Κοίτα. Δεν είμαι ακόμη έτοιμη για ατάκες. Είμαι μόνο 12 μηνών. Πατημένοι οι μήνες 😛
Τουλάχιστον το έχω “ρίξει” στο φαγητό μέχρι να αρχίσω τις φράσεις που θα αφήσουν εποχή! Έξι ολόκληρα δοντάκια έχω για μασούλημα!
Ok, μπορεί ακόμη να μην τρώω ό,τι τρώνε οι υπόλοιποι στο σπίτι, αλλά λίγο το μοσχαράκι μου, λίγο τα φρουτάκια μου, τα λαχανικούλια μου και τα μπισκοτάκια μου…κάτι γίνεται!
Προσπαθώ βέβαια να βουτήξω ό,τι προλάβει να πιάσει το χέρι μου από τα πιάτα (που προλαβαίνει, είναι γρήγορο!) αλλά η μαμά κι ο μπαμπάς, από κοντά κι ο Στέφανος μου λένε κάθε φορά “Μικρή, λιχούδο-πονηρό μουτράκι-μαφία-ζουζούνα-τσαπερδόνα-και άλλα τέτοια χαριτωμένα- αυτό δεν είναι για σένα”.
Με βουτάνε, με πάνε για πλύσιμο και νιώθουν ανακουφισμένοι όταν διαπιστώνουν ότι δεν δοκίμασα μέλι-καφέ-κρασί-μπριζόλα-φακές-και ό,τι μου “γυαλίσει”. Το κήρυγμα, προηγείται βέβαια!
Όσο λένε το γνωστό “ποιηματάκι” ώστε να το εμπεδώσω και καλά, εγώ φουσκώνω μαγουλάκια, το παίζω αθώα και η πρώτη που “πέφτει” πάντα είναι η μαμά. Αρχίζει τα φιλιά, εγώ ατάραχη απολαμβάνω και ενισχύω τη νίκη μου και μου λέει κάτι του τύπου “Βρε σκατούλα θα σε φάωωωωωω!!! Τι ύφος είναι αυτόόόόό;”. Όσο λέει τέτοια, με ζουπάει παντού. Μπούτια, πατούσες, κοιλίτσα…εντάξει, γαργαλιέμαι και αρχίζω τα γέλια 🙂
Υπάρχουν όμως και…ας τις πω λιχουδιές που δεν με προλαβαίνουν πάντα. Ίσως επειδή είναι οι…αγαπημένες μου. Είμαι της διεθνούς κουζίνας 😛 Ίσως επειδή αυτές τις…τροφές, τις βρίσκω παντού στο σπίτι. Εξαιρώ το γάλα που είναι μια κατηγορία μόνο του, νταξ;;;
#1 Χαρτί
Δεν έχω προτιμήσεις στο βάρος χαρτιού, στο χρώμα του και την προέλευσή του. Μου αρέσει πάρα πολύ!
via squidgy.tumblr.com
Η γεύση του “τρελαίνει” τον ουρανίσκο μου και καθημερινά η μαμά, βγάζει χαρτάκια από το στόμα μου. Ή μου παίρνει τη μπουκιά από το στόμα που λέμε, στο πάρα πέντε.
Πόσο με τσαντίζει αυτό δε λέγεται! Τρώω ρε μάνα!Άσε με!
#2 Νάυλον
Είναι μάλλον σαν το χαβιάρι. Δεν το έχω κάθε μέρα στη διάθεσή μου, αλλά δεν μπορώ να του αντισταθώ.
Πρέπει να ξετρελαίνονται και οι γονείς μου για τη γεύση του, γιατί μόλις με δουν να το πλησιάζω, τρέχουν πρώτοι και το αρπάζουν.
Ο αδερφός μου, λαμόγιο κι αυτός. Αρχίζει το καρφί τα “Ιιιιιιιι!!!!!! Μικρή! Όχι κορίτσι μου (σιγά τις γλύκες!), δεν το τρώμε αυτό”
Αλήθεια; Και γιατί δεν το βλέπω πια ρε μεγάλε; Πού το πήγες; Μήπως το κατάπιες ΕΣΥ λαμόγιο αδερφέ;
Υ.Γ. Μην τους το πεις, αλλά προπονούμαι καθημερινά στην ταχύτητα. Το επόμενο δεν θα μου ξεφύγει!
#3 Κρέμα αλλαγής πάνας
Μπουχαχαχα! Γουστάρω να βλέπω τη μάνα μου να προσπαθεί να μου αλλάξει πάνα και να της παίρνει 17′ και 57”.
Ο Γιουσέιν Μπολτ ξέρεις πόσα κατοστάρια κάνει σε αυτό το χρόνο μανουλίτσα; 😛 Μπουχαχαχαχαχα
Μόλις πάει να με ακουμπήσει στην αλλαξιέρα, κάνω τρομερά κόλπα. Κάτι σαν ανεμοστρόβιλο, τυφώνα…είμαι φυσικό φαινόμενο! Τς τς!
