για τη λεμονάδα. Για το παγωμένο τσάι είχα πάρει απλά γυάλινα μπουκάλια νερού, σαν αυτά που έχουμε όλοι στο ψυγείο μας. Τα “έντυσα” με κορδέλες, υφάσματα και δαντέλες. (Sorry, αλλά το δοχείο το έβρισκα στην αγορά από 30-38€! Ενώ τα 3 μπουκάλια 3€ και είχαν και “χαρακτήρα”).
Σε χάρτινα ποτηράκια με λουλουδάκια και πουλάκια που είχα παραγγείλει από site του εξωτερικού. Ίδιο σχέδιο και στις χαρτοπετσέτες.
Κάθε ποτήρι είχε καλαμάκι με ρίγες ή πουά σε ροζ, κίτρινο, πράσινο της μέντας και πράσινο έντονο, ντυμένα και αυτά με flags.
Στα γλυκά έγινε μια μοιρασιά. Κάποια ήταν προορισμένα για το χώρο της Μονής. Κάποια άλλα στο χώρο του πικ νικ πάρτυ.
Τα παιδιά ας πούμε είχαν την τιμητική τους! Μόνο για εκείνα υπήρχαν βαζάκια με υποβρύχιο γλυκό φράουλα! Παραδοσιακό, αγνό, τοπικό Ναυπλιώτικο και με α-πί-στευ-τη γεύση!
Είδα και κάτι μεγάλα παιδιά να τα…τριγυρνάνε 🙂 🙂
Αντί για κουταλάκια στα βαζάκια είχα βάλει γλωσσοπίεστρα στολισμένα με flags όπου το πουλάκι σαν σωστός αγγελιοφόρος έλεγε διάφορα… το όνομα της μικρής, sunshine day και άλλα τέτοια 😉
Για όλους, μικρούς και μεγάλους υπήρχαν:
♥.mini cupcakes (από την Liz’s cupcakes φυσικά) από κέικ βανίλια με στολισμό λεμόνι, φράουλα και βανίλια, με sprinkles σε κατάλληλα χρώματα. Ροζ, λευκό, κίτρινο, πράσινο. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία τους
♥.μπισκότα! Σε 3 γεύσεις. Λεμόνι, μέντα και pina colada χωρίς αλκοόλ! Εμ, τι πικ νικ πάρτυ θα ήταν αυτό χωρίς το…cocktail μας; 🙂
Ονειρεμένα, αφού η γλυκύτατη και εξυπηρετικότατη Μαριάννα του Design Your Cake, αποτύπωσε στοιχεία του προσκλητηρίου σε αυτά. Σε κυκλικό σχήμα, σε 3 μεγέθη, με δαντελωτό τελείωμα για να είναι και αυτά λίγο vintage
Όλα αυτά στην εκκλησία. Στο χώρο του πάρτυ είχαμε άλλα…
♥.Marshmallows κίτρινες ροζέτες με γεύση μπανάνα και άλλα σε σχήμα φράουλα με γεύση…τι άλλο! Φράουλα!
♥.Αναπλιώτικα αμυγδαλωτά που φτιάχνει το κατάστημα Γλυκός Πειρασμός σε δύο γεύσεις. Φυστίκι και πεπόνι! Είναι μέχρι σήμερα τα μοναδικά αμυγδαλωτά που τρώω πολύ ευχάριστα. Είναι λίγο…vintage γλυκό με τοπικό χαρακτήρα 😉
♥.ΤΟ παστέλι! Καλυτερότερο δεν υ πά ρχει! Η εξαιρετική σε όλα της Άλκηστις μου τα έφερε από το Γύθειο στο Ναύπλιο, αφού μου είχε στείλει δείγματα να δοκιμάσω και να καταλήξω σε γεύση. Ήξερα το παστέλι Μανωλάκου από μια αγορά που είχα κάνει στο Ναύπλιο μια μέρα με υπογλυκαιμία 🙂 🙂 Την βρήκα, της είπα τι θέλω και το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν τα παστέλια ανάρπαστα! Έβαζε ο κόσμος στις τσέπες! #αλήθειαλέω
Αγνότατο, με μέλι, κανέλα και πορτοκάλι, κομμένα σε κομμάτια-μερίδες τυλιγμένα σε ζελατίνα για να μην κολλάνε μεταξύ τους.
Είχαν μπει στο candy bar του πάρτυ σε ένα όμορφο ψάθινο καλάθι με ατσάλινη λαβή, που είχα πάρει από το IKEA και στολίσει με κορδέλες από δαντέλα.