Ανακατεύω τα πάντα στα πλαϊνά! Προσπαθεί να με βάλει κάτω να με καθαρίσει και αναγκάζεται να συμβιβαστεί (πάντα)! Η κρέμα ναι, είναι στα χέρια μου! χε χε χε
Λατρεύω τη μορφή της και ακόμη περισσότερο τη γεύση της. Δαγκώνω με τέχνη το καπάκι και τσουπ! αυτό ανοίγει. Η μαμά την παίρνει από τα χέρια μου, τσιρίζω, στριφογυρνάω, παραιτείται…μου την ξαναδίνει 😉
Τη δοκιμάζω, έστω για λίγο. Τι κι αν το Σοφάκι γρήγορα σκουπίζει τα χείλη μου…εγώ τη γεύτηκα!
Λέω να κάνω καριέρα στη διαφήμιση. Ναι, αγαπώ κάμερες και φώτα! Με φαντάζομαι με πολύ στυλ, ακαταμάχητη φυσικά, να λέω στο τηλεοπτικό κοινό…
“Κρέμα Chicco. Η μαμά τη λατρεύει για την υπέροχη, ανάλαφρη αλλά πλούσια υφή της! Για την υποαλλεργική προστασία που προσφέρει καθημερινά στο απαλό μου δερματάκι! Έκανε πέρα για πάρτη της, όλες τις άλλες! Εγώ, δεν την αποχωρίζομαι ποτέ! Για την υπέροχη γεύση της και την απόλαυση που μου προσφέρει η συσκευασία της στην δύσκολη περίοδο της οδοντοφυίας!”
Και μετά από λίγο με τσαχπίνικη ματιά “Για να μην πω για το χάρτινο κουτί της (βλέπε αγαπημένο φαγητό #1) “ Και κλείνοντας “Μωρά όλου του κόσμου μην ξεχνάτε!…δάγκωμα στο καπάκι, γεύση στο χειλάκι!” 😀 😀 😀
Θα κάνω κόλπα στο γύρισμα, σαρδάμ, ψιλοαμνησία, ε δε θα το γυρίσουμε το σποτάκι καμιά 500αριά φορές; Επιτέλους, να φάω κι εγώ σαν άνθρωπος!
#4 Τηλέφωνα. Σταθερά & Κινητά
Ας μιλήσει η εικόνα
Βλέπω τη φωτό και “ακούω” να μου φωνάζουν “Έλα Δωροθέα και τα κόκκαλα δικά σου” 😀 😀 😀
Η αποφασιστικότητά μου είναι αδιαπραγμάτευτη. Πείνασα; Τηλεφωνάκι θα σε φάω!
Απευθύνομαι σε συναδέλφους blogομωρά…Φίλοι μου, οι συσκευές με προστατευτική θήκη έχουν άλλη γλύκα! Είναι όμως και το πρώτο μεζεδάκι και χωρίς αυτές. Τρώγεται όλες τις ώρες
#5 Παπούτσια
Μποτάκια,μπαλαρίνες,αθλητικά, oxford style. Μέχρι αυτή τη στιγμή που σου γράφω, δεν έχω βρει παπούτσι που δεν είναι του γούστου μου. Προτιμούνται εννοείται τα πατημένα! Αν και η καινουργίλα τρώγεται χωρίς διακοπές από τους οικείους μου. Ανήκει στις μικρές απολαύσεις της ζωής! Σλουρπ!
Ομολογώ ότι έχω καταλάβει κι εγώ πως αυτή είναι η πιο ανθυγιεινή μου αγαπημένη συνήθεια. Φαίνεται στον τρόμο των οικογενειακών προσώπων μόλις ανοίγω το σαγόνι μου. Ενημερωτικά…προτιμώ τα θρίλερ σε αυτή τη φάση της ζωής μου! 😛
Δε φταίω εγώ που δε βάζω μυαλό! Μέχρι σήμερα, δεν θυμάμαι να έχω βρει κολλημένα χαρτιά στους πάτους με μηνύματα που θα με σταματήσουν, όπως “ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι σόλες βλάπτουν σοβαρά την υγεία!!” ή “ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο Παπουτσωμένος Γάτος Ξέρεις Πώς Πήγε Στον Παράδεισο;”, οπότε δικαιούμαι να συνεχίσω την προσπάθεια.
Προς τη μαμά μου:
Μαμά, κατάλαβες ότι μόλις τώρα μου έδωσες 2 λόγους να προτιμώ τα παπούτσια για πρωινό; Παπούτσι πατημένο+χαρτί=Γευστική κόλαση.
Να σου θυμίσω ότι προς το παρόν δεν γνωρίζω ανάγνωση. Τσάμπα βιάστηκες να γράψεις με τον μαύρο μαρκαδόρο. τα καινούργια σου παπούτσια. Ο μπαμπάς γελάει. Ο Στέφανος σε κοιτά απορημένος.
Με συμπόνοια,
Η κόρη σου
That’s all folks για σήμερα!
via gifstumblr.com
Κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδιά, ελπίζω να γέλασε για λίγο το χειλάκι σας.
Η μαμά, που ως αρχισυντάκτρια διάβασε το κείμενο πριν τη δημοσίευση, είπε ότι της έφτιαξα το κέφι. Ότι κακάριζε πριν λίγο, όοοοχι να μην το παραδεχτεί! Μόνο αυτή θέλει να κάνει…καριέρα ως blogger δηλαδή! 😉
Θα πεις στους φίλους σου να μπουν να διαβάσουν αυτό το άρθρο; Sharing is magic!♥