Στις φωτογραφίες που ακολουθούν, μπορείς να πάρεις μια ιδέα για το στήσιμο των 2 τραπεζιών που χρειάστηκαν στον προαύλιο χώρο για γλυκά και ροφήματα
Το δοχείο με το βρυσάκι είχε σταθεί πάνω σε ένα stand από κορμό δέντρου. Τα γλυκά είχαν μοιραστεί σε τουρτιέρα με καπάκι, σε δίσκο με δαντελωτό τελείωμα, σε μια τριώροφη μεταλλική βάση με λεπτομέρειες (αυτά τα 3 ήταν στο ίδιο χρώμα και vintage ύφος, σαν σετ), πάνω σε ξαπλωμένη κορνίζα. ΄Ολα δικές μου αγορές
Εκπληκτικό το τραπέζι γλυκών!
Ένας πανέμορφος, ιδιαίτερος, πανύψηλος ανεμόμυλος είχε μπει σε ένα πανέμορφο μεγάλο τυρκουάζ βάζο γεμάτο λουλούδια.
♥Οι μπομπονιέρες♥
Αν είχες δει τη βάφτιση του Στέφανου, θα έχεις καταλάβει ότι μια μπομπονιέρα δεν μου φτάνει! 🙂
Η βάφτιση έγινε σε κλειστό κύκλο. Αποφασίσαμε ότι καλύτερα να καλέσουμε λίγους ανθρώπους και να τους περιποιηθούμε όμορφα, παρά όλους να τους υποχρεώναμε να έρθουν στο Ναύπλιο και να μην τους φιλοξενούσαμε όπως θα θέλαμε.
Είπαμε λοιπόν, μόνο για εκείνους που ήταν μαζί μας, μάρτυρες γιορτής όπως έλεγε και στο προσκλητήριο να κάνουμε 2 μπομπονιέρες.
Για τους μεγάλους
Αυτά τα γλυκούλικα χάρτινα τριγωνάκια, προφανώς έγιναν από την Love me do. Με κουφέτα Χατζηγιαννάκη με δημητριακά και σοκολάτα που κόλαζαν και…άγιο 🙂
Ζήτησα από την Τζίνα να φτιάξει χαρτάκια που θα έπαιζαν τον ρόλο των…τυχερών ευχών από τη Δωροθέα. Δηλαδή κάθε ένα από αυτά υπήρχε μέσα σε κάθε τριγωνάκι
Τα χαρτάκια έλεγαν:
Δωροθέα! Όπως… γλύκα να σε γλυκάνει/ Δωροθέα! Όπως… τύχη να σου τύχει/ Δωροθέα! Όπως… αγάπη να γεμίσεις/ Δωροθέα! Όπως… χαμόγελα να χαρίζεις/ Δωροθέα! Όπως… ευτυχία να γνωρίσεις/ Δωροθέα! Όπως…έμπνευση να παίρνεις
Αυτή η μπομπονιέρα λοιπόν αποφασίστηκε να είναι αυτή που θα λάμβαναν και όσοι δεν ήταν μαζί μας την ημέρα εκείνη 🙂
Η special εκδοχή για τους λίγους που λέγαμε, ήταν ένα υφασμάτινο σουπλά. 🙂 Μου είχε “καρφωθεί” στο μυαλό πολύ νωρίς και ό,τι κι αν σκέφτηκα τέτοιο έρωτα δεν έπαθα με καμία άλλη ιδέα!! ♥
Αλλά το καλύτερο που έκανα, ήταν το πού απευθύνθηκα για την υλοποίηση της ιδέας. Στη φίλη μου την Αναστασία από το exipnesidees. Η κοπέλα δεν υπάρχει λέμε! Πιο φιλότιμο, καλόκαρδο και ταλαντούχο σε αυτό τον τομέα κορίτσι δεν θα βρεις! Ψάξε να βρεις λάθος κλωστή-ραφή-δενξέρωτι- στη δουλειά της και στο λέω, δεν θα βρεις.
Έτρεξε για ό,τι χρειαζόταν, να μου εξηγήσει τι είναι καλύτερο να κοιτάω στα υφάσματα, να με αφήσει ελεύθερη να κάνω ό,τι θέλω, πάντα χαμογελαστή και πρόθυμη. Έφτιαξε τόσα πολλά σουπλά και κανένα σχεδόν δεν ήταν ίδιο με άλλο. Άλλο ύφασμα η μία όψη από την άλλη. Με τρίτο ύφασμα στις τσεπούλες για τα κουταλομαχαιροπήρουνα που της είχα ζητήσει.
Έβαλα όταν τα παρέλαβα τα πλενόμενα-επαναχρησιμοποιούμενα ξύλινα σκεύη στις θήκες τους, τύλιξα σε ρολάκια τα σουπλά, τα έδεσα με κορδέλα και η μαγεία ξεκίνησε! Στοιβάχτηκαν όμορφα σε ένα τεράστιο ψάθινο καλάθι (εφημεριδοθήκη κανονικά)
Μια μικρή επιλογή από τα σχέδια των σουπλά
Το ίδιο έγινε και με τα τριγωνάκια, γέμισαν το καλάθι τόσο υπέροχα!
Δύο υπέροχες δεσποινίδες, κόρες της φίλης μου τα κρατούσαν στα χέρια τους, γυρνούσαν στον προαύλιο χώρο και τις μοίραζαν! Σαν νεράιδες σε πικ νικ! 🙂
Δεν φαντάζεσαι τι έγινε με τα σουπλά! 🙂 🙂 Grand σουξέ το λένε νομίζω! 🙂 🙂 Αναστασάκι έ-γρα-ψες!
Για τα παιδιά
Στα παιδάκια και πάλι υπήρξε έξτρα μπομπονιέρα.
Τα αγοράκια ήθελα να είναι αντράκια, vintage αγόρια με στυλ.
Την άνοιξη είχα φορέσει ένα πολύ μούρη ψάθινο καπέλο στη Δωροθέα για να την βγάλω βόλτα. Της το είχα πάρει από τα h&m. Έτσι, όπως ήταν μέσα στο φορεματάκι της και το καπέλο, λέω αυθόρμητα “Μικρή μου κυρία, είσαι έτοιμη για το πικ νικ στην αγγλική εξοχή!” 🙂 Τότε, άναψε αυτό το γνωστό λαμπάκι του εγκεφάλου και κατευθύνθηκα εν ευθέτω χρόνο και μετά από μεγάλη έρευνα αγοράς ξανά στα H&M 🙂 Στο αγορίστικο τμήμα αυτή τη φορά.
Η δυσκολία εδώ ήταν να βρω για κάθε αγοράκι το νούμερό του…τέλος καλό 🙂 Ακριβώς επειδή είχαν νούμερα, επιβαλλόταν καρτελάκι με το όνομά τους. Εδώ, το μοντέλο μας δεν είναι ο μπέμπης, αλλά η… δεθαμπορούσενακάνειαλλιώς “ζηλιάρα” αγαπημένη μας μαμά του χιχι.
Η παρουσίαση τους ήθελα να είναι σε κάτι σαν κρεμάστρα σε διάφορα ύψη. Τελικά, ήταν πάνω σε ένα εντελώς vintage κηροπήγιο με διαφορετικά ύψη κι έτσι λειτουργήσαν σαν κρεμάστρες οι θέσεις των κεριών. Εντελώς τραβηχτικό στο μάτι!
Στα κοριτσάκια όπως καταλαβαίνεις από τα υφάσματα η Αναστασία exipnesidees (νυν Ραφτάδικο) έκανε και πάλι το θαύμα της! 🙂 Της ζήτησα υφασμάτινα καλαθάκια σε διάφορα σχέδια και χρώματα με χερούλια, ώστε να παραπέμπουν στο θέμα μας, αλλά να μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν στο δωμάτιο τους, στη βόλτα τους, όπου θέλουν.
Ε, του έδωσε και κατάλαβε! 2 σχέδια υφάσματος εξωτερικά, άλλο εσωτερικά…πανδαισία χρωμάτων!
Τα έπιασα με δίχρωμο σπάγγο και καρτελάκι με το όνομα κάθε μικρής καλεσμένης.
Έπρεπε να δεις με τι καμάρι τα κρατούσαν!
Το δισάκι μου στον ώμο 🙂
Αυτή την μπομπονιέρα την έφτιαξα εγώ 🙂 Να βγάλω το απωθημένο μου, που τις υπόλοιπες τις εμπιστεύτηκα σε άλλα ταλαντούχα χέρια χιχι
Μεζεδάκια-δηλαδή ζαχαρωτά και κουφετάκια σαν τα παραπάνω-για κάθε παιδάκι, ήταν δεν ήταν στο μυστήριο μάρτυρας.
Ο ειρμός ήταν κάπως έτσι…πικ νικ-μεζεδάκι-πικ νικ-μεζεδάκια-τυλιγμένα σε ύφασμα με κόμπο...(εδώ ανάβει το λαμπάκι το γνωστό). Δισάκι στον ώμο!
Αγόρασα λίγα μέτρα υφασμάτων αντίστοιχα με αυτά που είχε η Αναστασία. Τα έκοψα σε τετράγωνα, έβαλα σε χαρτάκι αφής χρωματιστό τα μεζεδάκια και τα έπιασα διαγώνιο κόμπο πάνω σε βέργα ξύλου. Πέρασα και στρογγυλές ετικέτες που έλεγαν και έδειχναν μεζεδάκια. 🙂 Τα ξύλα τα είχα στην craft_supplies συλλογή μου με τα “κάποτε, κάπου θα μου φανούν χρήσιμα” 🙂
♥Τα βαπτιστικά♥
Τώρα εδώ, θα μπορούσα να σου γράψω πάρα πολλά για τη νονά μας, τη Βάσω. Την αγαπημένη μου φίλη που όμοιά της δεν υπάρχει στο πέρασμα των χρόνων.
Δεν θα επεκταθώ, μόνο θα της πω δημόσια πόσο ευλογημένη νιώθω που εκείνη είναι η πνευματική μητέρα του παιδιού μου. Έχουν συμβεί καρμικά πράγματα, μέχρι να αποκτήσει στη σχέση μας αυτό τον ξεχωριστό ρόλο και την αγαπώ πάρα πολύ.
Και μπορεί εκείνη να έβαλε το λάδι (κατάλαβες, θα πάρει και τις παραξενιές της χιχι), αλλά για τα παιδιά υπάρχει μαζί με τη νονά και ο νονός, που είναι εκεί κι αυτός να μοιραστεί χαρές με το πιτσιρίκι, να δώσει αγάπη και να λάβει φιλάκια, αγκαλίτσες και τόσα όμορφα. Είναι υπέροχος κι εκείνος, ο νονός μας ο Σταύρος! 🙂 Γλυκός, ευδιάθετος, με χιούμορ και καλή ψυχή (σε καλοπιάνω για τις barbie που θα ζητάει η μικρή…να θυμάσαι πόσο κολακευτικά μίλησα για σένα όταν έρθει η ώρα χαχα).
Η νονά μας έχει πολύ καλό γούστο όπως θα δεις και ήταν υπέροχη σε όλη την προετοιμασία. Όχι ότι δεν το ήξερα. αλλά να της το αναγνωρίσω και γραπτώς 🙂
Για τα βαπτιστικά πήγαμε στο αγαπημένο Happy Hippie που είναι και…γειτονόπουλά μου τα κορίτσια 🙂 Με τη Βάσω ξέραμε ότι μεταξύ άλλων δημιουργιών, ζωγραφίζουν υπέροχα φορεματάκια και αυτό ήταν αρκετό για να φτάσουμε κατενθουσιασμένες.
Οφείλω να σας πω ότι με “κέρδισε” η προθυμία τους όταν ζήτησα να τους δώσω το προσκλητήριο και πάνω σε αυτό να σχεδιάσουν το φόρεμα και το κουτί. Βγήκαν πανέμορφα και δεν αποτελούσε έκπληξη! 🙂
Καλαίσθητες πετσέτες, λαδόπανα γλυκούλικα και ρομαντικά, παπουτσάκια γλύκα, μια φανταστική απόλυτα ερωτεύσιμη δαντελένια κορδέλα..τι άλλο να ζητήσει κανείς! Μπράβο Happy Hippie!
Όσο για τον βαπτιστικό σταυρό (από αλλού)…δεν έχω λόγια! Δεν έχω ξαναματαδεί που λένε ομορφότερο!! Ειλικρινά, όταν τον είδα έμεινα με το στόμα ανοιχτό!
Χμ…βλέπω τέλειωσε και το διπλό καφεδάκι σου, πάει και το τοστ…κουράστηκαν και τα ματάκια…η ανάρτηση έχει και β μέρος. Με τα πάντα γύρω από τον χώρο του πάρτυ, το ίδιο το πάρτυ, μια φωτογράφιση ξεχωριστή και απρόσμενη, την διακόσμηση, τη μουσική και πολλά πολλά ακόμη!
Το πικ νικ εξάλλου για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος, εκεί θα το βρεις! Ανανεώνουμε το ραντεβού 😉
Μια tiny γεύση όμως…
Οι θαυματουργοί συνεργάτες που χαίρομαι που εμπιστεύθηκα είναι:
Τζίνα από το Love me do
Αναστασία από το Ραφτάδικο (πρώην exipnesidees)
Μαριάννα από το Design Your Cake
Liz & Alex από το Liz’s cupcakes
Μάνος Σκουλαρίκος που η δουλειά του μιλάει από μόνη της, όπως είδες. Aλλά μια χαρά θα σου… μιλήσει κι εδώ :)…και Ράνια Παπακώστα που έκανε ακριβώς το ίδιο με την δική της φωτογραφική ματιά. Αν δεν ταιριάζανε…:)
Αριάδνη Παπαναστασίου, η βιντεογράφος της Ginger films που υποκλίθηκα στο ταλέντο της, μόλις πρωτοείδα δουλειά της διαδικτυακά. Με έναν μαγικό τρόπο με έκανε να νιώθω εκείνη τη μέρα, σαν να μην με τραβά κανείς. Τόσο υπέροχα διακριτική και γλυκιά. Ήρεμη δύναμη!
Ευδοκία του Happy Hippie
Άλκηστις από τα παστέλια Μανωλάκου
Έχω κι άλλους…στο β’ μέρος! χεχε
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
UPDATE: Η συνέχεια ολοκληρωμένη στο β’ μέρος είναι εδώ!
